ISBN: Ostalo
Godina izdanja: K58 / K69
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Nova!

ISBN: ISBN 978-86-917183-4-3

Autor: Feliks Gatari (Félix Guattari)

Naslov: Shizoanalitičke kartografije
Naslov originala: Cartographies schizoanalytiques

Godina izdanja: 2018.

Izdavač: Grupa za konceptualnu politiku (GKP)
Pariske komune 42, Novi Sad


Prevod sa francuskog: Olja Petronić
Lektura i korektura: GKP

Broj strana: 361

Grafičko oblikovanje: Grafička radionica Sputnjik


Iz Shizoanalitičkih kartografija: „Određeno poimanje napretka i modernosti je bankrotiralo, ugrožavajući u svome padu kolektivno poverenje u samu ideju emancipatorske društvene prakse. Paralelno s tim, društveni odnosi su doživeli neki vrstu ledenog doba: hijerarhije i segregacije su ojačale, postoji tendencija da beda i nezaposlenost budu prihvaćene kao neizbežna zla, radnički sindikati se hvataju za poslednje institucionalne grane koje su im ustupljene i zatvaraju se u korporativističke prakse koje ih navode da usvoje konzervativne stavove, ponekad bliske stavovima reakcionarnih sredina. Komunistička levica nepopravljivo tone u sklerozu i dogmatizam, dok su socijalističke partije, koje brižljivo vode računa o tome da se predstave kao pouzdani tehnokratski partneri, odustale od svakog progresivističkog preispitivanja postojećih struktura. Nakon toga, ništa ne čudi u tome što su ideologije koje su nekada tvrdile da služe kao vodič u cilju rekonstruisanja društva na manje nepravednim, manje neegalitarnim osnovama, izgubile kredibilitet koji su imale.“


Pierre-Felik Guattari (francuski Pierre-Felik Guattari, izgovor (inf.); 30. aprila 1930., Villeneu-le-Sablon, departman Oise, Francuska - 29. avgust 1992., Cour-Cheverni, Francuska) - francuski psihoanalitičar, filozof i politički aktivista, jedan od osnivača antipsihijatrije, koji je zajedno sa filozofom Gillesom Deleuzeom napisao čuveni traktat Anti-Edip. Kapitalizam i šizofrenija ”(1972). Deleuze i Guattari su u filozofski rečnik uneli pojmove „rizome“, „shizooanalizu“, „telo bez organa“.


Gvattari je odrastao u radnom predgrađu severozapadno od Pariza. Studirao je kod poznatog psihoanalitičara Jackuesa Lacana, a zatim je sve do smrti, koja je nastupila kao posledica srčanog udara, radio pod nadzorom Lacanovog učenika Žana Urija (francuskog) Rusa. na psihijatrijskoj klinici `La Borde` (Fr.) ruski .. Profesionalno bavljen psihoterapijom, Gvatari je postao oštar kritičar psihoanalize kao ideologije ugrađene u sistem policijske države. U zamenu za njega, razvio je (u saradnji s Deleuzeom) koncept šizoanalize, koji je u velikoj meri bio namenjen prevazilaženju psihoanalize i kritikovanju kapitalizma u vezi sa šizofrenijom.

Učestvovao je aktivno u levičarskom revolucionarnom pokretu (prema samom Guattariju, „u dvadeset pet sam bio prilično srećan, bio sam i trockista, anarhista, Freudov, sledbenik Lacana i, štaviše, marksista“). Već u ranoj dobi pridružio se omladinskoj organizaciji Međunarodne komunističke partije, sekcije Trocističke četvrte internacionale, a na čelu dobrovoljne radničke brigade otišao je u Jugoslaviju da pomogne u izgradnji zgrada Sveučilišta u Zagrebu [1].

1953. zajedno sa Žanom Urijem otkrio je ruski jezik u Kur-Čeverniji (francuski). (odeljenje Loire i Cher na zapadu Francuske) klinika `Borda` - standard i glavni centar za širenje analitičke `institucionalne psihoterapije`, koji se suprotstavio ustanovi tradicionalne psihijatrijske bolnice [2]. Od 1955. do 1965. godine autor je članaka i urednik antikolonijalnog trockističkog lista „La Voie Communiste“ („Komunistički put“), a 1965. osnovao je organizaciju „Leva opozicija“. 1967. godine bio je suosnivač Organizacije solidarnosti i pomoći revoluciji u Latinskoj Americi. Takođe je bio član „Centra za inicijative za stvaranje novog prostora slobode“, u pokretima solidarnosti s narodima Vijetnama i Alžira i u organizaciji prijateljstva između Francuske i Kine. Učestvovao je u protestima „Crvenog maja“ 1968. godine (bio je među inicijatorima okupacije Viši normalne škole i Pozorišta Odeon, uložio napore da ujedini aktiviste studenata i radnika), nakon čega se sastao sa Gillesom Deleuzeom.

U 1970-ima, provodeći dosta vremena u Italiji, postali su bliski lokalnim autonomistima. Govoreći oštro protiv birokratizacije i formalizacije kako u politici, tako i u nauci, ideje o razvoju revolucionarne spontanosti i stvaralačkog potencijala masa pronašao je u iskustvu V. I. Lenjina i Antonija Gramscija. 1978. godine, Gvateari su ilegalno ušli na palestinsku teritoriju kako bi organizovali palestinsko-izraelske pregovore.

Iako su djela Guattarija, napisana u saradnji s Deleuzeom, najpoznatija, ostavio je veliki broj vlastitih monografija - Psihoanaliza i transverzalnost (1972), Molekularna revolucija (1977), Mašinska nesvijest (1978), Šizoanalitičke kartografije (1989), Tri ekologije (1989).