ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2010.
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Dobrica Boban Jovanović LUČICA SEDIŠTE NAHIJE

Novica Radivojević, Lučica, 2010.
252 strane, udžbenički format.

Lučica, Požarevac


Nedavno je (2010.) izašla iz štampe monografija „Lučica – sedište nahije“ profesora istorije Dobrice Jovanovića, u izdanju Novice Radivojevića iz Lučice.

U svom istorijskom osvrtu autor polazi od Braničevskog teftera iz 1467. godine gde je Braničevo podeljeno na sedam oblasti, Lučicu, Ždrelo, Pek, Homolje, Zvižd, Resavu i Ravanicu. Te godine je Lučica bila najveće mesto i centar nahije sve do Požarevačkog mira 1718. godine. Nakon starih popisa stanovništva sledi poglavlje o Lučici u Prvom i Drugom srpskom ustanku. Pored Milenka Stojkovića i Petra Dobrnjca po ugledu i junaštvu u Prvom srpskom ustanku, u oslobođenju Požarevca od Turaka, značajnu ulogu je imao i knez Momir iz Lučice. U Drugom srpskom ustanku, takođe su značajnu ulogu imali Ivan i Ilija Momirović, sinovi kneza Momira. Ilija Momirović bio je komandant Garde 1830. godine. Interesantan je podatak da je pesma „Pukni grome“ Jovana Dragaševića, generala i pesnika, rođenog u Požarevcu, napisana u Lučici.

Posebno poglavlje posvećeno je selu Lučici krajem 19. i početkom 20. veka. Navode se meštani Lučice kao učesnici srpsko-turskih ratova 1876-1878. godine, poznate ličnosti iz tog perioda kao i stara tapija i pečat Suda opštine lučičke iz 1892. godine. Ovo poglavlje sadrži i spiskove poginulih vojnika u balkanskim ratovima i u Prvom svetskom ratu. Slede političke prilike u Lučici između dva svetska rata. U poglavlju posvećenom Drugom svetskom ratu autor daje spisak poginulih Lučičana i Popovčana. Posleratne godine je obeležila izgradnja Doma kulture kao i elektrifikacija sela, da bi izgradnjom i puteva dobila izgled prigradskog naselja. Značajno mesto u knjizi zauzima segment Kultura u Lučici 20. veku. Autor govori o razvoju pozorišnog i folklornog amaterizma u selu kao i o istaknutim kulturnim radnicima i udruženjima. Posebna poglavlja su posvećena etnologiji, školstvu i crkvi u Lučici. Autor navodi podatak da je škola u Lučici počela sa radom 1840. godine. Danas se zove Osnovna škola „Miloš Savić“ sa područnim odeljenjima u Poljani i Prugovu.

Crkva u Lučici je sazidana u periodu od 1907. do 1908. god. Na inicijativu gospođe Albijane Baba Milić, udove Nikole Baba Milića, bivšeg pomoćnika Okr. načelnika, u spomen na rano preminulu ćerku Jelisavetu – Sajku, suprugu Mihajla Banića, biv. direktora Požarevačke gimnazije. Crkva je posvećena Sv. proroku Zahariju i pravednoj Jelisaveti koji se slave 18. septembra.

Značajan deo monografije posvećen je sportu i fudbalskom klubu „Sloga“. Autor prati razvoj klub od osnivanja 1953. godine do 2002. godine. U okviru ovog poglavlja autor pominje košarkaški, rukometni, odbojkaški, konjički, bokserski i šahovski sport u Lučici. S obzirom na to da i lovstvo i lovačko društvo u Lučici imaju veoma dugu tradiciju autor je i ovoj temi dao zapaženi prostor u monografiji.

Na kraju autor daje kratke biografije znamenitih Lučičana i Popovčana od kneza Momira, akademika Mihaila Dinića, pisara Suda Opštine grada Požarevca, Ilije Brankovića preko poznatih ličnosti iz svih oblasti nauke i kulture do današnjih dana.