Godina izdanja: 2007
ISBN: 978-86-13-01108-8
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Autor - osoba Lebović, Đorđe, 1928-2004 = Lebović, Đorđe, 1928-2004
Naslov Tetralogija / Đorđe Lebović
Vrsta građe drama
Jezik srpski
Godina 2007
Izdavanje i proizvodnja Beograd : BIGZ školstvo, 2007 (Niš : Medivest)
Fizički opis 339 str. ; 21 cm
Drugi autori - osoba Palavestra, Predrag, 1930-2014 (autor dodatnog teksta)
Kovačević, M. (autor dodatnog teksta)
Lebović, Zlata, 1942- (autor dodatnog teksta)
Sadržaj : Nebeski odred ; Haleluja ; Viktorija ; Vojnik i Lutka.
(broš.)
Napomene Tiraž 1.000
Str. 335-339: Biobibliografska beleška / M. Kovačević, Z. Lebović
Predmetne odrednice Lebović, Đorđe, 1928-2004 -- Drame
Lebović, Đorđe, 1928-2004 – Biobibliografije

Sigurnost dramaturskog postupka u Nebeskom odredu, Haleluji i Viktoriji ukazuju na to da se Lebovićeva drama najbolje oblikuje kada se elementima realnog sveta i istinske tragedije, bez shematskih konstrukcija i ispraznog verbalizma, klasičnim metodom pridoda univerzalno ili mitsko značenje. (Predrag PALAVESTRA – iz knjige „Jevrejski pisci u srpskoj književnosti“)

Sa „Halelujom“ desio se značajan prelom, Lebović se vratio temi „Nebeskog odreda“, ali posle iskustva sa dramom male forme. „Haleluja“ je dokaz da ovaj period nije prošao uzalud. Mozaična po obliku, najnovija drama Đorđa Lebovića kao daje sastavljena iz jezgrovitih dramoleta pisanih između 1956. i 1963. godine. Svaka scena ima svoju dramaturšku samostalnost, ali takvu da predstavlja beočug u jednom lancu događaja koji čini jedinstvenu dramu. (Jovan ĆIRILOV – iz predgovora „Haleluje“, 1966. godine)

Đorđe Lebović (Sombor, 1928 – Beograd, 2004), pisac i dramatičar, detinjstvo je proveo u čestim selidbama i prilagođavanju na novu okolinu, najviše u Somboru i Zagrebu, usled razvoda roditelja i složene porodične situacije. Njegov osetljiv dečački karakter oblikovalo je apokaliptično vreme „Velikog Sunovrata“, kako ga sam naziva, zlo vreme koje se približavalo tokom njegovog odrastanja u krilu jevrejske porodice. Osnovnu školu je pohađao u Somboru i Zagrebu, a sa petnaest godina sa članovima svoje porodice transportovan je u koncentracioni logor Aušvic.
U logorima Aušvic, Saksenhauzen i Mathauzen proveo je skoro dve godine, do završetka Drugog svetskog rata, i preživeo zahvaljujući, između ostalog, poznavanju nemačkog i mađarskog jezika. Kao pripadnik radne grupe staklorezaca učestvovao je u nacističkom demontiranju Krematorijuma II u Aušvicu, kada su nacisti ubrzano uništavali tragove svog zločina. Po povratku iz logora, Lebović je saznao da je izgubio celu porodicu i ostao bez 40 članova šire i uže familije.
Završio je gimnaziju u Somboru u skraćenom roku 1947, a potom upisao filozofiju u Beogradu i diplomirao 1951. Za vreme studija radio je kao fizički radnik, nastavnik matematike, prevodilac i humorista, zarađujući za život kao reporter u Radio Beogradu i kolumnista u humorističkom listu „Jež“. Po završetku studija radi kao novinar u Radio Novom Sadu i kustos Muzeja pozorišne umetnosti u Beogradu, a od 1955. godine kao upravnik Letnje pozornice u Topčideru. Od 1960. godine upravnik je Izložbenog paviljona u Beogradu, a od 1979. direktor Drame u Beogradskom dramskom pozorištu. Godine 1981. odlazi u invalidsku penziju.
Bio je član Evropskog komiteta „Aušvic“, nosilac ordena poljske vlade za doprinos idejama mira.
Đorđe Lebović se javlja u književnosti pričom O ljudima u paklu i paklu u ljudima 1955. godine i novelom Živeti je ponekad visoko, objavljenom u prestižnom časopisu „Delo“ 1956. Sledi drama Nebeski odred, koju je napisao u saradnji sa piscem Aleksandrom Obrenovićem, po mnogima začetak moderne srpske dramaturgije. Drama je prevedena i izvođena na desetak svetskih jezika, a 1957. godine nagrađena Sterijinom nagradom u Novom Sadu. Za dramu Haliluja ponovo osvaja Sterijinu nagradu 1965. godine. Vanrednu Sterijinu nagradu dobiće 1968. za dramu Viktorija.
Tokom umetničkog delovanja napisao je mnogo radio drama, TV-drama, serija i scenarija za dugometražne igrane filmove. Najviše uspeha među njima imale su drame Svetlosti i senke, Traganje po pepelu (prva nagrada na međunarodnom festivalu radio drama Prix Italia), Vojnik i lutka, Cirkus, Srebrno uže, Pali anđeo, Dolnja zemlja, Ravangrad 1900, Sentandrejska rapsodija, Ponor... Drame su mu štampane i izvođene u Poljskoj, Mađarskoj, Češkoj, Slovačkoj, Rusiji, Bugarskoj, Rumuniji, Italiji, Austriji, Holandiji, Belgiji, Danskoj, Norveškoj, Engleskoj, SAD i Izraelu.
Od filmova za koje je Đorđe Lebović napisao scenarija najviše uspeha imali su Most, Devojku s Kosmaja, Valter brani Sarajevo i Konvoj za El Šat.

U rukopisu i rasuti po časopisima ostali su njegovi eseji i desetak novela (Zli umiru vertikalno, Kako je Greko zaradio hleb, Deset vodoravnih crta, Anđeli neće sići sa nebesa, Ako lažem, obesite me, moliću lepo, Sahrana obično počinje popodne, Važan esek i dr.).
Po izbijanju ratova na tlu bivše Jugoslavije, „sa istim predznakom – tla i krvi“, odlučio je da napusti Beograd i sa porodicom se preselio u Izrael 1992. godine. U Srbiju se vratio 2000. i do smrti četiri godine kasnije pisao svoj jedini, autobiografski roman Semper idem, koji je ostao nedovršen.

MG145 (N)