Godina izdanja: Ostalo
ISBN: Ostalo
Jezik: bosanski
Autor: Strani

Enes Karić - Pjesme divljih ptica

VEOMA retko


SARAJEVO ,2011 GODINA
Format: B5

Tip uveza: meki

Broj stranica: 415
4. izdanje

- Vrlo dobro ocuvana ,sadrzaj je cist ,ima samo posvetu na najavnoj stranici ,ima malo salotejpa na cosku naslovnice

Roman `Pjesme divljih ptica`, prva je Kariceva prozna knjiga. Radnja je smjestena u Bosni, na sam kraj sesnaestog stoljeca, u rano doba opadanja Osmanske imperije.
Tema je vrlo slicna onoj kojom se bavio Mesa Selimovic u knjigama `Dervis i smrt` i `Tvrdjava`, ali uz jos naglaseniju alegorijsku razinu. Pisuci o duhovnoj atmosferi duboke otomanske zapadne provincije, o odnosu intelektualca i vlasti i o pobuni koja se radja u covjeku, Karic sasvim prihvaca neke od danas vladajucih stereotipa u bosnjackoj Bosni, recimo taj da je u tursko doba vladala gotovo savrsena medjuvjerska harmonija, ravnopravnost skoro. On je i otvoreno nostalgican za otomanskim vremenima, poraz u bici kod Lepanta dozivljava kao poraz vlastite strane, kao sto neki zapadnjak pobjedu u toj bici dozivljava kao, malne, pobjedu, vlastite civilizacijske paradigme. To onda stvara zanimljivu i naoko bizarnu premda literarno intelektualno vrlo poticajnu situaciju; Karic, koji je po svojoj intelektualnoj artikulaciji i knjizevnome stilu, pa i dijelu svojih sekularnih svjetonazora, potpuni zapadnjak, emocionalno i identitetski bira poziciju istocnjaka, nostalgicnoga prema porazu iz sesnaestoga stoljeca. (Miljenko Jergovic) ....Idem kraj bezistana ogrijan toplinom septembra, a preda mnom u magli pamcenja jedan drugi septembar, iz 1570. godine, kad me je do ladje u Dubrovniku pratila majka Mevlija i predala u ruke svome bratu Halidu Pavlovicu, kadiji. (moga oca Salke nije bilo, kasnio je iz Venecije). I sad, kraj bezistana, nakon petnaest godina, vidim Mevlijinu srecu: slavna mostarska pjesnikinja i travarka Mevlija Pavlovic - Humo ispraca sina u carigradske medrese, oduzuje dug Bogu, Koji se sazalio njenim suznim molitvama i dao da prestane radjati mrtvu djecu. Sta sam tu bio ja, na neznatnom i uskom prostoru, izmedju Mevlijine tuge u molitvi i zelje da zatrudni, i vjere da joj Bog iskazuje svoju milost kad je mene nejaka rodila.... I kakav je, i koji, moj dug spram njene odluke da me posalje daleko od sebe, da ucim stare nauke nase mile islamske vjere?

Sadržaj:
Nakon velikog broja objavljenih djela iz različitih oblasti, akademik Karić nas je obradovao prvim romanom. Čitajući roman Pjesme divljih ptica, iznova bivamo svjedoci kako profesor Karić ima lahku ruku u pisanju da svakoj misli da pouzdana krila koja se sretno spuštaju u naš čitaljski svijet.
Roman je izazvao veliki interes kod čitatelja i književnih kritičara. Roman se čita u jednom dahu i nikoga ne ostavlja ravnodušnim.

Odlomak iz romana:

Idem kraj bezistana ogrijan toplinom septembra, a preda mnom u magli pamćenja jedan drugi septembar, iz 1570. godine, kad me je do lađe u Dubrovniku pratila majka Mevlija i predala u ruke svome bratu Halidu Pavloviću, kadiji. (Moga oca Salke nije bilo, kasnio je iz Venecije.) I sad, kraj bezistana, nakon petnaest godina, vidim Mevlijinu sreću: slavna mostarska pjesnikinja i travarka Mevlija Pavlović-Humo ispraća sina u carigradske medrese, odužuje dug Bogu, koji se sažalio njenim suznim molitvama i dao da prestane rađati mrtvu djecu. Šta sam tu bio ja, na neznatnom i uskom prostoru, između Mevlijine tuge u molitvi i želje da zatrudni, i vjere da joj Bog iskazuje svoju milost kad je mene nejaka rodila... I kakav je, i koji, moj dug spram njene odluke da me pošalje daleko od sebe, da učim stare nauke naše mile islamske vjere?

(kutija gorenje)