ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2018
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Dragan R. Barjaktarović: RUKOPIS JEDNOG VREMENA, Izdanje autora Beograd 2018, str. 232.
Sadržaj na slikama.
Očuvanost 4; ima posvetu.

Knjiga “Rukopis jednog vremena”, autora prof. dr Dragana R. Barjaktarevića, rođenog Beranca koji živi i radi u Beogradu prati vrijeme bivše zajedničke države i pokazuje njegov odnos prema toj bivšoj zemlji.
Prof. dr Dragoljub – Dragan Barjaktarović rođen je 1949. godine u Petnjiku, kod Berana. Osmogodišnje i gimnazijsko školovanje završio je u rodnom mjestu, Ekonomski fakultet i poslediplomske studije u Beogradu, a doktorirao je u Novom Sadu na Prirodno - matematičkom fakultetu (Departman za geografiju, turizam i ugostiteljstvo).

Radnu i profesionalnu karijeru započeo je počekom 70-ih godina na Beogradskom univerzitetu, nakon čega prelazi u Savezno izvršno vijeće gdje najprije radi kao savjetnik i šef kabineta potpredsjednika Vlade, a zatim sekretaar Komisije za tekuću ekonomsku i socijalnu politiku Jugoslavije.

Od 1986 - 1992. godine obavljao je funkciju pomoćnika i zamjenika saveznog ministra za turizam u Vladi SFRJ. Od 1992 do 1996. godine vodio je srpski turizam kao pomoćnik ministra za turizam u okviru Ministarstva trgovine, turizma i usluga.

U radnoj karijeri obavljao je dužnost direktora i generalnog direktora više turističkih preduzeća, da bi 2008. godine zasnovao radni odnos na Fakultetu za turistički i hotelijerski menadžment univerziteta Singidunum u Beogradu. Nešto ranije bio je angažovan kao predavač na Ekonomskom fakultetu i Višoj turističkoj školi u Beogradu i Fakultetu za uslužni biznis u Novom Sadu.

Objavio je veliki broj knjiga, naučnih i stručnih radova, komentara, reportaža i članaka iz oblasti turizma i hotelijerstva, a ljubav prema književnosti iskazuje pisanjem proze i poezije, o čemu svjedoče knjige Rukopis jednog vremena, Porijeklo koje obavezuje, Osjećanja i dr. Svoj prvi članak objavio je davne 1967. godine u listu Sloboda iz Berana.

Dragan je rođenjem određen da istrajava. Mimo svih zlih vjetrova i nedaća časno je krčio sebi put od svog rodnog Petnjika, gdje je kao goloždravi dječak proveo bezbrižno djetinjstvo, do prestonice zemlje gdje je svojim znanjem i autoritetom sticao ugled. To je čovjek izuzetne radne energije - studiozan, odgovoran, otvoren, načitan, veoma komunikativan, uvijek rado slušan u razgovoru sa ljudima i spreman na izazove, što nije moglo ostati nezapaženo u krugovima u kojima se kretao.

U ličnim odnosima sa ljudima vodio je računa da nikoga ne uvrijedi ili ne nanese nešto loše, već po mogućnosti da čini dobro i pomogne svima onima kojima je to potrebno. Uz to, visoki moralni kvaliteti bili su osnovno mjerilo vrijednosti njegove ličnosti.

Te osobine uticale su na njegovu omiljenost, zbog čega je često bio u prilici da mu se povjeravaju ozbiljni zadaci i da ga predlažu na veoma odgovorna mjesta i funkcije, najprije u omladinskoj i studentskoj organizaciji, a potom u privredi, državnim organima i na univerzitetu.

Uvijek se odgovorno odnosio prema tim izazovima kako bi opravdao dato mu povjerenje i svuda je pokazivao zavidne rezultate. Obavljajući veoma odgovorne poslove, u vrijeme koje je bilo opterećeno bremenitim problemima, preživljavao je mnoge traume i lomove kroz koje je naše društvo prolazilo i uvijek ostajao uspravan, neokaljan, dostojanstven i ponosit na sve ono što je uradio.

Sve što je u životu stekao, postigao je isključivo radom uz mnogo odricanja. Zato je i od drugih tražio da rade maksimalno, jer svako saznanje, pored intelekta zahtijeva uporan rad. Ništa mu se u životu nije događalo slučajno, već je sve postigao uz mnogo odricanja, truda i napornog rada. Teško je preživljavao golgotu raspada zemlje u kojoj je rođen i koju je voleo, jer njegov kosmopolitski duh nije trpeo uskogrudost, mržnju i netrpeljivost.

Čovjek, bez obzira na nacionalnu ili vjersku pripadnost, za njega je osnovno mjerilo vrijednosti, i ništa viši niti manje! A da je čovjek poštovan, kao što ga poštuje Dragan Barjaktarović, i da je bilo više razuma na ovim prostorima naša prošlost ne bi bila tužna hronika gluposti, mržnje, zločina i tragičnih događaja.

Jezik kojim Dragan govori i izražava svoja pismena osjećanja sačuvao je od novokomponovanih kovanica, i nije ga dao surovim tesarima da mu oduzmu dušu. Njegove riječi su pune emocija, često britke i znaju da pogode u srce. Misli su sugestivne i uvjerljive, a pesimizam je motivisan surovom stvarnošću kroz koju je, posebno, u poslednje dvije decenije prošlog vijeka, zemlja prošla.

U knjizi Rukopis jednog vremena Dragan jasno, uz puno emocija i veoma otvoreno s posebnim osjećajem za detalj, odslikava najvažnije stranice životnog puta njega i njegove generacije kroz kalendar širih društvenih prilika, koji je u poslednjoj deceniji prošlog vijeka ispisivan krvavim rukopisom zlonamjernika.

Uspeo je da od zanimljive lične priče ukomponovane u veoma zagonetnu materiju, isticanjem pikantnih detalja majstorski napravi jedno bogato literarno, istoriografsko i autobiografsko štivo, koje drži čitaočevu pažnju do kraja.

U toj interesantnoj priči, dato je dosta zanimljivih i autentičnih detalja na osnovu kojih čitaoci mogu suditi o jednom ne tako davnom vremenu, vremenu koje se u osnovi poklapa sa nastajanjem i nestankom jedne zemlje, i vremenu u zemlji u kojoj će se posledice tih dešavanja još dugo i dugo osjećati.