E.S.P. je studio album američkog džez trija Milesa Davisa, objavljen 1965. godine. Ovaj album predstavlja prekretnicu u Davisovoj karijeri, jer se smatrano prvim njegovim radom u post-bebop fazi, a takođe je bio i početak njegovog perioda elektronskog džez zvuka. E.S.P. je snimljen sa novim sastavom, uključujući legendarnu postavu koja je obuhvatala Wayne Shortera na saksofonu, Herbie Hancocka na klaviru, Ron Cartera na basu i Tonyja Williamsa na bubnjevima. Album se odlikuje složenim, inovativnim aranžmanima i slobodnim, ali kontrolisanim improvizacijama, što je kasnije postalo karakteristično za davisovu "drugu Veliku petorku". Pesme poput "E.S.P." i "R.J." prikazuju njegovu sposobnost da eksperimentiše sa zvukom, ali i da zadrži emocionalnu dubinu u svojoj muzici.