Godina izdanja: 1990.Centar za arheološka istraživanja, Beograd
Autor: Domaći
ISBN: Rimska Ulpijana prostor između Prištine, Gračanice i Lipljana
Jezik: Srpski

Rimska Keramika Ulpijane Roman Ceramics of Ulpiana *6085*08-2022
Rimska Ulpijana prostor između Prištine, Gračanice i Lipljana
Slobodan Fidanovski autor, author
UNIVERZITET U BEOGRADU- Centar za arheološka istraživanja, Beograd 1990.g
Povez broš-tanji karton,latinica,englesko-srpski jezik, ilustrovano cb.,106.strana(71.strana tekst + 35.strana ilustracije) , veći format : 28,5 x 20 cm, težina 300.grama
stanje: kao nova-vrlo očuvana-nema ispisivanja
iz sadržaja:
1,-Tera sigillata, 2, -Pečatna Keramika, 3,- Slikana Keramika, 47,- Mramoriozna Keramika, 5,- Crveno Premazana Keramika, 6,- Keramika sa sivim premazom, 7,- Kuhinjska i ostala Keramika, -KATALOG
from the content:
1,- Terra sigillata, 2, - Stamped Ceramics, 3,- Painted Ceramics, 47,- Marbled Ceramics, 5,- Red Coated Ceramics, 6,- Ceramics with gray coating, 7,- Kitchen and other Ceramics, - CATALOG
Улпијана (лат. Ulpiana[1][2]), ili Justinijana Sekunda (lat. Iustiniana Secunda), bila je rimski i ranovizantijski grad u provinciji Gornjoj Meziji. Njeni ostaci se prostiru na površini od 70 ha na prostoru između Prištine, Gračanice i Lipljana, na svega 1 km od manastira Gračanica. Arheološka istraživanja lokaliteta započeta 1954. godine[3] i dalje traju, a najznačajniji dosadašnji nalazi su[4]:
mermerna ženska glava
nakit iz tzv. Gotskog groba
pozlaćene krstaste fibule
Ulpijana se nalazi pod zaštitom države Srbije kao arheološko nalazište od izuzetnog značaja[traži se izvor], ali je njen status krajnje nejasan, kako usled same političke situacije u južnoj srpskoj pokrajini, tako i usled činjenice da su privatna lica vlasnici zemljišta na kome nalaze njeni ostaci.
Prošlost Ulpijane
Ne zna se sa sigurnošću kada je osnovana Ulpijana, ali je to najverovatnije bilo tokom vladavine cara (Marka Ulpija Nerve) Trajana (98—117). Već sredinom II veka je dobila status municipijuma, a u III veku se u njoj nalazio rimski prokurator. Ranohrišćanski svetitelji Flor i Lavr, bili su kamenoresci iz Ulpijane, koji su prema hrišćanskom predanju, zbog svoje vere bačeni u bunar. Kasnije je grad postao sedište episkopa koji se pominju na saborima u Serdici (Serdički) 343. godine (Makedonije) i Carigradu (V vaseljenski) 553. godine (Pavle). Iako je grad bio opasan bedemima širokim i po tri metra, ojačanim kulama u obliku potkovice smeštenim na razdaljinama od po tridesetak metara, Goti su ga opustošili 471. godine. Pola veka kasnije, Ulpijana je 518. godine sravnjena sa zemljom u velikom zemljotresu. Grad je nakon toga obnovio vizantijski car Justinijan I (527—565), po kome je grad i nazvan Justinijana Sekunda, za razliku od Justinijane Prime, kod današnjeg Lebana.