ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1990
Jezik: Engleski
Autor: Strani

Lepo očuvano

Retko u ponudi

Ilustrovano

1990.

The discovery of Noah`s Ark is one of the greatest archaeological finds of the 20th century, solving a mystery that has puzzled scientists for many centuries. The story of the clues which led to its detection - not on Mount Ararat, as had been thought, but on Mount Mahser Dagi (the Doomsday Mountain) some 17 miles to the south - is astonishing, and the material uncovered reveals much about life in the Middle East thousands of years BC. David Fasold headed one of the last teams to be allowed excavation rights in Turkey, and he dedicated years of his life and considerable sums of his own money to searching for the Ark. This book recounts the story of his quest and the eventual realization that he had succeeded when the dimensions of his find matched up exactly to those given in the Book of Genesis. Drilling samples subsequently revealed that the boat had not been made of wood, as was commonly supposed, but of reed and a kind of cement. Fasold`s site has now been sealed off and officially declared the landing place of Noah`s Ark by the Turkish Government.

The Discovery of Noah`s Ark: How the World`s Greatest Archaeological Mystery was Solved
Book by David Fasold

Prema Bibliji, Nojeva barka je sagrađena na Božju zapovest da bi Noje spasao sebe i svoju porodicu kao i životinje od Potopa. Ta je pripovest sadržana u hebrejskoj i hrišćanskoj starozavetnoj knjizi Postanja, poglavlja 6-9.


Nojeva barka Edvarda Hiksa (1780—1849)

Lokalitet na planini Ararat za koji neki kreacionisti veruju da su ostaci Nojeve barke
Prema dokumentarnoj hipotezu priča o arki u knjizi postanja bi mogla predstavljati nekoliko originalnih kvazi-nezavisnih izvora, odnosno mogla je nastati kroz proces sažimanja kroz mnoge vekove. To bi moglo objasniti izvesnu zbrku i ponavljanja u tekstu. Mnogi ortodoksni Jevreji, hrišćani i muslimani odbacuju ovu hipotezu, smatrajući da je priča o arci istinita, da ima jednog autora, a da se sve navodni nedostaci mogu racionalno objasniti.

Priča o arci iz knjige postanja ima paralele sa sumerskim mitom o Ziusudri, koji govori kako je Ziusudru Bog upozorio da sagradi plovilo u kojem će izbeći poplavi koju je On poslao. Manje precizne paralele se mogu naći u mnogim drugim kulturama širom sveta. U stvari, priča o Potopu je jedna od najčešćih tema mitologije širom sveta, što i skeptici i vernici koriste kao dokaz u prilog svog stajališta.

Priča o arci je bila predmet opsežnog objašnjavanja u različitim abrahamskim tradicijama, pri čemu su se teoretska rešenja i praktična rešenja (npr. kako se Noje rešavao životinjskog otpada) mešala s alegorijskim tumačenjima (npr. arka kao prethodnica crkve, nudi spas čovečanstvu).

Od početka 18. veka, razvoj geologije i biogeografije kao nauka je omogućio da prirodnjaci počnu da osporavaju doslovno tumačenje priče o Arci. Uprkos tome, Biblijski literalisti nastavljaju istraživati regiju oko Ararata u severoistočnoj Turskoj gde Biblija kaže da je počivala Nojeva barka.

Bukvalno tumačenje Uredi

Detaljnije: Biblijski literarizam
Hrišćani i muslimani koji doslovno veruju u postojanje barke i potopa traže fizičke ostatke barke, čime bi se potvrdila njihova mišljenjenja o raznim temama, kao što su geologija i evolucija. Potrage za Nojevom barkom i danas se odvijaju na i oko planine Ararat u Turskoj.

Datiranje Uredi
Ašerova hronologija, proračun koji datira postanje i druge biblijske događaje koje je 1650. godine objavio irski nadbiskup Džejms Ašer, smešta potop u 2348. godinu p. n. e. Mazoretski tekst pokazuje da je vreme potop 1656 godina nakon stvaranja.[1] Ašer je izračunao da se stvaranje navodno desilo 4004. g. p. n. e.; koristeći Bibliju kralja Džejmsa, ovaj datum stvaranja daje 2348. g. p. n. e. kao godinu potopa. Iako je Ašerova hronologija ostala vrlo uticajna među kreacionistima, drugi teolozi su dvali drugačije godine za godinu stvaranja, npr Josif Skaliger je tvrdio da se stvaranje desilo 3950. g. p. n. e., dok je Dionizije Petavije izračunao da je tačna godina 3982. p. n. e.[2][3]. Svi ovi datumi bi stavili potop u sredinu 3. milenijuma p. n. e. u vreme egipatskog Starog kraljevstva i izgradnje egipatskih piramida.

Količina vode Uredi
Kreacionisti su predložili razne mehanizme kojim bi po njima mit o potopu mogao biti tačan. Jedan od njih je da se na zemlju obrušio džinovski oblak vodene pare. Prema Knjizi postanja, potop je nastao od kiše koja je neprestano padala 40 dana i noći, dovoljno da prekrije planinu Ararata čiji je najviši vrh visok 5137 m. Površina Zemlje iznosi oko 510 miliona kvadratnih kilometara, dok je najviši vrh Ararata visok 5 km, pa bi količina vode koja bi trebalo da padne na Zemlju i da kasnije nestane iznosi oko 2,5 milijardi kubnih kilometara. Najviša zabeležena količina padavina izmerena je u Čerapundžiju i iznosila je 22,897 m u periodu od avgusta 1860. do jula 1861.[4]

Veličina barke Uredi
Barka je opisana kao duga trista lakata, široka pedeset lakata i visoka trideset lakata (između 144x24x14 i 171x28h17 metara), što odgovara veličini omanjeg bojnog broda ili nosača aviona. Drveni brod te veličine ne bi mogao da izdrži 40-dnevnu oluju. Pošto Biblija ne pominje jedra ili vesla, pa kreacionisti obično pretpostavljaju da ih barka nije ni imala. Modeli i opisi barke skoro uvek pokazuju simetričan brod bez jasno definisane krme i pramca. Bez sredstava za pogon i navigaciju tokom poplave, barka bi bila prepuštena na milost beskrajnoj pučini.


Arheologija Biblija kreacionizam ararat arheolosko istrazivanje biblije