ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1900 - 1949.
Tematika: Književnost
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Retko s omotom. Omot je malo iskrzan i repariran, a uradio ga je Vladimir Žedrinski.
Unutra dobro očuvano.

Autor - osoba Unset, Sigrid, 1882-1949 = Undset, Sigrid, 1882-1949
Naslov Venac / Sigrid Unset ; preveo s norveškog Luka Smodlaka
Vrsta građe roman
Ciljna grupa odrasli, opšte (lepa književnost)
Jezik srpski
Godina 1939
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Edicija, 1939 (Beograd : Planeta)
Fizički opis 350 str. : ilustr. ; 20 cm
Drugi autori - osoba Smodlaka, Luka (prevodilac)
Smodlaka, Luka (prevodilac)
Zbirka Biblioteka dobitnika Nobelove nagrade
(Plat.)
Napomene Prvi roman trilogije „Kristina, Lavransova kći“.

Po principu da u svakom kolu bude zastupljeno što raznovrsnije štivo i da budu predstavljeni pisci što većeg broja narodnosti, izbor treće knjige Biblioteke dobitnika Nobelove nagrade pao je na istorijski roman „Venac“ kod nas dosada potpuno nepoznate norveške književnice Sigrid Unset.
„Venac“ je dramatična istorija Kristine, Lavransove kćeri, koja je u suštini, boreći se za svoja lična uverenja protiv porodice i tradicije, preteča feminizma u trinaestom veku. Roman iako počinje nešto sporije, kako je to često kod istorijskih i severnjačkih romana, uskoro ubrzava tempo i drži čitaoca u napetom interesu do svog neočekivanog i potresnog završetka.

Sigrid Undset (1882–1949)
Sigrid Undset bila je norveška književnica rođena 20. maja 1882. godine u Kalundborgu, Danska, a odrasla je u Kristijaniji (danas Oslo), Norveška. Najpoznatija je po svom epskom romanu „Kristin Lavransdatter“, za koji je 1928. godine dobila Nobelovu nagradu za književnost.
Rani život i obrazovanje
Sigrid je bila najstarija od troje dece arheologa Ingvalda Undseta. Nakon smrti oca kada je imala 11 godina, porodica je zapala u tešku finansijsku situaciju. Zbog toga nije mogla da studira, već je sa 16 godina počela da radi kao sekretarica u inženjerskoj firmi u Oslu. Pisala je u slobodno vreme.
Književna karijera
Prvi roman, „Gospodin Gije“ (Fru Marta Oulie), objavila je 1907. godine, a u njemu je odmah pokazala sklonost ka realističkom prikazu unutrašnjih sukoba žena, ljubavi i morala. Tokom ranog stvaralaštva pisala je uglavnom o modernim, urbanim ženama u sukobu sa društvenim normama.
Međutim, njena najpoznatija dela su istorijski romani, u kojima je pokazala duboko poznavanje srednjovekovne Norveške, posebno trilogija:
„Kristin Lavransdatter“ (1920–1922) – trilogija o životu žene u 14. veku, od devojčanstva do starosti
„Olav Audunssøn“ – tetralogija o muškom junaku iz istog perioda
Undset je pisala bogatim, arhaičnim jezikom, a likovi su joj duboko psihološki obrađeni. U delima su prisutni teme vere, moralne dileme, porodičnih odnosa i istorije.
Prelazak u katolicizam
Godine 1924. Undset je prešla iz luteranstva u rimokatoličku veru, što je izazvalo veliku pažnju u tada pretežno protestantskoj Norveškoj. Religija je od tada igrala veliku ulogu u njenom životu i radu.
Drugi svetski rat i izgnanstvo
Tokom nacističke okupacije Norveške, Undset je bila oštar kritičar nacizma. Zbog toga je morala da pobegne iz zemlje. Putovala je preko Sovjetskog Saveza i Japana do Sjedinjenih Američkih Država, gde je ostala tokom rata i učestvovala u antifašističkoj aktivnosti i radu na promovisanju norveške kulture.
Smrt
Sigrid Undset se vratila u Norvešku posle rata i umrla 10. juna 1949. godine u Lillehammeru, gde se nalazi i njen dom-muzej Bjerkebæk.
Najvažnija dela
Kristin Lavransdatter (trilogija: Venac, Žena, Krst)
Olav Audunssøn (u originalu u dva toma, kasnije preveden kao tetralogija)
Jenny (1911)
Marta Oulie (1907)
Zanimljivost:
Undset je druga žena koja je dobila Nobelovu nagradu za književnost, nakon Selme Lagerlöf.

Vladimir Ivanovič Žedrinski (Moskva, 1899 – Pariz, 1974), bio je srpski scenograf, kostimograf, karikaturista i crtač stripova, ruskog porekla. Posle završene Akademije lepih umetnosti i Arhitektonskog odseka Politehničke škole u Kijevu, našao se u Somboru 1920. godine. Posle Rezolucije Informbiroa, 1948. godine pao je u nemilost novih jugoslovenskih vlasti te je 1950. godine emigrirao u Kazablaku, a 1952. u Pariz. Od 1941. godine radio je za okupacione listove „Novo vreme“ i „Obnova“. Odlazi u Zagreb i postaje glavni scenograf Hrvatskog narodnog pozorišta, a sarađivao je i u nedeljniku „Spremnost“ Ustaškog pokreta, koji je postao vodeće glasilo po uspostavljanju Nezavisne države Hrvatske.

MG P34 (N)