Godina izdanja: 1800 - 1849.
Autor: Domaći
ISBN: Ho
Tematika: Književnost
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

O knjizevnoj uzajamnosti izmedju razlicitih plemena i narecija slavjanskog naroda

Jan Kolar (slč. Ján Kollár; Mošovce, 29. jul 1793 — Beč, 24. januar 1852), poznat pod pseudonimom Čehobrat Protivšturski (slč. Čechobratr Protištúrsky) je bio slovački političar, pesnik i pisac, ideolog slovačkog narodnog preporoda i predstavnik češkog narodnog preporoda lingvista, arheolog, evangelistički sveštenik i glavni ideolog Panslavizma.

Biografija

Gimnazija `Jan Kolar` u Bačkom Petrovcu, prva polovina 20. veka
Poreklom je iz seljačko- zanatlijske porodice. Školovao se u Mošovicama i u gimnazijama u Kremnici, Banskoj Bistrici a od 1812.- 1815. godine na evangeličkom liceju u Bratislavi. Posle dvogodišnjeg rada u obrazovanju u Banskoj Bistrici nastavlja sa studijem od 1817.- 1819. godine na evangeličkom univerzitetu u Jeni. U Jeni je zajedno studirao sa mladim Srbinom Joksimom Novićem, preko koga je došao u bliži dodir sa južnoslovenskom kulturom.

Od 1819. godine počinje njegov tridesetogodišnji rad u Budimpešti, gde je bio evangelistički sveštenik. Godine 1835. se oženio Frederikom Šmidtovom, kćerkom evangeličkog sveštenika, koju je upoznao još 1817. godine. Njegove prijateljske veze sa Ljudovitom Šturom su narušavale zavođenje novog književnog slovačkog jezika koji je jako kritikovao. Tokom i posle revolucionarnih događaja 1848.- 1849. godine delovao je u Beču, u službama carskog dvora kao savetnik i „poverenik za pitanja Slovačke“. Tamo je `pobegao` 1848. godine od šovinistički raspoloženih Mađara. Predložio je samoupravu Slovačke i slovačke škole sa češkim nastavnim programom.

Zbog podrške dvoru tokom revolucije nagrađen je 1849. godine, tako što su ga imenovali za izvanrednog profesora slovenske arheologije na univerzitetu u Beču, gde se interesovao za arheološka istraživanja. Umro je u Beču 1852. godine.

Propovednik slovenske uzajamnosti
Slavenofil Kolar je tokom svog trodecenijskog bavljenja u Pešti izvršio veliki uticaj na mlade Srbe i Hrvate, koji su se tu školovali. Novinar iz Pešte, Teodor Pavlović je bio jedan od njegovih velikih sledbenika. Kolar je za studente sa juga Evrope bio duhovni vođa, učitelj, mentor.[1] Kod njega u skromnom stanu čiji su zidovi bili pokriveni slikama znamenitih Slovena (među kojim i Srba), sastajala se povremeno slovenska omladina. Kolar je širio panslavističke ideje, budio nacionalnu svest kod omladine, potencirao je `Slavjanstvo`. Tražio je taj `propovednik jugoslovenstva`, da Sloveni na jugu kontinenta pređu na jedan jedinstveni književni jezik,[2] kojim će se moći sačuvati i najlepše izraziti. Objavljivane u to vreme srpske narodne pesme bile su potvrda takvog mišljenja. Godine 1837. izašla je njegova knjiga `Slava dcere` (Kćer Slave), o slovenskoj književnoj uzajamnosti, u kojoj je izneo svoje najbolje ideje. Kolar je bio savremenik i prijatelj sa Vukom, Kopitarem, Gajem, Stratimirovićem, Stamatovićem, Vrazom i drugim kulturnim poslenicima.[3] `Srpski letopis` je objavio prevode više njegovih spisa. Od 1833. godine bio je istaknuti član `Srpskog književnog društva` u Pešti[4], koje je osnovao Milovuk. Za njega razlike u veri nisu imale nikakav značaj; primarno mu je bilo slovensko bratstvo. Postio je otac Jan samo tri dana godišnje, a jedan od tih dana bio je srpski `Vidovdan` - kada je propalo srpsko carstvo na Kosovu polju. To je bio jedan od dokaza njegove privrženosti Srbima, o čijoj je junačkoj i stradalnoj prošlosti znao i sa pijetetom govorio. Postao je Jan Kolar od 11. juna 1842. godine korespodentni član (strani) Društva srpske slovesnosti u Beogradu.