Godina izdanja: 1900 - 1949.
Autor: Domaći
Jezik: Francuski
Tematika: Istorija
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
ISBN: Ss

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Prvo izdanje!

Jovan Radonić (Mol, Bačka, 28. januar/9. februar 1873 — Beograd, 25. novembar 1956), srpski istoričar, doktor filozofije, univerzitetski profesor (Beograd).

Život i rad
Osnovnu školu završio je u Molu, a gimnaziju u Novom Sadu. Studirao je u Beču, gde je i doktorirao 1896. godine. Bio je na studijskom putovanju u Rusiji 1897-1898, a zatim 1898-1899. bio učitelj srpske gimnazije u Carigradu. Bibliotekar Matice srpske postaje 1899. godine i kao takav radi na reformama Matice. Tu je ostao do 1905. godine, kada je postao vanredni profesor opšte istorije srednjeg veka na Beogradskom univerzitetu. Bio je u srpskoj vojsci tokom ratova 1912-1918. Za vreme Versajske mirovne konferencije bio je član srpske delegacije (istorijsko-etnografska sekcija).

Redovni profesor opšte istorije srednjeg veka na Beogradskom univerzitetu postao je 1919. Izabran je i za člana Radikalne stranke. U stranci je bio i predsednik odbora za finansije i potpredsednik poslaničkog kluba stranke.

Bio je pratilac dela Konstantina Jirečeka i Ilariona Ruvarca. Kao takav, započeo je svoj istorijski rad kritikom pisanih izvora iz 14. i 15. veka. Srpski istorijski razvoj uvek je išao uporedo sa opštim razvojem sveta. On je prvi srpski istoričar koji je ispravno uočio značaj geografskog i istorijskog okruženja za razvoj naroda i pojedinaca. To se jasno vidi u njegovom radu o grofu Đorđu Brankoviću (1911) i istoriji Srba u Ugarskoj (1919, Francuzi). Srpsku istorijsku kritiku je praktično vodio dve decenije.

Važnija dela
Njegova važnija dela su:

Prilozi za vrednovanje naših domaćih izvora, biografija i autobiografija kralja Milutina (1895)
Veliki vojvoda bosanski Sandalj Hranić Kosača (1897, Nemac)
O političkim odnosima dalmatinskih gradova prema Vizantiji (1901, rus.)
Prilozi za istoriju slovenačkog preporoda krajem prošlog i početkom ovog veka (1900)
Ko su Goti i hronike Komesa Marcelina (1901)
O knezu Pavlu Radenoviću (1902)
Prilozi za istoriju Srba u Ugarskoj krajem 17. i početkom 18. veka (1904)
Pitanje o poreklu Vlaha u vezi sa raspravom mitropolita sv. Stratimirović o Vlasima (1904)
Zapadna Evropa i balkanski narodi prema Turcima u prvoj polovini 15. veka (1905)
O Ilarionu Ruvarcu (1907)
Prilozi za istoriju Srba u Ugarskoj u 16, 17. i 18. veku (1909)
Putovanja Evlije Čelebije po srpskim i hrvatskim zemljama (1910-1912)
Grof Đorđe Branković i njegovo doba (1911)
Liutprand, episkop Kremone, i njegov izveštaj o Vizantiji i istočnoevropskim prilikama (1913)
O despotu Jovanu Oliveru i njegovoj ženi Ani Mariji (1914)
Les Croates et l`Autriche-Hongrie (1918)
Le Banat (1919)
La Batschka (1919)
Histoire des Serbes de Hongrie (1919)
Radonić je preveo, mestimično ispravio i sa nekoliko poglavlja dopunio delo Konstantina Jirečeka Istorija Srba.

akademik
Bio je dopisni član Srpske kraljevske akademije (Akademije društvenih nauka) od 1909. do februara 1914. godine, kada je prihvaćena njegova ostavka kao dopisnog člana. Redovni je član (Akademije društvenih nauka) od 16. februara 1920. godine.

Bio je sekretar Akademije društvenih nauka Srpske kraljevske akademije od 7. marta 1931. do 7. marta 1937. Bio je privremeni sekretar Srpske kraljevske akademije od 1–11. marta 1937. (v.d.) i od 11. marta 1937. do 2. maja 1945. 2–11. maja 1945. (v.d.).

Redovni je član Srpske akademije nauka (Odeljenje društvenih nauka) od 22. marta 1948. Sekretar Odeljenja društvenih nauka Srpske akademije nauka od 10. juna 1952. do 25. novembra 1952. godine. 1956. Uvodna reč: Kritovul, vizantijski istoričar KSV veka. Proglašena je 29. decembra 1926. (Srpska kraljevska akademija 35. godina (1926) 123–126).