Tematika: Ostalo
ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1900 - 1949.
Autor: Domaći
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Jezik: Srpski

Jubilarni almanah Kluba hrvatskih knjizevnika i umjetnika u Osijeku

Osijek, 1929.
Tvrd povez, 218 strana, na nekoliko mesta zabeleske (vidi slike).
POTPIS DJENERALA JEVREMA JESE DAMJANOVICA, U TO VREME KOMANDANTA OSJECKE DIVIZIJSKE OBLASTI! U NJEGOVOM TEKSTU IMA I RUKOM DOPISANIH RECENICA!
IZUZETNO RETKO!

Tu su i clanci o istoriji Srpske citaonice u Osijeku itd.
IZUZETNO RETKO!


Jevrem Damjanović (Beograd, 16. april 1880 — Beograd, 22. jula 1962) bio je visoki oficir srpske vojske i divizijski general Jugoslovenske vojske, učesnik balkanskih ratova, Prvog svetskog rata i Drugog svetskog rata. Maršal dvora kralja Petra I i kralja Aleksandra I od 1918. do 1927. godine.
Biografija

Rođen je 16. aprila 1880. godine u Beogradu, od oca Jovana, pukovnika srpske vojske. Potomak je Jevrema Barudžije čiji su preci naselili Valjevski kraj iz Crne Gore. Imao je i mlađu sestru Anđeliju. Vojnu karijeru započeo je 1890. godine kao pitomac 29. klase Niže škole Vojne Akademije. Dalje školovanje je nastavio kao pitomac 8. klase više škole Vojne akademije.[1]
Aktivna služba

Po završetku usavršavanja unapređen je u čin artiljerijskog potporučnika i rasporedom određen je za vodnika gradskog artiljerijskog puka a 27. oktobra 1900. godine premešten za vodnika u konjičkoj bateriji. Tokom službovanja unapređen je u čin poručnika. Premešten je 10. oktobra 1905. godine za vodnika Drugog diviziona Dunavskog artiljerijskog puka. Dana 11. oktobra 1906. godine, po potrebi službe imenovan za komandira 7. baterije brdskog artiljerijskog puka i unapređen u čin kapetana druge klase. 18. septembra 1907. godine razrešen je dužnosti i upućen na obuku planinske artiljerije u Francusku. Po povratku sa obuke 4. oktobra 1908. godine, postavljen je na dužnost za komandira 9. baterije brdskog artiljerijskog puka. U čin kapetana prve klase unapređen je 1. januara 1910. a naredne 1911. godine na isti dan odlikovan je Medaljom za vojničke vrline.[1][2]

Po izbijanju Prvog balkanskog rata pa sve do njegovog kraja kao artiljerijski major nalazio se na istoj dužnosti. Dana 23. avgusta 1913. godine premešten je za komandira 3. diviziona brdske artiljerije. Na tom položaju ostao je do kraja Drugog balkanskog rata. Nakon ovog rata unapređen je u artiljerijskog potpukovnika. Prvi svetski rat ga zatiče na mestu komandanta brdskog diviziona Užičke vojske po komandom generala Miloša Božanovića. Za osvedočenu hrabrost na bojom polju odlikovan je 31. maja 1915. godine Ordenom Belog orla sa mačevima petog reda. Dana 11. septembra iste godine, stavljen na raspolaganje a oktobra meseca unapređen u čin artiljerijskog pukovnika, da bi već 9. marta 1916. godine, postao komandant diviziona i celokupne artiljerije Šumadijske divizije drugog poziva. Ubrzo premešten za predsednika komisije za prijem spreme za 2. armiju u Francuskoj a potom imenovan načelnikom štaba artiljerije 1. armije. Dana 8. septembra 1917. godine postaje lični ađutant regenta Aleksandra a od 18. februara 1918. godine imenovan maršalom dvora kralja Petra I.[1][2]

Nakon demobilizacije i proglašenja Kraljevine SHS, 10. maja 1920. godine odlikovan je Karađorđevom zvezdom četvrtog reda. Dve godine kasnije 26. februara 1922. godine, odlikovan je Ordenom Svetog Save drugog reda a 8. juna iste godine poneo je i Karađorđevu zvezdu trećeg reda. Dana 17. septembra 1923. godine, naznačen ukazom za vršioca dužnosti Bosanske artiljerijske brigade sa sedištem u Sarajevu. Po ukazu se nije postupilo te vraćen na dužnost u ađutanturu. Nakon proglašenja novog vojnog zakona 21. oktobra 1923. godine unapređen je u čin artiljerijskog brigadnog generala. Još dve godine proveo ađutanturi kralja od 21. avgusta 1924. godine i u isto vreme bio maršal dvora. Dana 30. novembra 1926. godine razrešen svih dužnosti i stavljen na raspolaganje ali par dana kasnije 6. decembra iste godine vraćen u ađutanturu pri dvoru. Za komandanta Potiske divizijske oblasti naznačen 26. januara 1927. godine da bi dva dana kasnije postao komandant Osječke divizijske oblasti i predao je dužnost maršala dvora a u čin divizijskog generala unapređen je 28. juna iste godine. Ordenom Svetog Save prvog reda odlikovan je 25. januara 1928. godine za dugogodišnji predan rad. Dana 6. septembra 1930. godine odlikovan je Ordenom Jugoslovenske krune trećeg reda. Sledeće godine tačnije 22. aprila 1931. postao je pomoćnik komandanta četvrte armijske oblasti sa sedištem u Zagrebu. Sa te dužnosti premešten 8. maja 1936. godine za predsednika Stalne ispitne komisije za čin majora a septembra meseca iste godine odlikovan je Ordenom Jugoslovenske krune drugog reda. Na toj dužnosti dočekao je Drugi svetski rat. Kapitulacijom Jugoslovenske vojske u Aprilskom ratu, odveden je u zarobljeništvo 1941. godine. Nakon završetka rata iz logora Oflag VI, vratio se u Jugoslaviju 1945. godine. O svom učešću u ratu dao je Vojno istorijskom institutu 1946. godine. Poslednje godine života živeo je penzionerski povučeno u svom stanu u ulici Ninčićeva 8. Preminuo je 22. jula 1962. godine.[1][2]
Porodične prilike

Bio je oženjen od 1919. godine Ljubicom, kćerkom Gaje Trifunovića, trgovca iz Gornjeg Milanovca. Imao je troje dece, kćerku Jelicu i sinove Jovana i Ljubišu.[1]
OdlikovanjaDomaća odlikovanja
Odlikovanja Divizijskog generala Jevrema Damjanovića [a]
Orden Jugoslovenske krune 2. reda Orden Svetog Save 2. reda
Orden Karađorđeve zvezde 3. reda Orden Belog orla 3. reda Orden Jugoslovenske krune 3. reda Orden Karađorđeve zvezde 4. reda
Orden Belog orla sa mačevima 5.reda Orden Rumunske krune 1. reda Orden Hristovog groba 1. reda Orden Đorđa I 2. reda
Kraljevski Viktorijanski orden 2. reda Orden Svetog Mauricija i Lazara 2. reda Orden Italijanske krune 2. reda Poljski orden za Vojničke vrline 2. reda
Orden Rumunske Zvezde 2. reda Orden Svete Ane sa mačevima 2. reda Orden Svetog Spasitelja 3. reda Orden Polonija Restituta 3. reda
Orden Legije časti 3. reda Orden Akademskih palmi Orden Rumunske Zvezde 3. reda Ratni krst 1914—1918

Orden Karađorđeve zvezde 3. i 4. reda
Orden belog orla sa mačevima 5. reda
Orden belog orla 3. reda
Orden Jugoslovenske krune 2. i 3. reda
Orden Svetog Save 2. reda
Zlatna medalja za hrabrost (dvaput)
Srebrna medalja za hrabrost
Medalja kralja Petra I
Medalja za vojničke vrline
Spomenica za oslobođeno Kosovo 1912.
Spomen-krst 1913.
Spomenica na Prvi svetski rat 1914—1918.
Albanska spomenica

Inostrana odlikovanja

Orden Đorđa I 2. reda, Grčka
Orden Svetog Spasitelja 3. reda, Grčka
Kraljevski Viktorijanski orden 2. reda, Engleska
Orden Sv. Mauricija i Lazara 2. reda, Italija
Orden Italijanske krune 2. reda, Italija
Orden Polonija Restituta 3. reda, Poljska
Orden za Vojničke vrline 2. reda, Poljska
Orden Rumunske Zvezde 2 i 3. reda, Rumunija
Orden Rumunske krune 1. reda, Rumunija
Orden Svete Ane sa mačevima 2. reda, Rusija
Orden Legije časti 3. reda, Francuska
Ratni krst 1914—1918, Francuska
Orden Akademskih palmi, Francuska
Orden Hristovog groba 1. reda, Jerusalimska patrijaršija[3]