Tematika: Ostalo
Godina izdanja: 1900 - 1949.
ISBN: 406
Autor: Domaći
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

PRAKTIČNO PČELARSTVO , Krsta Pčelarević Mršulja , Srpska Kraljevska Akademija Beograd 1930 ,

Sadržaj :

Predgovor
OPŠTI DEO
Uvod
Istorija pčelarstva
Pravci u pčelarstvu
Pčela
Vrste pčela
Pčelinje zadruge
Matica
Leglo
Koliko živi matica
Pčele radilice
Žaoka
Trut
Trutuša
Inteligencija kod pčela
Pčeline gazdinstvo
Saće
Med
Cvetni prašak
Voda
Medljika
Smola (propolis)

PRAKTIČNI DEO

Kako da otpočnemo pčelariti
Pčelanik
Košnice
Košnice sa nepokretnim saćem
Košnice sa pokretnim saćem
Veličina ili zapremina košnice
Kakva mora biti košnica
Standart-košnica i Siminsova ili Demarijeva metoda pčelarenja

.

Kupovina košnica .
Preterivanje
Rad oko pčela
Način pčelarenja
Proletni rad
Odabiranje meda
Rojenje
Po svršetku rojenja
Jesenji pregled
Bolesti i neprijatelji pčela
a) Bolesti
b) Neprijatelji pčela
Pčelinja paša
Upotreba meda
Med kao lek
Kolači od meda
Izrada košnica
Potsetnik ili mesečne napomene
Ispravci
tvrd povez , format 13,5 x 19 cm , ćirilica, ilustrovano, 119 strana


Pčelarstvo (ili apikultura, od latinske reči apis = `pčela`) je vrsta poljoprivrednog zanimanja koje podrazumeva gajenje i iskorišćavanje medonosne pčele u košnicama za dobijanje direktnih ili indirektnih koristi. Mesto gde se uzgajaju pčele naziva se pčelinjak.

Direktne koristi od bavljenja pčelarstvom pčelar dobija u sledećim proizvodima: med, pčelinji vosak, pčelinji otrov (ubod), matični mleč, cvetni prah (polen), propolis. Pored toga dobija i rojeve i matice za reprodukciju u pčelarstvu.

Indirektna korist koju daje pčelarstvo oprašivanjem poljoprivrednog bilja, znatno je veća od direktne, za oko 100 do 150 puta, jer u prirodi oko 80% biljaka su entomofilne (biljke koje oprašuju insekti). Oko 150 kulturnih biljaka na području Balkana zahteva oprašivanje pomoću pčela.

Pčelarstvo je jedno od najranijih zanimanja čoveka. Starije je od ratarstva, pa možda i od stočarstva. Predak današnjeg čoveka nije uzgajao pčele, već ih je tražio u šupljinama drveća i stena. Pčele je uništavao, a oduzimao im med i vosak. Najstariji podatak o pčelarstvu potiče iz kamenog doba. Nađen je u pećini kod Bakora u Španiji, star je oko 30.000 godina i na njemu je predstavljeno uzimanje meda iz stene.

Stari Egipćani i Asirci su među prvim uzgajali pčele. Poznavali su i metodu oduzimanja meda a da ne unište pčele. U mnogim grobnicama nađeni su reljefi na kojima su naslikane pčele i med u saću. Stari Grci primili su veštinu pčelarenja od Egipćana, a Rimljani od Grka.

U izveštaju Priskusa Retora o pismu vizantijskog cara Teodosija II (408—450) hunskom vladaru Atili navodi se da su vojnici u ratu dobijali umesto hrane kašiku, a umesto vina medos. Medos (med s grčkim dodatkom os) je medovina, omiljeno piće starih Slovena. Upotreba medosa (medovine) u Panonskoj niziji, gde su tada vladali Huni, pokazuje da su Sloveni, naseljeni oko reke Dunava i Tise, bili glavni proizvođači medosa, jer je reč med nije ni grčka ni hunska, već slovenska.

Nakon konačnog naseljavanja Južnih Slovena na Balkan pčelarstvo je dobilo još veći privredni i kulturni značaj. Med i vosak su proizvođeni ne samo za stanovništvo i vojsku, već i za trgovinu. Sačuvani su određeni pismeni spomenici srpskih vladara koji to potvrđuju. Tako u pismu Stefana Prvovenčanog, kojim je regulisana trgovina Dubrovčana, stoji izmeđuostalog i ovo:

Neka je svima znano, da je kraljevstvo mi dalo milost Dubrovčanima da prodaju vino bez vode i med po cenovniku, i ako se nađe ko da prodaje vino sa vodom ili med preko cenovnika, da mu se uzme sve što ima.

Kralj Uroš, dajući Dubrovčanima privilegije da trguju po srpskim zemljama, naređuje:

Da im se ne uzme silom ni skrlat, ni med, ni brašno, ni koja druga roba.

Za vreme kralja Milutina pčelari su bili oslobođeni svih drugih dužnosti, pa i vojnih. Zato iz činjenice da je med u srednjem veku bio cenjeni artikal trgovine, može se zaključiti da su uslovi za pčelarenje tada bili dobri i da su pčelari bili majstori svog posla. Pčelarstvo je tada bilo cenjeno zato što se med koristio kao zamena za šećer, koji je bio skupa namirnica.

S propašću srpskih država, propali su i veliki pčelinjaci manastira i srpske vlastele. Međutim, pored svih ratova i ostalih društvenih nedaća, srpski seljak je nastavio da i dalje gaji pčele sve do danas.