Tematika: Ostalo
ISBN: 414
Autor: Domaći
Godina izdanja: Posle 1950.
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Borivoje Ž. Milojević (Carina, 22. decembar 1885 — Beograd, 22. oktobar 1967)[1] bio je srpski geograf, profesor Beogradskog univerziteta, akademik SANU.

Biografija
Rođen je 10/22. decembra 1885. godine u selu Carina, u učiteljskoj porodici od oca Živojina i majke Nerandže. Njegove mlađe sestre su bile Draga Milojević (1888-1932), glumica i Vukosava Milojević (1898-1985), profesorka francuskog jezika i publicista. Prva četiri razreda osnovne škole završio je u Krupnju 1892 — 1896 i ostao blisko vezan za ovaj kraj.[2] Studije geografije upisuje 1904. godine, a već na kraju 4. semestra (1906) biva izabran za asistenta. Nakon diplomiranja radio je jedno vreme kao gimnazijski profesor. Slušao je zimski semestar 1911/12 u Haleu kod istaknutih geografa A. Penka, O. Šlitera, J. Valtera i drugih. Tokom Prvog svetskog rata povlači se sa srpskom vojskom preko Albanije. Zatim 1918/19 odlazi u Lozanu gde sluša predavanja iz geologije i privredne geografije. Doktorirao je 1920. godine, i iste godine izabran za docenta, a već 1921. za vanrednog profesora beogradskog univerziteta. Jovan Cvijić (1865—1927) ga predlaže 1925. godine za redovnog profesora, ali je B. Ž. Milojević to zvanje stekao tek po Cvijićevoj smrti, 1927. godine, kada je preuzeo Katedru geografije i rukovođenje geografskim društvom. On je bio Cvijićev učenik, zatim saradnik i na kraju naslednik.[2] Sve do odlaska u penziju, 1956. godine, bio je redovni profesor Beogradskog univerziteta.

Prisustvovao je 6. aprila 1910. osnivanju Srpskog geografskog društva koje su tada osnovali Jovan Cvijić, Pavle Vujević (1881—1966) i još nekoliko prirodnjaka, profesora univerziteta. Bio je jedan od saurednika „Glasnika“ Srpskog geografskog društva u periodu 1912-1927 i glavni i odgovorni urednik u periodu 1928-1962. Bio je sekretar, potpredsednik i predsednik Srpskog geografskog društva do 1962. kada se zbog bolesti povukao.

Objavio je preko 250 naučnih radova i priloga, od kojih su najistaknutiji: „Dinarsko primorje i ostrva“ (Beograd, 1933, 483 str.), „Visoke planine u našoj Kraljevini“ (Beograd, 1937, 459 str.), „Glavne doline u Jugoslaviji“ (Beograd, 1951, 447 str.) i udžbenik „Opšta regionalna geografija“ (Beograd, 1956, 451 str).[2] Od ostalih radova pomenimo još i „Lesne zaravni i peščare u Vojvodini“ (Novi Sad, 1949, 102 str). Njegov prvi rad, značajan za Rađevinu i Jadar, je „Rađevina i Jadar, antropogeografska ispitivanja“ (Naselja srpskih zemalja, knj. 9, Beograd, 1913, pp. 633–816.) gde je na terenu istraživao poreklo stanovništva, broj domaćinstava, stara prezimena, krsnu slavu i od toga načinio knjigu koja je polazište za svako dalje traganje za svojim korenima ljudi ovoga kraja.

Borivoje Ž. Milojević je bio počasni doktor univerziteta u Monpeljeu (od 1947), Grenoblu (1947) i Renu (1947), a izvan Francuske još i univerziteta u Pragu (1948). Bio je počasni član sedam inostranih geografskih društava, jedan od samo devet počasnih inostranih članova Geografskog društva Sovjetskog Saveza. U bivšoj SFRJ bio je počasni član Geografskog društva Hrvatske.

Bio je nenadmašan predavač — popularizator geografije. Ostala je zapamćena popularnost i posećenost njegovih predavanja u maloj sali Kolarčevog univerziteta u Beogradu. Kažu da je toliku popularnost među posetiocima Kolarčevog univerziteta uživao još i akademik Ivan Đaja.

1948. postao je dopisni član Jugoslovenske akademije znanosti i umjetnosti. 1955. izabran je za redovnog člana - saradnika Matice srpske. Zbog celokupnog svog doprinosa nauci izabran je 1947. za dopisnog a 1961. za redovnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti.

Preminuo je 22. oktobra 1967. godine u Beogradu. Po sopstvenoj želji, akademik Borivoje Ž. Milojević sahranjen je na groblju u Krupnju. Po njemu osnovna škola u Krupnju nosi ime „Borivoje Ž. Milojević“.