ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1900 - 1949.
Autor: Domaći
Tematika: Književnost
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Jezik: Srpski

Izdanje francuskosrpska knjižara A.M. Popovića, Beograd, biblioteka školskih klasika, nema godine izdanja, verovatno oko 1930. Mek povez, 86 strana, format 23cm, korice nisu original, osim toga sasvim solidno očuvana

Petar fon Preradović (Grabrovnica kod Pitomače, 19. mart 1818 — Farafeld kod Beča, 18. avgust 1872)bio je pesnik, slovenofil i general-major Autrougarske vojske srpskog porekla.

Preradovići pravoslavni Srbi vode poreklo iz Stare Srbije,odakle se u XVII veku, pre velike Seobe Srba, preselili u Bačku i nastanili u selu Leđen (danas Riđici) u gornjoj Bačkoj, između Baje i Sombora. U vreme preseljenja starešina zadruge Preradovića bio je sveštenik Srpske pravoslavne crkve. Većina muških članova porodice Preradović posvetila se u Vojnoj krajini vojnom pozivu. Postojale su tri grane Preradovića i de Preradovića (Depreradovića), leđenska, ruska i gornjo-krajiška. Jedna grana Preradovića dobila je ugarsko plemstvo 1722. i koristila predikat de Preradović. Od te grane porodice vodi poreklo ruski dvorjanski (plemićki) rod Depreradovič, čiji su članovi ruski general-major Rajko (Rodion) Stepanovič Depreradovič, bivši austrijski graničarski potpukovnik koji je došao sa porodicom u Rusiju 1752. godine. Zatim njegov sin, ruski general-major Ivan Rodionovič Depreradovič i unuk ruski general konjice Nikolaj Ivanovič Depreradovič (1767—1843), koji se proslavio u ratovima protiv Napoleona, kao i poručnik lajb-gardijskog konjičkog puka Nikolaj Nikolajevič Depreradović (1802—1884) i general-major, komandir Sejmenovskog puka, Leontij Ivanovič Depreradovič (1766—1844).

Kada je 1740. godine ukinuta Potiska vojna krajina sa sedištem u Somboru, onda je nekoliko oficira iz porodice Preradović, prešlo, sa porodicama u tzv. Gornju krajinu. Iz te grane Preradovića je Petar Preradović

Petar Preradović rodio se 19. marta 1818. godine u selu Grabrovnici, đurđevačke regimente u srpskoj pravoslavnoj porodici Jovana Preradovića, austrijskog graničarskog oficira - zastavnika, rodom iz Grubišnog Polja u Vojnoj krajini, i majke Pelagije rođene Grivičić, iz Đurđevca.[9] Kršten je Petar u pravoslavnoj crkvi u selu Mala Trešnjevica, kod koje su mu kasnije sahranjeni roditelji. Kumovao mu je oberlajtant Teodor Piščević iz Otrovaneca.[10] Školovanje je započeo u Grubišnom Polju, pa nastavio u Đurđevcu i vojničkoj školi u Bjelovaru. Kad je umro Jovan Preradović (1828)[11], Petar je bio dete. Majka Pelagija koju često pominje u svojim pesmama, ostala je samohrana udovica.
Školovanje, pokatoličenje i ponemčenje

Kada je napunio 12 godina, 1830. godine, Petar Preradović je upisan u Vojnu akademiju (kadetsku školu) u Viner Nojštatu (nem. Wiener Neustadt, Bečko Novo Mesto), gde je proveo narednih 8 godina. Tokom školovanja svi đaci te škole vođeni su kao rimokatolici, što je moglo da bude izmenjeno, na izričit zahtev pitomca. Međutim, do toga je retko dolazilo, pa su pravoslavni pitomci postepeno, odlaženjem na katoličke mise sa drugovima, bez formalnog pokatoličavanja, postepeno postajali rimokatolici. Tako je i Petar Preradović, kao dečak-pitomac kadetske škole, prećutno zapisan (po Statutu iz 1771) kao rimokatolik i iz pravoslavne veroispovesti preveden u katoličku, a da nije obavljen formalni čin konverzije. Njegova pripadnost rimokatoličkoj crkvi, kasnije je pojačana pošto su mu obe žene bile rimokatoličke veroispovesti
Odmalena odvojen od porodice i školovan na nemačkom jeziku Petar Preradović je pokatoličen, ponemčen i skoro potpuno je zaboravio maternji jezik. Kada je 1838. godine po završetku Vojne akademije, posetio majku i sestru Mariju i jedva se sa njima sporazumevao.
Povratak maternjem jeziku

Prva služba, po završetku Akademije, bila je u Milanu, gde se 1838. godine upoznao sa takođe austrijskim oficirom hrvatskim piscem Ivanom Kukuljevićem Sakcinskim koji je uticao na „povratak“ maternjem jeziku. Petar je do tada pravio poetske pokušaje samo na nemačkom jeziku. Prvu pesmu je napisao 1834. godine `Der brand von Neustadt`; lirski je opisao veliki požar u tom gradu. Petar Preradović svedoči u svojim pesmama, kako se prisećao reči svoje majke iz ranog detinjstva. Isti susret izvršio je hrvatski uticaj na Petra Preradovića i zainteresovao ga za složene političke i kulturne prilike u banskoj Hrvatskoj koja se kao deo Kraljevine Mađarske (Ugarske) nalazila u Austrijskom carstvu, i nešto kasnije u Austrougarskoj.

Prilikom prekomande u Zadar 1842. godine Petar Preradović se upoznao sa Spirodonom Spirom Dimitrovićem Kotoraninom, u čijoj kući su se često okupljali istaknuti dalmatinski Srbi. Na rastanku sa Spirom Dimitrovićem, Petar Preradović mu je obećao da će mu poslati pesmu na srpskom jeziku. Tako je nastala prva Preradovićeva pesma na maternjem jeziku Poslanica Špiri Dimitroviću.

Preradović je dobro primljen u srpskom Budimu, gde su nastali njegovi prvi književni koraci. Srpski kalendar `Dragoljub` koji je izlazio u Budimu štampao je 1846. godine njegovu pesmu Elica, koja pokazuje da on izuzetno vlada narodnim srpskim jezikom. Iste godine januara, takođe budimski srpski list je objavio njegovu uspelu pesmu Početak ljubavi.[13] Sa druge strane, naklonost ima još više među Hrvatima. Njegovom približavanju Hrvatima doprineli su Ljudevit Gaj i Stanko Vraz;[14] prvi je (ponovo) objavio prvu njegovu pesmu u `Danici`, a drugi se dopisivao i vršio mu ispravke. Kada je 1847. godine Preradović stigao u Zagreb, među katoličkim i ilirskim krugovima je kao poznat bio - `jedva dočekan` i uveden u književne krugove.