Tematika: Ostalo
ISBN: 242
Jezik: Francuski
Godina izdanja: Posle 1950.
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju! Francuski jezik

Tečaj pozitivne filozofije (Cours de Philosophie Positive) bio je niz tekstova koje je napisao francuski filozof znanosti i osnivač sociologa, Auguste Comte, između 1830. i 1842. Unutar rada je razotkrio epistemološku perspektivu pozitivizma.

Sadržaj
Prva tri sveska Tečaja bavila su se uglavnom već postojećim fizikalnim znanostima (matematika, astronomija, fizika, kemija, biologija), dok su posljednja dva naglašavala neizbježan dolazak društvenih znanosti. Promatrajući kružnu ovisnost teorije i promatranja u znanosti, te klasificirajući znanosti na ovaj način, Comte se može smatrati prvim filozofom znanosti u modernom smislu tog pojma.[1] Za njega su fizičke znanosti, koje su bile `jednostavne`, nužno morale stići prve, prije nego što je čovječanstvo moglo adekvatno usmjeriti svoje napore u najizazovniju i najsloženiju `kraljicu znanosti` samog ljudskog društva. Comte je smatrao da je društveni sklad moguć samo kada postoji intelektualni sklad, koji je pak moguć tek kada sve društvene znanosti uđu u fazu pozitivizma, pri čemu je sociologija posljednja. Tada bi svi trebali podučavati modernu znanost kako bi mogli internalizirati nove znanstvene vrijednosti u svojim životima. Stoga će njegov Opći pogled na pozitivizam (objavljen na engleskom 1865.) detaljnije definirati empirijske ciljeve sociologije.


Ogist Kont (franc. Auguste Comte; Monpelje, 19. januar 1798 — Pariz, 5. septembar 1857)[1] je bio francuski matematičar, filozof i mislilac, koji je prvi smislio reč sociologija.[2] Poznat je kao osnivač pozitivizma, pravca filozofije, koji uzima iskustvo, kao glavni način spoznaje. Bio je prvi koji je primenio naučni metod za opisivanje društva.


Rođen je u Monpeljeu u jugozapadnoj Francuskoj. Upisao se na politehniku u Parizu. To je bio čuveni fakultet, koji je bio poznat po privrženosti francuskim idealima republikanizma i progresa. Politehnika je bila zatvorena 1816. godine, da bi se napravila reorganizacija. Zbog toga je Kont napustio te studije i prešao je na medicinu u Monpeljeu. Kada se Politehnika ponovo otvorila nije tražio prijem.

Vrativši se u Monpelje, Kont je došao u sukob sa svojom porodicom privrženoj katolicizmu i monarhizmu. Zbog toga se ponovo zaputio za Pariz, gde je zarađivao radeći sitne poslove. U avgustu 1817. godine postao je student i sekretar grofa Sen Simona, koji je uveo Ogista Konta u intelektualno društvo. Kont se 1824. godine razišao sa Sen Simonom zbog nepremostivih međusobnih razlika.

Kont je tada znao da želi da radi na filozofiji pozitivizma. Taj plan je publikovao 1822. godine kao „Plan naučnih proučavanja za reorganizaciju društva“. Nije uspeo da dobije akademski položaj, pa je pri svakodnevnom preživljavanju zavisio od sponzora i prijatelja spremnih da mu pomognu. Oženio se Karolin Masen, ali rastali su se 1842. godine. Bio je 1826. godine u duševnoj bolnici, koju je napustio, a da se nije izlečio. Napisao je

šestotomni „Kurs pozitivističke filozofije“ od 1830. do 1842.
četvorotomni „Sistem političkog pozitivizma“ je napisao od 1851. do 1854.
Učenje

Moto Ordem e Progresso („Red i napredak“) na zastavi Brazila inspirisan je Kontovim pozitivističkim motom pozitivizma: L`amour pour principe et l`ordre pour base; le progrès pour but („Ljubav kao princip i red kao baza; napredak kao cilj“). Nekoliko ljudi u Brazilu, koji su izvršili državnu udar i proglasili Brazil republikom bili su sledbenici ideja Ogista Konta
Jedan univerzalni zakon, koga je Kont video u svim naukama nazivao je „zakon tri faze“. Po njemu društvo prolazi kroz te tri faze:

teološka
metafizička
naučna
Zadnjoj naučnoj fazi je dao ime pozitivna faza. Teološka faza se sa perspektive francuskog društva XIX veka smatrala faza, koja je prethodila prosvetiteljstvu, u kojoj bog određuje ljudski položaj u društvu i društvene stege. Pod metafizičkom fazom on nije smatrao Aristotelovu metafiziku ili metafiziku antičkih Grka. Ta ideja je bila bazirana na Francuskoj revoluciji iz 1789. godine. Metafizička faza je uključivala univerzalna prava, koja su bila iznad autoriteta bilo koga ljudskog bića, iako za ta prava se nije moglo reći da su bila sveta. Ono što je smatrao naučnom fazom je bilo ono što je došlo nakon neuspeha revolucija i Napoleona. To je bila mogućnost da ljudi mogu naći rešenja socijalnih problema i sprovesti ih u život. Kontov zakon tri faze bio je jedna od prvih teorija socijalnog evolucionizma.

Druge univerzalne zakone nazivao je enciklopedijski zakoni. Kombinujući te zakone Kont je razvio sistematsku i hijerarhijsku klasifikaciju svih nauka, uključujući neorgansku fiziku (astronomiju, geonauke i hemiju) i organsku fiziku (biologija i socijalna fizika, koja je kasnije postala sociologija).

Imao je ideju specijalne nauke sociologije kao poslednje i najveće od svih nauka, koja će uključivati sve druge nauke i koja će integrisati nalaze u kohezivnu celinu.

Kontovo objašnjenje pozitivističke filozofije uvelo je značajan odnos između teorije, prakse i ljudskog razumevanja sveta. Kont kaže:
Tačno je da se svaka teorija mora zasnivati na opaženim činjenicama. Jednako je tačno da se ne može posmatrati bez vodstva neke teorije. Bez takvoga vodstva, naše činjenice bi bile besplodne. Ne bi ih mogli zadržati. Većinom ih čak ne bi mogli ni primetiti.

On je smislio novu kovanicu „altruizam“, koja se odnosila na moralnu obavezu pojedinaca da služi druge i da stavlja njihove interese iznad vlastitih. Suprostavljao se ideji individualnig prava, smatrajući da nisu konzistentna sa etičkim obavezama.

Prema Ogistu Kontu, porodica je osnovna jedinica društva, jer ona predstavlja prirodno stanje čovekove aktivnosti i u njoj vladaju odnosi koji čine prirodni temelj svih odnosa u društvu. To su odnosi nejednakosti (između polova, generacija) i odnosi podređenosti (između generacija i na osnovu starešinstva). U skladu sa tim, Kont navodi četiri klase koje čine društvenu strukturu:

Spekulativna klasa — nosioci naučne, filozofske i estetske delatnosti, koji imaju najviši položaj u društvu;
Praktična klasa — predstavnici proizvodnje i prometa (bankari, trgovci, preduzetnici);
Poljoprivrednička klasa;
Radnička klasa.
Tokom Kontova života na njegov rad se ponekad gledalo sa skepticizmom, jer je uzdizao pozitivizam do religije i sebe je nazivao papom pozitivizma. Skovao je i reč „sociologija“, da bi označio novu nauku o društvu. Ranije je koristio izraz „socijalna fizika“, da bi označio pozitivnu nauku o društvu.

Kont se smatra prvim zapadnim sociologom. Ibn Haldun je bio pre njega na Istoku. Kontovo isticanje kvantitativnoga, matematičke baze za donošenje odluka ostalo je do danas.