ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1991
Oblast: Ezoterija
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Abdul Baha PARISKI GOVORI
Izdavač: Beograd Abdul Baha
Godina izdanja: 1991
Povez: Meki povez
Format: 18 x 12 cm
Broj stranica: 167
Stanje: Veoma dobro očuvano
Sadržaj:
Knjiga sadrži niz govora u kojima Abdul-Baha objašnjava osnovna načela Bahá’í vere i njihovu primenu u savremenom društvu:
jedinstvo čovečanstva i potreba za prevazilaženjem rasnih, verskih i nacionalnih podela,
harmonija između religije i nauke,
jednakost muškaraca i žena,
potreba za svetskim mirom i međunarodnim institucijama,
važnost ljubavi, saosećanja i moralnog preobražaja.
Govori su jednostavni, pristupačni i namenjeni široj publici – intelektualcima, umetnicima i običnim ljudima koje je Abdul-Baha sretao u Parizu.
Abdu`l-Baha (1844–1921) bio je duhovni vođa i sin Bahá`u`lláha, osnivača bahajske vere. Rođen je u Persiji (današnjem Iranu) i proveo veliki deo života u progonstvu zajedno sa svojim ocem. Nakon Bahá`u`lláhove smrti 1892. godine, Abdu`l-Baha je postao tumač njegovih učenja i vođa Bahá`í zajednice. Njegova uloga bila je ključna u širenju Bahá`í vere van Bliskog istoka, posebno u Evropi i Americi.
Njegova učenja se zasnivaju na principima jedinstva čovečanstva, harmonije između nauke i religije, jednakosti muškaraca i žena, univerzalnog obrazovanja i uspostavljanja svetskog mira kroz pravdu i duhovni razvoj. Promovisao je ideju da su sve religije izraz jedne božanske istine koja se postupno otkriva čovečanstvu.
Pariski govori
Njegova knjiga Pariski govori (1912) sadrži niz predavanja koja je Abdu`l-Baha održao tokom svoje posete Parizu 1911. godine. U njima izlaže osnovne koncepte Bahá`í vere, posebno naglašavajući univerzalnu ljubav, međusobno razumevanje i potrebu za jedinstvom među narodima i verama. Stil govora je jasan i nadahnut, usmeren ka obrazovanim ljudima Zapada, a teme uključuju društvenu pravdu, duhovni razvoj i suštinsku istinu koja povezuje sve religije.
Knjiga je jedno od najvažnijih dela Bahá`í literature jer predstavlja most između istočnjačke duhovnosti i zapadnjačkog racionalizma.
Bahai vera ili bahaizam je monoteistička, sinkretička i misionarska religija nastala u Iranu u 19. veku,[9] koja preuzima elemente drugih svetskih religija i teži ka stvaranju jedne univerzalne nepolitičke svetske zajednice. Kao i ostale otkrivene religije, bahaizam traga za Bogom, otkrivenjem u veri i moralom u ljudskom životu. Bahajci veruju u jednog, personalnog, večnog, jednostavnog, svemoćnog, sveznajućeg, sveprisutnog, bestelesnog i savršeno moralno dobrog Boga, koji je Stvoritelj i Svedržitelj univerzuma i čija je suština nesaznatljiva. Oni prihvataju sve Božije poslanike, počev od Krišne (utemeljivač hinduizma), pa preko Avrama i Mojsija (utemeljivači judaizma), Zaratustre (utemeljivač zoroastrizma), Bude (utemeljivač budizma), Konfučija (utemeljivač konfučijanstva), Lao Cea (utemeljivač taoizma), Isusa (utemeljivač hrišćanstva), Muhameda (utemeljivač islama) i Gurua Nanaka (utemeljivač sikizma), sve do svojih poslanika Baba i Bahaulaha. Za bahajce su svi Božiji poslanici ravnopravni. Smatraju da su sve svetske religije potekle od istog Boga, da su u međusobnoj harmoniji i da nose istu poruku ljubavi, mira, nenasilja, tolerancije, praštanja, milosrđa, skromnosti, jednakosti i pravičnosti. Njihove međusobne razlike u teološkim dogmama pripisuju naknadnim pogrešnim interpretacijama i krivotvorenjima reči Božijih poslanika od strane verskih vođa.
Tags:
Religija
Budizam
26.09.2025.