ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Oblast: Istorija umetnosti
Godina izdanja: Ms
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

• Monografija o Ireni Koesar


Irena Kolesar (Slavonski Brod, 22. novembar 1925 — Zagreb, 3. septembar 2002) je bila jugoslovenska glumica.

Biografija
Irena Kolesar je rođena 22. novembra 1925. godine u Slavonskom Brodu, odakle se kao devetogodišnja djevojčica s roditeljima preselila u Zagreb.[1] Sa nepunih 17 godina priključila se partizanima i postala borac Trinaeste proleterske brigade „Rade Končar“. Glumac Joža Gregorin uključio ju je u pozorišnu družinu te brigade, a onda i u Kazalište narodnog oslobođenja Hrvatske. Tu je upoznala glumca Šimu Šimatovića sa kojim se venčala u junu 1944. godine, na kongresu kulturnih radnika u Topuskom.

Nakon oslobođenja vratila se u Zagreb gde je primljena u dramski ansambl Hrvatskog narodnog kazališta.[2]

Vjeko Afrić joj je 1947. godine poverio naslovnu ulogu u prvom posleratnom igranom filmu Slavica.[1] Ta uloga, koju je odigrala u 21. godini, napravila je od Irene Kolesar pravu zvezdu. Film je videlo oko dva miliona gledalaca u Jugoslaviji. Tokom karijere snimila je sedam bioskopskih i deset televizijskih filmova.

Značajan deo glumačke karijere posvetila je pozorištu. Ostvarivši zapažene uloge kao Laura u Staklenoj menažeriji i Hedviga u Divljoj patki, postala je neprikosnovena prva dama zagrebačke teatarske scene. Bojan Stupica, tadašnji upravnik Jugoslovenskog dramskog pozorišta uspeo je da dovede Irenu Kolesar 1953. godine u Beograd i angažuje je u svom pozorištu. Prva uloga bila joj je Julija u Šekspirovoj tragediji Romeo i Julija.[2]

U Jugoslovenskom dramskom pozorištu Irena Kolesar radila je sve do 1973. godine. U tom periodu ostvarila je veliki broj zapaženih uloga, među kojima se naročito ističe uloga Ofelije u Hamletu, u režiji Marka Foteza u drugoj polovini pedesetih, sa kojom je nastupila i na Dubrovačkim letnjim igrama.[3]

Godine 1973. se penzionisala i vratila u Zagreb. Nakon odlaska u penziju učestvovala je u nekoliko televizijskih i pozorišnih projekata.

Filmska i pozorišna slava u tom periodu nije donosila materijalne prednosti. Kao kuriozitet navodi se podatak da za svoj prvi film Irena Kolesar nije ni dobila honorar - isplaćene su joj samo dnevnice za tromesečno snimanje. Stoga je devedesete provela u oskudici, jedva sastavljajući kraj s krajem sa 1200 kuna penzije i 300 kuna boračkog dodatka. Umrla je 3. septembra 2002. godine u staračkom domu „Ksaver“ u Zagrebu.