ISBN: Ostalo
Jezik: Srpski
Godina izdanja: Ss
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Svoje shvatanje sociologije koje ima u vidu društvo u njegovoj celini Luman izlaže u okviru teorije sistema. Pojam sistema nastao je kao rezultat tendencije interdisciplinarnog izučavanja fenomena, kao pokušaj ujedinjenja rascepkanih naučnih disciplina. U tom smislu formulišu se zajednički osnovni analitički pojmovi koji se primenjuju u različitim disciplinama. To su, pre svega, pojmovi otvorenog i zatvorenog sistema, interdependencije, izolacije i interakcije, centralizacije i decentralizacije. U delu Društveni sistemi Luman proširuje listu osnovnih pojmova i obrađuje: smisao, vreme, događaj, element, odnos, kompleksnost, kontigenciju, delanje, komunikaciju, sistem, okolinu, svet, očekivanje, strukturu, proces, samoreferenciju, samoorganizovanje, opisivanje, samoopisivanje, jedinstvo, refleksiju, diferenciju, informaciju, interpretaciju, interakciju, društvo, protivrečnost, sukob, itd...



Niklas Luman (nem. Niklas Luhmann, 8. decembar 1927 – 6. novembar 1998) bio je nemački sociolog, ekspert administracije, teoretičar socijalnog sistema, kao i jedan od najzapaženijih savremenih mislilaca sociološke teorije sistema.[2]

Radovi
Luman je plodonosno pisao, sa više od 70 knjiga i gotovo 400 naučnih članaka objavljenih na različitim temama, uključujući pravo, ekonomiju, politiku, umetnost, religiju, ekologiju, masovne medije i ljubav. Iako njegove teorije tek trebaju dati značajnu ocenu u američkoj sociologiji, njegova teorija je trenutno dobro poznata i popularna u nemačkoj sociologiji,[3] a takođe je prilično intenzivno primljena u Japanu i Istočnoj Evropi, uključujući Rusiju. Njegov relativno nizak profil u preostalom delu sveta delimično je posledica činjenice da je prevođenje njegovog rada težak zadatak, jer njegovo pisanje predstavlja izazov čak i za čitaoce nemačkog jezika, uključujući i mnoge sociologe.[4]

Veći deo Lumanovog rada direktno se bavi operacijama pravnog sistema. Njegova autopoietična teorija prava se smatra jednim od najuticajnijih doprinosa sociologiji prava i socio-pravnih studija.[5]

Teorija sistema
Suštinski element Lumanove teorije je komunikacija.[6] Socijalni sistemi su sistemi komunikacije i društvo je upravo socijalni sistem u kojem se sjedinjenost u komunikaciji najbolje očitava. Polazeći od toga da socijalni sistemi obuhvataju sveukupnu komunikaciju današnje društvo se može nazvati svetskim društvom. Sistem je određen granicom između njega i okoline koja ga razdvaja od beskrajno kompleksnog, kolokvijalno rečeno, haotične spoljašnosti. Prema tome unutrašnjost sistema je zona reducirane kompleksnosti: komunikacija koja se dešava unutar sistema se zasniva na selektiranju isključivog ograničavanja ukupne količine informacija koje dolaze spolja. Ovaj proces je stoga nazvan „redukcijom kompleksnosti”. Kriterijum prema kome se vrši selekcija i procesiranje informacije je značenje (na nemačkom - sinn). Socijalni sistemi, psihički kao i personalni sistemi operišu upravo putem procesiranja značenja.