ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1991.
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Bugojno 1991. Mek povez ilustrovano, VII + 396 strana.
Napomena: na dvadesetak strana tragovi olovke (uredno obeležen tekst); knjiga je veoma dobro / odlično očuvana.
R3


U knjizi „Sklop i razvoj ličnosti` postavljena je jedna od najcjelovitijih teorija normalne i integrisane ličnosti. Autor priznaje kontinuitet simptoma kod normalne i bolesne ličnosti ali ističe diskontinuitet i kvalitativnu razliku u procesima.

I motivacija integrisane osobe bitno je različita. Iako ona može sadržavati manje ili veće primjese seksualnih i agesivnih impulsa, njena osnovna svojstva su usmjerenost, zamah u budućnost, težnja da stavi u pokret sve svoje snage, da se ispuni i razvije. Mnoge od svojih potencijala ličnost nikada ne razvije. Realni konkretni ljudi vrlo često rano završavaju svoj razvoj, izgrađuju oblike stereotipnih reagovanja i prilagođavanja životnoj situaciji. Ali, upravo patologija koja nastaje usljed takve statičnosti potvrđuje težnje ličnosti za samoaktualizacijom. Olport kritikuje psihološke teorije koje u objašnjavanju motiva čovjeka idu tragom njegovog života u prošlost. Bilo šta da nas pokreće mora to činiti sada. U teorijama suviše se naglašava reaktivno reagovanje na račun proaktivnog. Sasvim je očigledna činjenica o „potezu` koji čovjekova zamisao o budućnosti vrši na njegova sadašnja ponašanja.
Pojmu funkcionalne autonomije kojim autor objašnjava razvoj motiva, još uvijek se prigovara daje samo opisan i da nije objašnjen njegov mehanizam, odnosno da nije dokazan. Možda bi se moglo reći da se ovdje ne razilaze samo oni koji vjeruju ili ne vjeruju u vjerodostojnost ovog pojma pa i Olportove teorije ličnosti. Nameće se pitanje da li je to samo još jedna ilustracija mjesta na kojem se razilaze zagovaraoci tvrdog pozitivističkog pristupa u duhovnim naukama i onih koji nastoje reafirmisati drugačiji pojam znanja u toj oblasti.
Problem motivacije usko se povezuje sa filozofskim pitanjem slobode ličnosti. Za Olporta sasvimje očigledna činjenica determinizam koji nameće fizička i društvena realnost čovjeka. On kritikuje nesputanu slobodu ličnosti koju zagovaraju egzistencijalisti. Ali, po mišljenju Olporta, čovjek u većini slučajeva ima daleko više slobode nego što je koristi jer djeluje na osnovu stereotipa, navika i predrasuda, bez dovoljno promišljanja u kom pravcu da usmjeri svoje ponašanje.
Drugi ključni pojam u Olportovoj teoriji je pojam crta ličnosti koje definiše kao konstantni dio u ponašanju, zbog čega se cjela njegova teorija etiketira kao teorija crta. Olport se brani od ovog svrstavanja stalnim isticanjem da treba praviti razlike između opštih crta koje omogućavaju mjerenje i upoređivanje među ličnostima i individualnih crta koje objašnjava kao lične dispozicije opštih crta. Smatra da se jednim pojmom - pojmom crta često označavaju ove dvije sasvim različite pojave. Upoređivanje, kao pristup izučavanja ličnosti, odnosno nomotetski princip, stalno treba dopunjavati gledištem o samosvojnoj strukturi ličnosti i metodama koje podrazumjeva taj pristup. Osnovni smisao nauke o ličnosti Olport vidi upravo u opisivanju zakonitosti koje vode do jedinstvenosti.
Iz predgovora