Godina izdanja: Ostalo
ISBN: Ostalo
Oblast: Biologija
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Odlično

Kao novo


Korovi i njihovo suzbijanje
M. Kojić
V. Janjić
R. Stepić

Retko u ponudi

Korov je biljka koja samoniklo raste tamo gde je čovek ne želi, odnosno u agroekosistemima. Ove vrste biljaka se još nazivaju i segetalnim (lat. seges - usev, njiva). Primeri su obično neželjene biljke u okruženjima pod kontrolom ljudi, kao što su farmska polja, bašte, travnjaci i parkovi. Taksonomski, termin „korov” nema botanički značaj, jer biljka koja je u jednom kontekstu korov nije korov kada raste u situaciji u kojoj se želi, i gde je jedna vrsta biljke vredna kultura, druga vrsta u istom rodu može biti i ozbiljan korov, kao što je divlja drača koja raste među kultivisanim loganskim bobicama. Na isti način, dobrovoljni usevi (biljke) se smatraju korovom u sledećem usevu. Mnoge biljke koje ljudi široko smatraju korovom takođe se namerno uzgajaju u baštama i drugim kultivisanim okruženjima, u kom slučaju se ponekad nazivaju korisnim korovom. Termin korov se takođe primenjuje na bilo koju biljku koja raste ili se razmnožava agresivno, ili je invazivna van svog prirodnog staništa.[1] U širem smislu, „korov“ se povremeno pežorativno primenjuje na vrste van biljnog carstva, vrste koje mogu da prežive u različitim sredinama i brzo se razmnožavaju; u tom smislu je čak primenjen i na ljude.[2]

Ekološki značaj
Uredi


Maslačak je rasprostranjena biljka širom sveta, posebno u Evropi, Aziji i Americi. To je dobro poznati primer biljke koja se smatra korovom u nekim kontekstima (kao što su travnjaci), dok nije korov u drugim (kao kada se koristi kao povrće ili biljni lek).
Određene klase korova dele adaptacije na ruderalno okruženje. Odnosno: poremećene sredine u kojima je oštećeno ili često biva oštećeno zemljište ili prirodni vegetativni pokrivač, poremećaji su koji korovima daju prednost u odnosu na poželjne useve, pašnjake ili ukrasne biljke. Priroda staništa i njegovi poremećaji će uticati ili čak odrediti koji tipovi korovskih zajednica postaju dominantni.[3]

Primeri takvih ruderalnih ili pionirskih vrsta uključuju biljke koje su prilagođene prirodnom poremećenom okruženju kao što su dine i druga područja zahvaćena vetrom sa promenljivim zemljištem, aluvijalne poplavne ravnice, obale reka i delte, i područja koja su više puta spaljena.[4] Pošto ljudske poljoprivredne prakse često oponašaju ova prirodna okruženja u kojima su se razvile korovske vrste, neki korovi su efektivno unapred prilagođeni da rastu i da se razmnožavaju u područjima koja su poremećena ljudskim aktivnostima, kao što su poljoprivredna polja, travnjaci, pokraj puteva i na gradilištima. Korovska priroda ovih vrsta često im daje prednost u odnosu na poželjnije vrste useva, jer često brzo rastu i brzo se razmnožavaju, obično imaju seme koje opstaje u zemljištu dugi niz godina, ili mogu imati kratak životni vek sa više generacija tokom iste sezone rasta. Nasuprot tome, višegodišnji korovi često imaju podzemne stabljike koje se šire ispod površine tla ili, poput dobričice (Glechoma hederacea), imaju puzeće stabljike koje se ukorjenjuju i šire po zemlji.[5]

Neke biljke postaju dominantne kada se uvedu u nove sredine, jer nema životinja kao u njihovom prvobitnom okruženju koje bi se hranile njima. U onome što se ponekad naziva „hipotezom prirodnih neprijatelja“, biljke oslobođene ovih specijalizovanih potrošača mogu postati dominantne. Primer je kantarion, koji ugrožava milione hektara prvoklasnih žitaričnih i pašnjačkih područja u Severnoj Americi nakon što je slučajno unet, ali je sveden na retki korov sada prisutan uglavnom pored puteva u roku od nekoliko godina nakon što su neki od njenih prirodnih neprijatelja uvezeni tokom Drugog svetskog rata.[6] Na lokacijama gde su odsutni predacioni i međusobno kompetitivni odnosi, korov ima dostupne povećane resurse za rast i reprodukciju. Korovski karakter nekih vrsta koje se unose u nova okruženja može biti uzrokovan njihovom proizvodnjom alelopatskih hemikalija na koje autohtone biljke još nisu prilagođene, scenario koji se ponekad naziva „hipoteza o novom oružju”. Ove hemikalije mogu ograničiti rast ustaljenih biljaka ili klijanje i rast semena i sadnica.[7][8]

Konkurencija sa gajenim i endemskim biljkama
Uredi

Australija, 1907: Stočari ispituju 700 leševa goveda koja su preko noći stradala usled konzumacije otrovne biljke[9]
Brojne autohtone ili neautohtone biljaka su nepoželjan na određenoj lokaciji iz više razloga.[10] Važan je funkcionalni razlog: one ometaju proizvodnju hrane i vlakana u poljoprivredi, te se moraju kontrolisati kako bi se sprečio gubitak ili smanjenje prinosa useva. Drugi važni razlozi su da oni ometaju druge kozmetičke, dekorativne ili rekreativne ciljeve, kao što su travnjaci, pejzažna arhitektura, tereni za igru i golf tereni. Slično, oni mogu biti uzrok zabrinutosti zbog ekoloških razloga pri čemu se uvedene vrste nadmeću za resurse ili prostor sa željenim endemskim biljkama.

Iz svih ovih razloga, hortikulturnih (funkcionalnih i kozmetičkih) i ekoloških, korov je štetan jer uzrokuje:

nadmetanje sa željenim biljkama za resurse koji su tipično potrebni biljci, naime, direktna sunčeva svetlost, hranljive materije u zemljištu, voda i (u manjoj meri) prostor za rast;
obezbeđivanje domaćina i vektora za biljne patogene, dajući im veće mogućnosti da inficiraju i degradiraju kvalitet željenih biljaka;
obezbeđivanje hrane ili skloništa za životinjske štetočine kao što su ptice koje jedu seme i tefritidne voćne mušice koje bi inače teško mogle da prežive sezonske nestašice;[11]
nudeći iritaciju kože ili digestivnog trakta ljudi ili životinja, bilo fizičku iritaciju putem trna, bodlji ili šiljaka, ili hemijsku iritaciju prirodnim otrovima ili iritantima u korovu (na primer, otrovi koji se nalaze u vrstama Nerium);[12]
uzrokujući oštećenje korena na inženjerskim radovima kao što su odvodi, površine puta i temelji,[13] blokiranje potoka.[14]
U ekologiji korova neki autoriteti govore o odnosu između faktora: biljka, mesto, percepcija. Oni su veoma različito definisani, ali osobine korova koje je naveo H.G. Bejker su široko citirane.[15][16]

Korov je bio problem od davnina, možda od kad ljudi uzgajaju biljke. Korovi se pominju u različitim istorijskim tekstovima, kao što je Šekspirov Sonet 69:

Svome lepom cvetu dodaj uzvišeni miris korova: / Ali zašto se tvoj miris ne poklapa sa tvojim izgledom, / Zemlja je ovo, na kojoj korov obično raste.[17]
Koristi od korovskih vrsta
Uredi
„Šta bi svet bio, jednom lišen,
močvara i divljine? Neka ostanu.
O ostavite ih na miru; divljina i močvare;

Neka još dugo živi korov i divljina.”
— pesma Džerarda Menlija Hopkinsa Inversnejd

Iako izraz „korov” generalno ima negativnu konotaciju, mnoge biljke poznate kao korov mogu imati korisna svojstva. Određeni broj korova, kao što su maslačak (Taraxacum) i Chenopodium album, jestivi su, a njihovi listovi ili koreni mogu se koristiti za hranu ili biljne lekove. Čičak je uobičajen u većem delu sveta, a ponekad se koristi za pravljenje supa i lekova u Istočnoj Aziji.[18] Neki korovi privlače korisne insekte, koji zauzvrat mogu zaštititi useve od štetočina. Korov takođe može sprečiti insekte štetočine da pronađu usev, jer njihovo prisustvo ometa pojavu pozitivnih znakova koje štetočine koriste da lociraju svoju hranu. Korov takođe može delovati kao „živi malč”, obezbeđujući pokrivač tla koji smanjuje gubitak vlage i sprečava eroziju. Korovi takođe mogu poboljšati plodnost zemljišta; maslačak, na primer, svojim glavnim korenom donosi hranljive materije poput kalcijuma i azota iz dubine zemlje, a detelina u svojim korenima ima bakterije koje fiksiraju azot, direktno đubrejući zemljište. Maslačak je takođe jedna od nekoliko vrsta koje razbijaju tvrdoću na preterano obrađivanim poljima, pomažući usevima da formiraju dublje korenske sisteme. Neki vrtni cvetovi su nastali kao korov na kultivisanim poljima i selektivno su uzgajani zbog svog korisnog cveća ili lišća u baštama. Primer korova koji se uzgaja u baštama je kukolj (Agrostemma githago), koji je bio uobičajen korov u evropskim pšeničnim poljima, ali se sada ponekad uzgaja kao baštenska biljka.[19]

Raspršivanje
Uredi

Mnoge vrste korova napustile su svoje prirodno geografsko područje i proširile se širom sveta u tandemu sa ljudskim migracijama i trgovinom. Seme korova se često sakuplja i transportuje sa usevima nakon žetve žitarica, tako da su ljudi vektor transporta, kao i proizvođač poremećenog okruženja na koje su vrste korova dobro prilagođene, što dovodi do toga da mnogi korovi imaju blisku vezu sa ljudskim aktivnostima.[20][21]

Neke vrste korova su vlasti klasifikovale kao štetne korove, jer se u odsustvu kontrole često takmiče sa domaćim ili usevskim biljkama ili nanose štetu stoci.[22] To su često strane vrste slučajno ili nepromišljeno uvezene u region gde postoji malo prirodnih kontrola koje bi ograničile njihovu populaciju i širenje.[23]

Životne forme
Uredi

Korovi su pretežno zeljaste biljke, u čijem rasprostranjenju i dinamičnom razvoju presudan uticaj ima antropogeni faktor. To mogu biti autohtone vrste ili sa drugih podneblja, a koje je opet čovek doneo. Njihov uspešan razvoj na obradivim površinama se objašnjava ne samo time što im čovek obezbeđuje sve uslove, mada su oni namenjeni kulturnim biljkama, već i time što su u takvim staništima oslobođene kompeticije kakvu imaju u svojim prirodnim staništima. Ove biljke su bioindikatori zemljišta koje sadrži organski otpad, ali su i akumulatori teških metala i drugih toksičnih jedinjenja koja stvara čovek.[24]

Značaj korova
Uredi

Korov je nepoželjan jer gajenim, odnosno kulturnim biljkama oduzima prostor, vodu, minerale iz đubriva, pa i svetlost. Ipak, neke korovske biljke mogu biti veoma dekorativne, neretko lekovite, pa čak i jestive. Bez obzira na to, čovek se trudi da ih odstrani iz agroekosistema.[25][26]

Suzbijanje korova
Uredi

Uglavnom se protiv korova primenjuju takozvane agrotehničke mere, ali i hemijske. Ove prve podrazumevaju mehaničko uklanjanje korova, čupanjem ili okopavanjem između useva kako bi se onemogućio rast korova. Hemijske mere se sprovode brže i sa manje napora, ali njihovim primenjivanjem postoji rizik od zagađivanja prirode i po ljudsko zdravlje. Hemijska sredstva koja se koriste protiv korova nazivaju se herbicidi.[25]

Primeri korova
Uredi

Maslačak se teško iskorenjuje jer njegovo seme raznosi i najmanji vetar.
Maslačak se teško iskorenjuje jer njegovo seme raznosi i najmanji vetar.

Palamida je glavočika čiji cvetovi mogu biti različitih boja.
Palamida je glavočika čiji cvetovi mogu biti različitih boja.

Lisac ili vodeni biber se teško iskorenjuje sa obradivog zemljišta.
Lisac ili vodeni biber se teško iskorenjuje sa obradivog zemljišta.

Kukolj koji je ušao i u poslovicu kako bi dočarao loše ljude među dobrima, zapravo je biljka lepog cveta iz porodice karanfila.
Kukolj koji je ušao i u poslovicu kako bi dočarao loše ljude među dobrima, zapravo je biljka lepog cveta iz porodice karanfila.

Mala vodnjača, parazitska biljka koja živi na korenu biljke-domaćina, čest je korov na poljima lucerke
Mala vodnjača, parazitska biljka koja živi na korenu biljke-domaćina, čest je korov na poljima lucerke

Vilina kosica, još jedna parazitska biljka, parazitira na izbojcima mnogih povrtarskih vrsta, a može potpuno uništiti lucerku
Vilina kosica, još jedna parazitska biljka, parazitira na izbojcima mnogih povrtarskih vrsta, a može potpuno uništiti lucerku


Korovi
Suzbijanje korova