ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2001
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Bogdan Bogdanović - GLIB I KRV

Beograd : Helsinški odbor za ljudska prava u Srbiji, 2001 (Beograd : `Zagorac`)
Fizički opis 223 str. ; 23 cm
Drugi autori - osoba Perović, Latinka
Zbirka Biblioteka Svedočanstva / Helsinški odbor za ljudska prava u Srbiji ; n° 9
Napomene Tiraž 400
Bogdan Bogdanović: Dnevni i noćni čovek / Latinka Perović: str. 7-15
Bogdan Bogdanović - biografija: str. 220-221
Arhitektonska dela: str. 223
Bibliografija: str. 222.
Predmetne odrednice Bogdanović, Bogdan, 1922-2010 – Intervjui

sadržaj
Latinka Perović - Dnevni i noćni čovek: Bogdan Bogdanović
1. Između `srbijanstva` i kosmopolitizma
2. Disident na četiri ćoška
3. Bogdanov čarobni krug
4. Uzaman im packe i zvezdice
5. Jezičke zamke staljinizma. Pismo Centralnom komitetu SK Srbije
6. Staljinistički postmodernizam
7. Bogdan Bogdanović
8. Đavolu treba odrezati rep
9. Ja sam malo drugačiji Srbin
10. Dnevni i noćni čovjek
11. Da sam četnik ne bih verovao Draškoviću
12. Život okružen lažima
13. Tri frtalja jednog kralja
14. Prokletstvo nedovršenih istorija
15. Hrabrost je kriknuti- ne
16. Imamo privid slobode
17. Kosmički simboli Bogdana Bogdanovića
18. Odisej u carstvu Hada
19. Šešeljeve „zlatne kašike“
20. Zlokobna srećka
21. Podsticaji uspaljene mašte
22. Izgnanik u Beogradu
- Biografija
- Bibliografija
- Dela

Bogdan Bogdanović (Beograd, 20. avgust 1922 — Beč, 18. jun 2010) je bio srpski arhitekta, graditelj, umetnik i filozof, profesor Beogradskog univerziteta od 1973. godine, gradonačelnik Beograda od 1982. do 1986. Poznat je po svojim smelim idejama. Značajan je neimar memorijalne arhitekture, spomen-obeležja podignutih u drugoj polovini 20. veka, žrtvama fašizma u Drugom svetskom ratu, širom SFR Jugoslavije. Najznačajniji spomenici Bogdana Bogdanovića nalaze se u Beogradu, Jasenovcu, Garavicama, Prilepu, Mostaru, Kruševcu i Leskovcu.
Pojava Bogdan Bogdanovića na arhitektonskoj sceni Srbije je podjednako značajna za arhitekturu i za skulpturu. On unosi u skulpturu arhitekturalnost, koja zamenjuje preovlađujuću figurativnost. Takođe, kompozicija arhitektonskog kompleksa kod njega postaje značajnija od kompozicije samog spomenika. Njegovi spomenici izviru iz samog pejzaža i predstavljaju arhitektonsku celinu sa prirodom i okruženjem u kojem se nalaze.
Bogdanović je individualista, okrenut vanvremenskim istorijskim uzorima. Ono što je nesumnjivo i nesporno je da je Bogdanović jedan od najkolosalnijih autora sa ovih prostora, da su njegova dela bezvremena, odnosno, svevremena, da su nastala ne pod uticajem trenda ili stila, već iz dubine autorove kreativne ličnosti.
Bogdanović je takođe veoma značajan kao pisac. Njegovo delo na tom polju predstavlja ga kao izuzetnog esejistu, analitičara ali i kao pripovedača. Značajni su njegovi brojni radovi od međunarodnog značaja o gradovima i arhitekturi sa mitologističkim i simbolističkim pogledima i o „ljudskoj unutrašnjoj arhitekturi“. Napisao je 25 knjiga i pisao tekstove koje u poslednje vreme objavljuje u raznim časopisima kao „El Pais“ i „Die Zeit“ iz oblasti arhitekture i urbanizma. Njegove knjige su stilski i žanrovski veoma različite, ali imaju jedno zajedničko u sebi: ogroman naboj duha, koncentraciju energije koju nose sobom i prenose je na čitaoce. Bogdanović je intenzivno pisao, ali je svoje knjige izdavao izvan granica Srbije, u Austriji, Mađarskoj, Hrvatskoj, Češkoj.
Iako je bio jedan od kulturnih stožera srpske arhitekture i kulture uopšte, Bogdanović je, kao i njegovi veliki prethodnici, u svojoj karijeri imao neprestane uspone i padove. On je bio bojkotovan od svojih kolega profesora na fakultetu, čak je bio i „isključen“ sa mesta predavača na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu. U revoltu je napustio članstvo u Srpskoj akademiji nauka i umetnosti. U periodu ratnih previranja, država mu je oduzela objekte u kojima je vodio Letnju školu arhitekture u Malom Popoviću. Nedugo zatim bio je primoran i da napusti zemlju, nakon čega se, rezigniran, nastanio u Beču kao politički emigrant.
Osnovao je Seosku školu za filozofiju arhitekture u Malom Popoviću, nadomak Beograda, od milošte nazvanu „Mistrija pod orahom“. „Zelena kutija” je knjiga - kutija sa ceduljicama, beleškama iz njegovog života, posle sukoba sa Slobodanom Miloševićem.
Živeo je sa svojom suprugom u egzilu u Beču od 1993. godine, a od vlade Austrije je dobio nagradu za životno delo.
Mada je kršten još kao dete, njegovi posmrtni ostaci kremirani su u Beču, dok je urna sa pepelom smeštena na Jevrejsko groblje u Beogradu. Posmrtni ostaci njegove supruge Ksenije, koja je preminula 2017. godine, nalaze se na istom mestu.

K.D.S.4.3.