Godina izdanja: 2015
ISBN: 978-86-89093-18-6
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

TAJNA DEDINE FIOKE - zbirka dokumenata

Glavni i odgovorni urednik - Ljubomir Ljuba Protić

Predgovor - Zorica Trkulja

Izdavač - Udruženje građana Revnitelj, Niš

Godina - 2015

454 strana

24 cm

Edicija - Biblioteka Bratoljublje

ISBN - 978-86-89093-18-6

Povez - Tvrd

Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja



SADRŽAJ:
Slovo vladike Artemija
GORICA TRKULJA - Zaklela se zemlja raju da se tajne sve saznaju

REČ RECENZENTA
Srboljub Srba Živanović - Stav preučenih jeretika preva vernom sluzi Božjem
Miodrag Petrović - Hrabrovanje, pravdoljublje, istinoljublje
Životije Đođević - Amerika, Vatikan i Nemačka ruše pravoslavlje
Radoš Stevlić - Epopeja Božjeg čovjeka

REČ LEKTORA
Dragoljub Petrović - O olovnim vremenima i, uzgred, o tajnama đedove fioke

SLOVO GLAVNOG UREDNIKA
Ljubomir Protić - Borba za istinu

PROLOG

I IME PARTIJE (prva fioka)

U IME LJUBAVI (druga fioka)
Zoran Čvorović

U IME NARODA (treća fioka)

POROTA I SVEDOCI (četvrta fioka)
Momir Lazić, Nataša Jovanović, Milosav Slavko Pešić, Ranko Gojković, Jeromonah Maksim, Vladimir Dimitrijević, Željko Žugić Kotoranin, Milan Mićunović, Nada Stevanović, Jasmina Bogićević, Slavko Radovanović, Zoran Čvorović, Tomislav Erić, Pavel Tihomirov, Miloš M. Stefanović, Veroljub Braničevski, Milosav Slavko Pešić, Svetomir Grujić, Miomir Lazić, Ljubo Kućubić, Zoran Zvizdić, Milenko Vučićević, Ljubomir Protić, Milan Mićunović, Đorđe Bojić, Milan Marković, Nikola Vujović, Žarko Gavrilović, Ratko Ćalović, Kosara Gavrilović, Radisav Ćajić, Ranko Gojković, Zoran Radojičić, Gvozden Ješić, Živomir Simeunović, Prvoslav jelesijević, Milija Tanović, Slavka Simeunović, Predrag Dragić Kijuk, Protosinđel Eftimije, Ivan Žekoski, Dragan Bubulj, Mirko Kovačević, Radoš Stevlić, Desanka Krstić, Biljana Đorović, Dragana Senić, Milan Mitrović, Vesna Radović, Jelena Tasić, Uglješa Mrdić, Ljuba Ranković, Olivera Sečivanović, Dragoljub Draža Petrović, Marko Andrejević, Nađa Božović, Gvozden Otašević, Vanja Bulić, Atanasije Jevtić, Milić Dragović, Amfilohije Radović, Jovan Radosavljević

DODATAK

POGOVOR


`Unuci Miloja Stevanovića objavili u knjizi „Tajna dedine fioke” dokumenta i svedočenja o isključenju njihovog dede iz Saveza komunista, a zatim i Srpske pravoslavne crkve.

U razmaku od 27 godina, Miloje Stevanović (1949) iz dragačevskih Goračića isključen je i iz Saveza komunista Srbije i iz Srpske pravoslavne crkve, i jedini je Srbin sa takvim životopisom. Zapise iz štampe, dokumente i svedočenja o oba događaja sabrala su njegova unučad, šestoro od dve kćeri, i to u jednoj knjizi, pa po tome ni njoj nema ravne.

Stari i novi gresi grešnog Miloja, koji od 2010. živi i radi u Beogradu, ostali su sačuvani u njegovoj čačanskoj kući gde je dugo boravio, u tri fioke na čijim rubovima su ispisane ove poruke: „Život bejaše borba. Slava Bogu za sve”; „Ko hoće časno, ne može lasno”; „Čija sila onoga i pravda”.

„Tajna dedine fioke“ podseća da je rani greh ovog pravdoljubivog čoveka bio govor na konferenciji Saveza socijalističke omladine Srbije („Sava centar”, novembar 1983) koja je bila posvećena temi „Zašto ćutimo”. Stevanović je sa govornice besedio o dojakošnjoj pobuni na Kosmetu:

„Mi, drugovi, znamo da je izbila kontrarevolucija u delu naše zemlje i nikom u Srbiji ni u Federaciji ne otpade ni dlaka s glave. Odgovorni rekoše, i ja poverovah, da nisu znali šta se na Kosmetu događa. Zbunih se i pitah na partijskoj kadrovskoj komisiji u kraljevačkom regionu, da li mene moja partija obmanjuje? Lažu li ljudi, novine, ili laže Stane Dolanc?”

Koliko do sledećeg proleća, bio je izbačen iz partije, i uskoro se vratio „korenima prađedovskim“, postao posvećeni vernik i priložnik. Ali, i u Srpskoj pravoslavnoj crkvi nekako mu se izmakla ponjava. Otuda je proteran 2011. godine odlukom crkvenih sudova SPC, jer je juna 2010. „primio na svoje imanje u selu Loznica kod Čačka odbegle monahe iz Eparhije raško-prizrenske“ i što je posle njihovog raščinjenja „i dalje nastavio da pruža gostoprimstvo“. Namesnik trnavski iz Čačka tražio je od Miloja da otkaže bivak kaluđerima crnorečkim, ali je njihov domaćin ovako odgovorio na taj zahtev: „Ne mogu, najprvo, jer sam dao reč, a potomcima sam u svojoj knjizi ’Kazivanja’ ostavio upozorenje: ’I pazi dobro šta obećaš. Ili zavetuješ. Ono i da ispuniš. Jer, vo se veže za rogove, a čo’ek za reč’”.

Na to dr Zoran Čvorović u svom osvrtu u drugom poglavlju kaže da je „Stevanović istinski ispovednik i bogotražitelj”, te „jedini mirjanin koji je ekskomuniciran iz SPC u njenoj istoriji”. Stručnjak za crkveno-pravnu povest zaključuje:

„Jedno je sigurno, pravoslavni Srbi ne smeju da podlegnu iskušenju da imaju drugi izbor od ’borbe neprestane’ za Srpsku pravoslavnu crkvu i slobodnu Srpsku državu. Sve drugo je lažna crkva i lažna država, gde bi da nas žedne prevedu srpski ’prijatelji’”.

Stevanović u ovoj knjizi (njegova trinaesta) oko čijeg je izlaska je pomogao unučadima, nimalo ne štedi ni sebe ni druge. U jednom tekstu navodi da ga je vladika Atanasije „iz milja“ prekrstio u udbaša, revolveraša, crkvorušitelja, patrijarha, lažova, ludog Miloja, sitnošićardžijskog trgovčića, samohvalisavog dobrotvora, komendijanta, notornog komunistu i bolesnog megalomanskog revnitelja. Zato je nedavno on, Stevanović, sastavio poslanicu „dragom kumu, Atanasiju“ na čijem se kraju veli:

„Znajući da je spasonosno da Ti okrenem i drugi obraz te tako ćutanjem i trpnjom spasavam dušu svoju, ostaje mi da ovde stavim tačku uz želju da nas što pre prepoznaju po plodovima našijem, oni što će iza nas doći”.

U jednoj od recenzija, akademik Srboljub Živanović objašnjava kako je mogućno vratolomno spojiti duboki komunizam i posvećeno pravoslavlje, i to u istom životu: „Ovo je priča koja pokazuje kako se jedan sekretar komiteta Saveza komunista duboko razočarao u partiju, nakaradne postupke i laži, kako se odvažio da i po cenu stradanja kaže istinu. Dakle, istina je bila tačka oslonca na kojoj će ateista postati veliki vernik i pravoslavac. O tome je pisao i naš književnik Dobrica Ćosić, objašnjavajući put od komuniste, preko otpadnika, do vernika”.

Drugi recenzent, Radoš Stevlić iz Arizone, poručuje: „U dedinoj fioci naći ćete epopeju jednog čoveka koji je ceo svoj život posvetio borbi za istinu. U toj fioci nema dukata. Tamo njegovi unuci nađoše bescene bisere: Istinu i Veru”. (G. Otašević)`



Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku.