ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1999
Autor: Domaći
Oblast: Simbolika
Jezik: Srpski

Knjiga je nekorišćena ali je bila u podrumu i izložena vlazi. Oštećenja i mrlje su vidljivi uglavnom na koricama i prvih (poslednjih) par listova.

Mirča Elijade - Slike i simboli, ogledi o magijsko-religijskoj simbolici
Мирча Елијаде - Слике и симболи, огледи о магијско-религијској симболици
Mircea Eliade

Sremski Karlovci ; Novi Sad : Izdavačka knjižarnica Zorana Stojanovića, 1999 (Novi Sad : Budućnost)

preveo s francuskog Dušan Janić

210 str. ; 18 cm

Začuđujuća popularnost psihoanalize afirmisala je izvesne ključne reči. Slika, simbol i simbolizam postaće nešto što se veoma često čuje. U isto vreme, sistematska ispitivanja mehanizma “primitivnog mentaliteta” otkrila su važnost simbolizma za arhaičnu misao i ukazala na njegovu presudnu ulogu u životu svih tradicionalnih društava. Prevazilaženje scijentizma u filozofiji, obnova zanimanja za religiju posle Prvog svetskog rata, brojna poetska iskustva, a pre svega nadrealistička traganja (uz ponovno otrkiće okultizma, “crne” književnosti, “apsurda”, itd.) Na različitim su razinama i s nejednakim učincima skrenuli pažnju široke publike na simbol kao samostalni spoznajni oblik.

LJUDSKOME JE BIĆU svojstvena simbolička misao. Ona prethodi jeziku i diskurzivnome umu. Slike, simboli, mitovi nisu ništa drugo do li tvorevine neovisne o psihi. Oni odgovaraju određenoj potrebi i imaju određenu funkciju - izraziti najskrivenije modalitete bića. Eliadeova studija Slike i simboli bavi se `istinskim čovjekom`, neuvjetovanim materijalnom poviješću. Autor pokazuje da proučavanje simbolizma nije samo izazov za erudiciju, nego i putokaz za samo-spoznaju, drugim riječima, proučavanje simbolizma otvoreno je za sve koji traže novi humanizam ili novu antropologiju. Nedvojbeno je, međutim, da će takvo izučavanje simbolizma polučiti vrijedne rezultate samo uz zajedničko djelovanje. Književna estetika, psihologija i filozofijska antropologija trebale bi uzeti u obzir otkrića povijesti religija, etnologije i narodne baštine. Povjesničar religija je, izjavljuje Eliade, u najboljem položaju za promicanje znanja o simbolima, budući da je njegova građa obuhvatnija i suvislija od one kojom raspolaže psiholog ili književni kritičar; ona je crpljena sa samih izvora simboličke misli. Prema Eliadeovu mišljenju, upravo se u povijesti religija susrećemo s `arhetipovima`, čijim se tek približnim inačicama bave psiholozi i književni kritičari.