ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 357
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Ćirilica je pismo koje se koristi u nekoliko slovenskih jezika, kao što su: beloruski, bugarski, makedonski, ruski, rusinski, srpski i ukrajinski, a takođe i u većem broju drugih jezika u oblastima Evroazije. Oznaka savremene ćirilice prema ISO 15924 je Cyrl 220, a njene staroslovenske varijante Cyrs 221.

Savremena ćirilička pisma su bazirana na staroslovenskoj ćirilici,[3][4] koja je nastala na južnoslovenskim prostorima, u vreme kada su mnoge, prvenstveno istočne južnoslovenske oblasti, bile pod vlašću Prvog bugarskog carstva.

Ćirilicu i glagoljicu su formulisali bilo Ćirilo i Metodije koji su doneli hrišćanstvo kod Južnih Slovena, ili njihovi učenici. To je osnova alfabeta koji se koriste u raznim jezicima, bivšim ili sadašnjim, u delovima jugoistočne Evrope i severne Evroazije, a posebno kod onih sa slovenskim poreklom, i kod neslovenskih jezika koji su pod uticajem ruskog jezika. Godine 2011, oko 252 miliona ljudi u Evroaziji je koristilo ćirilicu kao zvanični alfabet u svojim nacionalnim jezicima, pri čemu Rusija obuhvata oko polovine tog broja. Sa prijemom Bugarske u Evropsku uniju 1. januara 2007, ćirilica je postala treće zvanično pismo Evropske unije, nakon latinice i grčkog pisma.

Ćirilica je izvedena iz grčkog uncijala, proširena slovima iz starijeg glagoljičkog alfabeta, uključujući neke ligature. Ta dodatna slova su dodata za staroslovenske glasove koji nisu prisutni u Grčkom. Pismo je nazvano u čast dva vizantijska brata,[10] Ćirila i Metodija, koji su ranije kreirali glagoljičko pismo. Moderni naučnici veruju da su ćirilicu razvili i formalizovali rani učenici Ćirila i Metodija.

U ranom 18. veku ćiriličko pismo koje je korišćeno u Rusiji je znatno reformisano po nalogu Petra Velikog, nakon njegovog povratka iz diplomatske misije u zapadnoj Evropi. Nova forma slova je postala bliža latinskom pismu, nekoliko arhaičnih slova je uklonjeno i nekoliko slova je lično dizajnirao Petar Veliki (kao što je „Я”, koje je bilo inspirisano latiničkim slovom „R”). Zapadnoevropska tipografska kultura je takođe prihvaćena.

Ime

Rasprostranjenost ćirilice u Evropi:
Ćirilica kao jedino pismo službenog jezika
Ćirilica kao pismo službenog jezika (sa latinicom)
Pošto su pismo osmislili učenici i sledbenici Ćirila i Metodija, upotreba Ćirilovog imena za označavanje ovog pisma predstavlja izraz odavanja počasti, a ne označavanje autorstvo. Ime „ćirilica“ često zbunjuje ljude koji nisu upoznati sa istorijom pisma, pošto ne identifikuje zemlju porekla (za razliku od „grčkog pisma“). Neki ga nazivaju „ruskim pismom“ pošto je ruski najpopularniji i najuticajniji alfabet baziran na ovom pismu. Neki bugarski intelektualci, poput Stefana Caneva, su izrazili zabrinutost zbog toga, i predložili da se ćiriličko pismo umesto toga nazove „bugarskim alfabetom“, ali taj predlog nije naišao na podršku u stručnoj i široj javnosti.

Slovenska ćirilička pisma su poznata i kao azbuka, što je izvedeno iz starih imena prva dva slova većine ćiriličkih pisama (kao što je i termin alfabet proistekao iz prva dva grčka slova alfa i beta).

Iz naziva za ćirilicu izvedene su i odgovarajuće pridevske odrednice. Tako se u srpskom jeziku koriste četiri pridevska oblika: ćirilički i ćirilični, odnosno ćirilski i ćirilovski. Prema mišljenju Odbora za standardizaciju srpskog jezika, preporučuje se prvi oblik (ćirilički), uz napomenu da je dozvoljen i drugi oblik (ćirilični), koji nije nepravilan. Treći i četvrti oblik (ćirilski i ćirilovski) imaju i dodatna značenja (na primer, pojam ćirilska književnost u užem smislu označava književnu delatnost samog Ćirila)....