ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1978
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Autor - osoba Terencije Afer, Publije, oko 195pne-159pne = Terentius Afer, Publius, oko 195pne-159pne
Naslov Komedije / Publije Terencije Afrikanac ; [prevod i objašnjenja Vladeta Janković]
Jedinstveni naslov Comoediae. srp
Vrsta građe drama
Ciljna grupa odrasli, opšte (lepa književnost)
Jezik srpski
Godina 1978
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Srpska književna zadruga, 1978 (Beograd : Kultura)
Fizički opis LVI, 397 str. ; 19 cm
Drugi autori - osoba Janković, Vladeta, 1940- (autor dodatnog teksta) (prevodilac)
Janković, Vladeta, 1940- (autor dodatnog teksta) (prevodilac)
Zbirka Srpska književna zadruga; Srpska književna zadruga ; kolo 71, knj. 471,
(Karton)
Napomene Prevod dela: Comoediae / P. Terenti Afri
Tiraž 4.000
Predgovor: O rimskoj komediji, Terenciju i njegovom uticaju / Vladeta Janković: str. VII-LIII
Str. LV-LVI: Beleška uz prevod / V. J. [Vladeta Janković]
Objašnjenja i napomene: str. 351-397.
Predmetne odrednice Terencije, Publije Afer

Publije Terencije Afrikanac bio je rimski komediograf iz 2. veka pre nove ere, rođen oko 195. godine pre n. e. u Kartagini, a umro oko 159. godine pre n. e. Smatra se da je poticao iz skromne porodice i da je kao mladić doveden u Rim kao rob. Njegov gospodar, senator Terencije Lukanus, prepoznao je u njemu izuzetnu darovitost, obrazovao ga i kasnije oslobodio ropstva, pa je od tada Terencije nosio njegovo ime. Bio je blizak sa krugom rimskih aristokrata poznatim kao „Scipionov krug”, okupljenim oko Scipiona Emilijana i Gaja Lelija, koji su negovali helenističku kulturu i filozofiju.
Terencije je bio naslednik i nastavljač tradicije Plautove komedije, ali u bitno drugačijem duhu. Dok je Plaut bio bučan, duhovit i sklon pučkim dosetkama, Terencije je uveo mirniji, psihološki dublji ton, nastojeći da pokaže istančane odnose među ljudima i moralne dileme svojih likova. Njegove komedije nisu bile zasnovane na grubom humoru, nego na finoj ironiji i promišljanju ljudske prirode.
Njegov opus obuhvata šest komedija: „Andrijanka“ (*Andria*), „Majka“ (*Hecyra*), „Samokažnjeni“ (*Heautontimorumenos*), „Eunuh“ (*Eunuchus*), „Braća“ (*Adelphoe*) i „Filotimija“ (*Phormio*). Sve su nastale u periodu između 166. i 160. godine pre n. e. i predstavljaju adaptacije grčkih novih komedija, najčešće Menandrove. Terencije nije jednostavno preuzimao zaplete, nego ih je spajao i prerađivao, uvodeći novu vrstu realizma i moralne kompleksnosti.
Njegov najpoznatiji stih „Homo sum, humani nihil a me alienum puto“ („Čovek sam, ništa ljudsko mi nije strano“) iz komedije „Samokažnjeni“ postao je simbol humanističkog pogleda na svet. U njegovim delima dominiraju teme o porodici, ljubavi, pogrešnim identitetima, odnosima između očeva i sinova, slobodnjaka i robova, ali iza komičnih situacija uvek se krije razmišljanje o ljudskoj prirodi, saosećanju i razumu.
Terencije je poznat po svojoj jednostavnosti stila i prirodnosti dijaloga. Njegov latinski je čist, skladan i elegantan, pa je vekovima bio uzor školskim autorima i retorima. Tokom srednjeg veka i renesanse, njegove su komedije bile osnova za učenje latinskog jezika i dramske strukture.
Prema predanju, Terencije je poginuo mlad, najverovatnije tokom putovanja u Grčku, gde je otišao da proučava nove komedije i da sakupi građu za nova dela. Njegova smrt je obavijena legendama – neki izvori tvrde da je stradao u brodolomu, drugi da je umro u siromaštvu.
Iako je iza sebe ostavio mali broj dela, Terencije je imao ogroman uticaj na razvoj evropske drame. Njegov racionalni i moralni ton uticao je na renesansne i klasicističke pisce poput Molierea, Racinea i Shakespearea. Bio je jedan od prvih autora koji su dramu koristili kao sredstvo za proučavanje karaktera, a ne samo kao izvor zabave.
Terencijev opus stoji kao most između helenističke i rimske komedije, između narodnog teatra i učenog, humanističkog pogleda na čoveka. Njegove su komedije odigrale ključnu ulogu u oblikovanju zapadnog dramskog nasleđa i ostale trajno svedočanstvo o spoju duha antičke misli i osećaja za ljudsku meru.

MG P33 (N)