ISBN: Ostalo
Godina izdanja: Db
Jezik: Engleski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!


Václav Havel: A Political Tragedy In Six Acts

John Keane

Ova autorizirana biografija Havela, temeljena na neograničenom pristupu njemu, njegovu krugu, pa čak i njegovim neprijateljima, prvi je definitivan prikaz jednog od velikih moralnih i političkih vođa našeg vremena, živopisan portret burnih događaja ovog stoljeća. Započet dok je europski kolonijalizam umirao, a fašizam zahvatio kontinent, Havelov život oblikovali su i određivali veliki politički pomaci stoljeća: Drugi svjetski rat, spuštanje Željezne zavjese, Praško proljeće, pad komunizma i novonastale demokracije istočnog bloka. Čitatelji će se iznenaditi kada otkriju mnoge dosad nepoznate stvari o Havelu. Okusit će trenutke radosti, ironije, farse i nesreće kroz koje je proživio. Iznad svega, otkrit će nešto što i njegovi kritičari i pristaše nikada ne bi smjeli zaboraviti: Havel je svijet naučio više o moćnima i nemoćnima, o otimanju i dijeljenju moći, nego gotovo bilo koji od njegovih suparnika iz dvadesetog stoljeća.



Vaclav Havel (češ. Václav Havel; Prag, 5. oktobar 1936 — Vlčice, 18. decembar 2011) je bio češki političar i jedan od ključnih ljudi tokom pokreta Plišana revolucija. Havel je bio poslednji predsednik Čehoslovačke i prvi predsednik Češke.[1][2] Služio kao poslednji predsednik Čehoslovačke od 1989. do raspada Čehoslovačke 1992, a zatim i kao prvi predsednik Češke od 1993. do 2003. Kao pisac češke književnosti poznat je po dramama, esejima i memoarima.

Havelova partija Građanski forum igrala je značajnu ulogu ulogu u Plišanoj revoluciji koja je srušila komunizam u Čehoslovačkoj 1989. godine. Ubrzo nakon toga, preuzeo je mesto predsednika, a ponovo je izabran uz veliku podršku birača sledeće godine i nakon Slovačke nezavisnosti 1993. Havel je imao ključnu ulogu u demontaži Varšavskog pakta i proširenju članstva u NATO-u na istok. Mnogi od njegovih stavova i politika, poput protivljenja slovačkoj nezavisnosti, osude čehoslovačkog tretmana Sudetskih Nemaca posle Drugog svetskog rata i davanja opšte amnestije svima koji su bili zatvoreni tokom komunizma, bili su veoma kontroverzni u njegovoj zemlji. Kao takav, na kraju svog predsedničkog mandata uživao je veću popularnost u inostranstvu nego kod kuće. Havel je nastavio život javnog intelektualca i nakon završetka predsedničkog mandata, pokrenuvši nekoliko inicijativa, uključujući Prašku deklaraciju o evropskoj savesti i komunizmu,[3][4] fondaciju VIZE 97 i godišnju konferenciju Forum 2000.

Havelova politička filozofija bila je antipotrošačka, humanitarna, ekološka, građanski aktivistička i direktno demokratska.[2] Podržavao je Češku stranku zelenih od 2004. do svoje smrti. Dobitnik je brojnih priznanja, uključujući Predsedničku medalju za slobodu, Gandijevu nagradu za mir, Filadelfijsku medalju slobode, orden Kanade, Nagradu za četiri slobode, Nagradu ambasadora savesti i Hano R. Elenbogen građansku nagradu. Akademska 2012–2013. godina na Evropskom koledžu imenovana je u njegovu čast.[5] Mnogi ga smatraju jednim od najvažnijih intelektualaca 20. veka.[6] Međunarodni aerodrom u Pragu preimenovan je u Aerodrom Vaclava Havela Prag 2012. godine.

Biografija
Rodio se u porodici preduzetnika i intelektualaca koja je bila povezana sa događajima u Češkoj 1920. i 1940. godine.[7] Zbog toga mu je komunistički režim zabranio da studira nakon završenog potrebnog školovanja. To je razlog zašto je otišao u hemijsku laboratoriju. Takođe je dopisno završio još neke škole. Već kao tinejdžer, objavljivao je drame koje su izvođene i donele su mu i međunarodni prestiž. Bio je aktivan sudeonik pokreta Praško proljeće 1968. godine. Zbog toga je stavljen pod prismotru vlasti koje su ga često zlostavljale. Najduže je u zatvoru proveo četiri godine.

Jedan od ljudi sa kojim se javno svađao je poznati pisac Milan Kundera. Kada je došla 1989. i kada su demokratske promene zahvatile Evropu, Havel se ponovo uključio u revolucionarno delovanje. Kao predsednik organizacije Građanski forum, bio je jedan od onih sa kojima su komunisti morali da pregovaraju. Od 1989. do 1992. bio je deveti predsednik Čehoslovačke, a od 1993. do 2003. bio je predsednik Češke u dva mandata. Njegov prijatelj Ivan Medek je imenovan za direktor Kancelarije predsednika Republike (kancelar).[8]

Bio je veliki zagovornik bombardovanja Srba u Republici Srpskoj a kasnije (1999) i Srbije. Tvorac je fraze `Humanitarno bombardovanje.`

Ženio se dva puta, a prva supruga Olga nije se sviđala njegovoj majci. Ipak, bila je slavljena kao svetica u očima češkog naroda. Nakon Olgine smrti, drugi put se oženio glumicom, danas poznatom kao Dagmar Havlova.

Kako je Havel bio strasni pušač, dijagnoziran mu je rak pluća u decembru 1996. No, uspeo je da ga pobedi.

Dobio je mnoge nagrade, među kojima i onu Amnesti internašonala zbog borbe za ljudska prava.

Smrt
Preminuo je 18. decembra 2011. u 10.15, u 76. godini života. Zbog dugotrajnih zdravstvenih komplikacija se u poslednjim mesecima života nije pojavljivao u javnosti, već je živeo miran život u porodičnoj vikendici u selu Hradeček u Trutnova. U javnosti se poslednji put pojavio 10. decembra 2011, pri dočeku svog dugogodišnjeg prijatelja Dalaj Lame, koji je u Prag došao na Havelov poziv.