ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 429
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

O mudroj starici koja živi između knjiga i ćutanja, o vatrenoj komunistkinji koja teče svoje poslednje dane u izraelskom staračkom domu. O četrdesetogodišnjoj Amerikanki, naizgled zadovoljnoj, a zapravo opterećenoj bolnim uspomenama. O Nemici koja, da bi iskupila krivicu svog naroda, radi u hrišćanskoj opštini u okolini Haife. O katoličkoj monahinji, danas pravoslavnoj popadiji, koja je našla sebe u Svetoj Zemlji… Izraelski radikal, neuravnoteženi tinejdžer, tužni Arapin-hrišćanin, stručnjak za judaizam. Visoka politika i privatni život. SAD, Izrael, Poljska, Litvanija, Rusija. A u centru toga usitnjenog, a ipak očajnički jedinstvenog sveta – Jevrejin, bivša „krtica“ u Gestapou, bivši partizan – danas katolički sveštenik… Čovek koji objašnjava kako ljudska rasa još živi, kako se nije ugušila u mržnji i bolu. Novi roman Ljudmile Ulicke o stranstvovanju duha u mraku sveta, o tome kako svako traži i nalazi svetlost oko sebe i u sebi, o karmelićaninu Danijelu, čoveku s čijim životom ne može da se poredi ni najuzbudljivija literatura. O čoveku koji je do poslednjeg dana ostao milosrdni vojnik.


Ljudmila Jevgenjevna Ulicka (rus. Людмила Евгеньевна Улицкая ; Davlekanovo 21. februar 1943)[1] je jedna od najznačajnijih savremenih ruskih književnica. Svetsku slavu stekla je pričama i romanima koji su prevedeni na više od dvadeset jezika.

Biografija
Ljudmila Ulicka rođena je 21. februara 1943. godine u Davlekanovu, Rusija. Diplomorala je biologiju na Moskovskom državnom univerzitetu Lomonosov 1968. godine. Radila je kao naučnik u Institutu za genetiku u Moskvi, ali je ubrzo ostala bez posla jer se saznalo da je na svojoj pisaćoj mašini prekucavala zabranjeni roman. Tako se završila njena naučna karijera i otpočela književna.[2]

U prvo vreme živela je od pisanja drama i scenarija za pozorišta, radio i televiziju. Pisala je i recenzije za drame i prevodila stihove s mongolskog jezika.[3]

Priče je počela da objavljuje po časopisima krajem osamdesetih godina prošlog veka, ali je postala poznata tek nakon što su po njenim scenarijima snimljeni filmovi Sestrice Liberti i Žena za sve. Svetsku slavu joj je doneo roman Sonječka koji je štampan u kultnom književnom časopisu Novi svet. Sonječka je 1994. godine u Francuskoj proglašena za najbolju knjigu godine i dobila prestižnu književnu nagradu Medicis, a četiri godine kasnije Ulicka za ovo delo dobija uglednu italijansku književnu nagradu Đuzepi Ačerbi.[4]

Potom su usledile nagrade Pen centra, Ruski Buker, Knjiga godine 2004, Austrijska državna nagrada za evropsku književnost i dr.

Po njenom romanu Slučaj Kukocki snimljena je TV serija, a prema zbirci priča Siromašni rođaci TV film.