Godina izdanja: Ostalo
ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Čarape kralja Petra - Milovan Vitezović

Kada je sredinom avgusta 1921. godine preminuo stari srpski kralj Petar I Karađorđević, i to u starim vunenim čarapama, njegovom sinu Đorđu, Nikola Pašić je izjavio saučešće rečima: „Umro je veliki kralj i veliki otac“. Priču o debelim vunenim čarapama koje je za svog sina Marinka, isplela Makrena Spasojević iz Slovca, i potom zamolila kralja Petra da mu ih preda, Milovan Vitezović je pretvorio u roman, koji je posle Dana šestog, Srpske trilologije i Vremena smrti, danas spada u red najznačajnijih srpskih dela o Prvom svetskom ratu.
Ovo, dvadeseto izdanje još jednog kultnog Vitezovićevog romana pojavljuje se uoči obeležavanja stogodišnjice početka Prvog svetskog rata. Čarape kralja Petra proglašene su Zlatnim bestselerom za 1995., 1996. i 1997. godine, a doživeo je i više izdanja i na grčkom, italijanskom, rumunskom i engleskom jeziku

„Vi ste Srbin?“ pitao je legendarni bard svetskog filma Džon Ford tada mladog kritičara i novinara, budućeg slavnog američkog reditelja srpskog porekla Pitera Bogdanovića, i dodao: „Srbi imaju jednu fotografiju koja je gotov film. Postoji iz Prvog svetskog rata fotografija starog kralja Petra kako se na volovskim kolima 1915. povlači preko Kosova. I kada bi se taj kadar odmrznuo i pokrenuo, pred nama bi bio pravi pravcati film o velikoj drami srpskog naroda i njegovog kralja.“
(Prema svedočenju Pitera Bogdanovića)




Stari Kralj Petar je poslednji naš vladar koji je izgledao kao iz niza vladara dinastije Nemanjića, po onom što je u njemu bilo najbitnije: po pobožnosti i po herojstvu. Priličilo mu je da pred svojom vojskom bude viteški obučen i on i njegov konj. On u čeličnom oklopu, sa štitom i teškim mačem, a na grudima sa znamenom krstonosca.
Jovan Dučić (iz Staze pored puta)




U delu Čarape kralja Petra Vitezović slika veliku i dragu ličnost srpskog kralja Petra Oslobodioca: u njegovoj brizi za vojnika u Prvom svetskom ratu, na njegovom zajedničkom putu sa stradalnim narodom. „Čika Pera“ se tu vidi kao istinski narodni kralj, domaćin i prijatelj, čija saživljenost sa patnjom ratnika nije stvar literarne fikcije, već sinteze fakta i simpatije, iskustva i emocije pisca koji sluša i čuje ritam istorije svog naroda.
Miroslav Egerić (reč na promociji u Bijeljini 1995)

tvrd povez sa navlakom
ilustrovano
ocuvana sa diskretnim potpisom

bs