Godina izdanja: 2002
ISBN: 86-7026-189-8
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Autor - osoba Erdujhelji, Menjert
Naslov Istorija Novog Sada / Melhior Erdujhelji
Vrsta građe knjiga
Jezik srpski
Godina 2002
Izdavanje i proizvodnja Veternik : Dijam-M-pres, 2002 (Veternik : Dijam-M-pres)
Fizički opis XVIII, 496 str. : ilustr. ; 25 cm
Drugi autori - osoba Ozer, Agneš
Imerovski, Mile = Imerovski, Mile
Zbirka Humanistika. ǂEdicija ǂIdentitet. (Reprint izdanja)
Napomene Tiraž 3 000
Ime grada, kako ga lingvisti tumače: str. V-IX
Str. X-XII: Pisac prve istorije Novog Sada / Agneš Ozer
Str. 491-493: Pogovor / Mile Imerovski
Napomene i bibliografske reference uz tekst.
Reprint izd.: Novi Sad : A. Pajević, 1894.
Predmetne odrednice Novi Sad – Istorija

Melhior Erdujhelji (mađ. Érdujhelyi Menyhért; Senta, 4. januar 1860 – Alentaun (SAD), septembar 1925) je bio kapelan, veroučitelj i pisac prve istorije Novog Sada.
Kada je iz Budimpešte došla sugestija Municipijalnom odboru Novog Sada da se povodom hiljadugodišnjice mađarske države napiše istorija grada Erdujheljiju je 1892. poveren taj zadatak, s obzirom na njegovo poznavanje tematike.
Monografiju je pod naslovom Istorija Novog Sada završio 1. februara 1894. godine. Iste godine ona je objavljena na mađarskom jeziku i u srpskom prevodu, a naredne godine (1895) i na nemačkom. Recenzenti su bili Antonije Hadžić, Milan A. Jovanović, Vićentije Korenjšek, Teodor Mandić, Bela Patek, Milan Savić i Sergije Šakrak-Ninić.
Prilikom pisanja istorije Novog Sada koristio je građu Zemaljskog arhiva u Budimpešti, Carskog kraljevskog ratnog arhiva u Beču i Arhiva grada Novog Sada.
Ulica u novosadskom naselju Telep nosi njegovo ime.

Melhior Erdujhelji (mađ. Érdujhelyi Menyhért; Senta, 4. januar 1860 – Alentaun (SAD), septembar 1925) je bio kapelan, veroučitelj i pisac prve istorije Novog Sada.

Školovao se u rodnom mestu, Segedinu i Kaloči, gde je završio teologiju. Za rimokatoličkog sveštenika rukopoložen je 1882. i kao kapelan je službovao u više mesta u Bačkoj.
Za kapelana i učitelja veronauke u Novom Sadu postavljen je 1887. godine. Predavao je i srpski jezik u Zanatskoj školi. Novi Sad napušta 1894. godine i odlazi u Kiškereš, a 1897. se vraća u Sentu. Zbog teškog materijalnog stanja emigrirao je 1908. godine u Kanadu. Ubrzo prelazi u Sjedinjene Američke Države, pa ponovo u Kanadu, gde učestvuje u društvenom pokretu kanadskih Mađara.
Bio je aktivan saradnik Istorijskog društva Bačko-bodroške županije, koje je osnovano 1883. u Somboru i imalo je svoje podružnice u više mesta Županije. Na sastancima ovdašnje podružnice čitao je svoje radove, pretežno iz istorije Novog Sada, a objavljivao ih je u Godišnjaku ovog Društva.
Objavljivao je članke i u srpskim listovima Javor i Naše doba.
Kada je iz Budimpešte došla sugestija Municipijalnom odboru Novog Sada da se povodom hiljadugodišnjice mađarske države napiše istorija grada Erdujheljiju je 1892. poveren taj zadatak, s obzirom na njegovo poznavanje tematike.
Monografiju je pod naslovom Istorija Novog Sada završio 1. februara 1894. godine. Iste godine ona je objavljena na mađarskom jeziku i u srpskom prevodu, a naredne godine (1895) i na nemačkom. Recenzenti su bili Antonije Hadžić, Milan A. Jovanović, Vićentije Korenjšek, Teodor Mandić, Bela Patek, Milan Savić i Sergije Šakrak-Ninić.
MG132