ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 230 / 368 / Tv
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Povodom 300, godišnjice Velike Seobe Srba

Izdavači: Prometej, Novi Sad / Kulturno-prosvetna zajednica Vojvodine
Biblioteka Istorija
Autor: Dr Stefan Čakić
Povez: tvrd sa omotom
Broj strana: 432
Veliki format.
Ilustrovano.


Knjiga ima četiri dela:
1. Od rođenja patrijarha Arsenija III Crnojevića do Velike seobe Srba
2. Velika seoba Srba u Ugarsku pod pećkim patrijarhom Arsenijem III Crnojevićem
3. Delatnost patrijarha Arsenija III Crnojevića od doseljenja Srba u Ugarsku do smrti
4. Zaključci


Velika seoba Srba su dve povezane migracije stanovništva u 17. i 18. veku prilikom kojih je veliki broj Srba sa Kosova i južnih krajeva prešao na sever, u područja južne Ugarske (Vojvodine) i austrijske Vojne krajine.

Prva Velika seoba Srba se odigrala pod pećkim patrijarhom Arsenijem III Čarnojevićem početkom 1690. godine, tokom Velikog bečkog rata, koji je trajao od 1683. do 1699. godine. Druga Velika seoba Srba se odigrala pod pećkim patrijarhom Arsenijem IV Jovanovićem 1740. godine, nakon Rusko-austro-turskog rata, koji je trajao od 1735. do 1739. godine.

Usled ovih seoba broj srpskog stanovništva na Kosovu se drastično smanjio.[1][2] Nakon srpskih seoba, Albanci iz planinskih područja Malesije se spuštaju u plodne i opustele doline Metohije.[2][3] Nakon migracija, srpski etnički centar se seli iz starih područja Raške i Kosova u Šumadiju i Vojvodinu.[4] Usled ovih migracija, srpsko stanovništvo na Kosovu krajem 19. veka postaje manjinsko.[5]

Povod ovim seobama bilo je angažovanje Pećke patrijaršije u austro-turskim ratovima na strani Austrije....


Arsenije III Crnojević (slavenoserbski: Арсенїй Чарноевичь; 1633, Bajice — Beč, 27. oktobar 1706) je bio pećki patrijarh (1674 — 1690) i vođa velike seobe Srba, a potom mitropolit i patrijarh Srba u Austriji (1690 — 1706).

Na osnovu privilegija koje je dobio za srpski narod od Leopolda I (1690, 1691. i 1695) izvršio je prvu organizaciju Srpske crkve na prostoru Austrijskog carstva. Prema mnogim istoričarima, Arsenije Crnojević je bio treća najznačajnija figura u srpskoj istoriji posle svetog Save osnovača autokefalne Srpske crkve (1219) i Makarija Sokolovića prvog srpskog patrijarha posle obnavljanja Pećke patrijaršije 1557.

Arsenije je rođen na Cetinju (`od Cetinja roždenijem`, kako je govorio). Poreklom je bio od crnogorske vladarske porodice Crnojevića.

Kao patrijarh putovao je 1683 u Jerusalim.

Rana karijera
Iguman Pećkog manastira postao je 1665, a za episkopa hvostanskog sa sedištem u Peći izabran je 1669. Pošto je tadašnji patrijarh Maksim onemoćao od teške bolesti, Arsenije je istovremeno postavljen i za pomoćnika (koadjutora) patrijarha, da bi krajem 1672. bio izabranza patrijarha srpskog. Preduzeo je niz kanonskih vizitacija (Bosna 1674, Braničevo i Srem 1674, Žiča i Braničevo 1677, Smederevo 1680, Budisavci 1682). Uoči rata između Turske i Austrije krenuo je na poklonjenje Hristovom grobu (1682). Na putu su ga srdačno dočekali mitropolit skopski Teofan i kratovski i štipski Ananinja. U Jerusalimu je bio gost patrijarha jerusalimskog Dositeja Notara (1669 — 1707). Za vreme ovog putovanja vodio je dnevnik koji ima vrednost dokumenta i književnog teksta. Vratio se u Peći posle Vaskrsa kada je austrijsko-turski rat već počeo (1683).