ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Godina izdanja: K316
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Pavle Jakšić (Blatuša, kod Vrginmosta, 2. decembar 1913 — Beograd, 4. februar 2005), učesnik Narodnooslobodilačke borbe, general-pukovnik JNA, jedan od osnivača Instituta za fiziku i narodni heroj Jugoslavije.

Biografija
Rođen je 2. decembra 1913. godine u selu Blatuši, na međi Korduna i Banije, u seljačkoj porodici. Gimnaziju je učio u Glini i Bjelovaru. Na Filozofskom fakultetu u Beogradu diplomirao je 1937. godine, fiziku i primenjenu matematiku.

Godinu dana proveo je u Školi rezervnih artiljerijskih oficira u Sarajevu, a zatim završio vojni topografski kurs u Kalinoviku, i postao rezervni potporučnik. Potom studira na Tehničkom fakultetu u Beogradu. U želji da se posveti naučnom radu, odlazi na studije u Pariz. Diplomirao je na École supérieure d`optique i pripremio doktorsku tezu iz kosmičkog zračenja. U vreme nemačke agresije na Francusku, 1940. godine, posle mnogih neprilika, vraća se u Jugoslaviju, u kraljevačku gimnaziju. U Parizu je sarađivao s Komitetom za repatrijaciju jugoslovenskih španskih boraca, a u Kraljevo je doneo dosta komunističke literature i ilegalni letak KP Francuske protiv okupacije.

Kraljevo napušta 24. jula 1941. godine, s grupom radnika i đaka, da bi izbegao hapšenje zbog političkog delovanja. Dva dana kasnije, formiran je na Goču Kraljevački partizanski odred, za čijeg je komandanta izabran Pavle Jakšić, koji tih dana postaje član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Već u vreme borbi oko Kraljeva u jesen 1941. poverena mu je dužnost komandanta sektora Kraljevačkog fronta.

Decembra 1941. godine, Pavle postaje komandant Kraljevačkog bataljona Prve proleterske udarne brigade, s kojim se bori kod Prozora, Bugojna, Duvna, Livna, Grahova i dr. Novembra 1942. godine postavljen je za komandanta Sedme banijske udarne divizije, s kojom učestvuje u bitkama na Neretvi i Sutjesci. U borbama u vreme Četvrte ofanzive, u periodu januar-mart 1943. godine. Na čelu divizije vodio je uspešnu manevarsku odbranu od prilaza Sisku preko Bihaća i Bosanskog Petrovca do Prozora, obezbeđujući evakuaciju Centralne bolnice NOVJ s Grmeča do doline Rame, da bi, zatim, na frontu između Gornjeg Vakufa i Prozora, organizovao i uspešno izvodio višednevnu pozicionu odbranu zbog obezbeđenja Centralne bolnice i stvaranja uslova za razvoj protivofanzive grupe divizija NOVJ pod neposrednom komandom Vrhovnog štaba. Jakšić je uspešno komandovao divizijom i u teškim borbama u Petoj ofanzivi, posebno u njenoj završnoj fazi, kada je vešto izveo diviziju iz nemačkog obruča na Sutjesci, spasivši time i veliki broj ranjenika i bolesnika.

Krajem 1943. godine, Pavle je komandant Jedanaestog korpusa, a 1944. načelnik Glavnog štaba NOV i PO Hrvatske. U etapi završnih operacija za oslobođenje Jugoslavije, Jakšić je, kao načelnik štaba Četvrte jugoslovenske armije, brzo ušao u suštinu frontalnog ratovanja i planiranja velikih ofanzivnih poduhvata, što je doprinelo da ova armija uspešno i u rekordnom vremenu savlada znatne nemačke snage, od fronta u Lici, preko Rijeke i Istre, do Trsta.

Posle oslobođenja Jugoslavije, Pavle Jakšić je obavljao visoke vojne dužnosti u Jugoslovenskoj narodnoj armiji. Bio je komandant pozadine JA, na mestu prvog pomoćnika ministra narodne odbrane, maršala Josipa Broza Tita, komandant artiljerije JA. Godine 1950. je završio Opštevojni fakultet i Kurs operatike; potom je bio na dužnosti komandanta Beogradske vojne oblasti, od 1950. do 1956. i pomoćnika načelnika Generalštaba JNA, Ljube Vučkovića, od 1956. do 1962. godine. Penzionisan je 1962. godine, na svoj zahtev, u činu general-pukovnika.

Godine 1962. je učestvovao u osnivanju Instituta za fiziku i bavio se problematikom lasera. Iduće godine izabran je za višeg predavača na Elektrotehničkom fakultetu u Beogradu. Pored naučnog rada, bio je i aktivni društveno-politički radnik — bio je član Opunomoćstva CK SKJ za JNA, član Glavnog odbora SUBNOR-a i SSRN Srbije. Biran je za republičkog i savezni narodnog poslanika, u više saziva.

Od penzionisanja 1963. godine živeo je povučeno u Beogradu, baveći se naučnim radom i prevođenjem. Umro je 4. februara 2005. godine.

Autor je više vojnoistorijskih i vojnoteorijskih radova, a objavio je i nekoliko knjiga. Godine 1990. objavio je knjigu sećanja „Nad uspomenama“ u dva toma.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja. Ordenom narodnog heroja odlikovan je 20. decembra 1951. godine.