ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Godina izdanja: K195
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Redje u ponudi!!

Daka Popović BANAT, BAČKA I BARANJA savremeni, nacionalni, politički i društveni profili

Slavija, Novi Sad, 1935.
veći format, 42 strane.
tabak sa gornje strane nije razrezan, što znači da knjiga nije ni čitana

David „Daka” Popović (Novi Sad, 28. decembar 1886 — Novi Sad, 17. februar 1967) je bio inženjer, publicista i istoričar, ministar, ban i senator.

David - Daka Popović (Novi Sad, 28. 12. 1886 - Novi Sad, 17. 2. 1967) rođen je u Novom Sadu gde je stekao osnovno obrazovanje. Gimnaziju je pohađao u Segedinu, a kao stipendista Zadužbine Marije Milanković studirao na Kraljevskoj (Josifovoj) Politehnici u Budimpešti u periodu od 1908. do 1913. Bio je član Srpskog narodnog odbora u Novom Sadu. Kao privatnik od 1921. gradio po Vojvodini mnoge stambene i industrijske objekte. Zajedno sa Danilom Kaćanskim vodio je firmu Inženjering u kojoj je jedno vreme radio Inženjer Nikola Mirkov, kasnije idejni tvorac hidrosistema Dunav-Tisa-Dunav. [1] Pokretač i organizator prve velike privredne izložbe, 1923. godine, preteče novosadskog sajma. Bio narodni poslanik na radikalskoj listi 1927. a 1928-1929. ministar za agrarnu reformu. 9. oktobra 1929. postavljen za prvog bana Dunavske banovine. Podneo je ostavku 16. januara 1930. godine. Bio je član JNS i 1932. imenovan je za senatora.

Po okončanju studija započeo je inženjersku praksu u Budimpešti. Posle Prvog svetskog rata, u kome je bio mobilisan kao oficir tehničke jedinice radeći na popravkama mostova i obnovi komunikacija, Popović se vraća u Novi Sad i zapošljava u Građevinskoj direkciji. Ubrzo potom prelazi u Suboticu gde će naredne godine raditi na obnovi železničkog saobraćaja u Vojvodini. U Novi Sad se vraća 1920. da bi osnovao privatno građevinsko preduzeće. U početku Popović gradi veći broj stambenih kuća u novim predgrađima. Jedan od prvih većih objekata koje projektuje je zgrada trgovca Koste Jovanovića na Trifkovićevom trgu iz perioda 1922-1924, podignuta u poznosecesijskom maniru. Tokom 1926. Popović projektuje velelepnu petokupolnu crkvu Vaznesenja Hristovog u Adi. Jedna je od retkih kupolnih crkava u naseljenim mestima Vojvodine, a podignuta je po ugledu na crkvu – mauzolej porodice Karađorđević na Oplencu (arh. Kosta Jovanović, 1910-1912). Ostaće jedan od malobrojnih pokušaja `obnove srpskog nacionalnog stila` na području Vojvodine. Za SPC Popović je takođe projektovao i manju grobnu crkvu, posvećenu sv. ocu Nikolaju u Mošorinu (1937-1939), građenu po uzoru na Lazaricu, podignutu između 1937-1938.

Početkom četvrte decenije Popović stvara svoja najznačajnija graditeljska dela: zgradu Komande prve armijske oblasti u blizini Dunavskog parka i veliku stambeno-poslovnu zgradu („Vatikan“) u Katoličkoj porti. Oba objekta su donekle oslobođena nasleđa secesije, ali bogat ukrasni repertoar sada je potpuno u duhu eklekticizma i akademskog koncepta gradnje. U građevinama koje podiže na kraju svoje projektantske karijere, tokom četvrte decenije, Popović prihvata osnovna načela moderne arhitekture, bezornamentalnu estetiku, ravne krovove i racionalniju organizaciju unutrašnjeg prostora. U modernom stilu podići će nekoliko višespratnica rentijerske namene. Već pred kraj projektantske karijere Popović je učestvovao u projektovanju i izvođenju zgrade Doma udruženja trgovaca (danas zgrada Radio Novog Sada) i Trgovačke i zanatske komore u ulici Modene. U Popovićeve graditeljske poduhvate spadaju i aktivnosti oko donošenja prvog urbanističkog plana Novog Sada, gradnje nasipa uz Dunav, nasipanja Malog Limana, te otvaranja Bulevara i poslovi oko postavljanja i montiranja čeličnog mosta.

Daka Popović se povlači iz građevinarstva početkom četvrte decenije kada poslove i vođenje biroa predaje rođaku i prijatelju Danilu Kaćanskom, koji će preduzeće uspešno voditi do 1941. Popovićeve građevine predstavljaju primer prelaznog stila koji je najavio pojavu moderne arhitekture. Posle njega novosadski arhitekti i graditelji više neće graditi u akademskom i eklektičkom maniru.[2]Posle povlačenja iz biroa Popović je napravio uspešnu političku karijeru koja je bila krunisana izborom za prvog bana Dunavske banovine (1929), a potom i funkcijom senatora (1933-1939). U međuvremenu Popović osniva dnevni list Dan – izlazi u Novom Sadu od 1935. do 1941., kao tada jedine srpske dnevne novine u Vojvodini. Iz izdavačkog saveta Popović istupa 1938. nastavljajući povremeno da piše, uglavnom za praznične brojeve. Tokom rata i u posleratnom periodu Popović se aktivno bavi proučavanjem događaja i pojava iz kulturne i političke prošlosti srpskog naroda u Vojvodini. Objavio je veliki broj knjiga, članaka, studija, novinskih natpisa, recenzija, polemika i komentara. Kao inženjer i arhitekta, politički i društveni radnik, proučavalac i pisac, Daka Popović je obeležio kulturnu istoriju i vreme u kome je živeo.[3]

Imao je dvojicu sinova Dušana i Gavru, koji su bili diplomate SFR Jugoslavije, kao i ćerku Maru, čiji je suprug bio Nikola Petrović. Ćerka njegovog sina Gavre je Ivanka Popović, rektor Univerziteta u Beogradu.[4]

Objekti
Važniji objekti Dake Popovića (1921-1930)
Stambena zgrada na Trgu mladenaca (Galerija `Zlatno oko`), 1921-1923(?),
Stambeno-poslovna zgrada na Trifkovićevom trgu, 1922-1923,
Crkva Vaznesenja Hristovog u Adi, 1925-1926,
Stambena zgrada u Ulici Base Stajića br. 13, 1927-1928,
Stambena zgrada u Sremskoj ulici, 1928,
Štab Komande Prve armijske oblasti, 1928-1930,
Stambeno-poslovna zgrada `Vatikan` u Katoličkoj porti, 1929-1931,
Javna građevina Ulica Modene, u saradnji sa D. Kaćanskim, 1929-1931,
Stambeno-poslovna zgrada, Bulevar Mihajla Pupina 17, 1930-1931,
Zgrada Trgovačkog Lojda (danas Radio NS), oko 1930,
Crkva cv Nikolaja u Mošorinu, projektovana 1930, izvedena 1938.