ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2017.
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Sećanja porodice i memoari generala Ljubomira Marića / Dušica Bojić
Drugo dopunjeno izdanje.



Beograd 2017. Tvrd povez, ćirilica, ilustrovano, veliki format (29 cm), 395 strana.
Knjiga je nekorišćena (nova).



Život i rad generala Marića obeležili su veoma značajan period srpske istorije, od kraja XIX do sredine XX veka, vreme herojskog doba, balkanskih i Prvog svetskog rata, kao i međuratni period. Mnogi podaci iz života ovog generala su već poznati i mogu se naći u široj istoriografskoj literaturi, a napisani su na osnovu dostupne, sačuvane arhivske građe i predstavljeni javnosti u vidu monografija.
General Marić je pripadao oficirskom koru Kneževine, a potom Kraljevine Srbije iz koga je proisteklo oko 85 odsto generala Kraljevine Jugoslavije. Oni su po svom obrazovanju, položaju i ugledu u društvu predstavljali elitu. Važnost oficira nije proizilazila samo iz činjenice da su mnogi viši oficiri — generali bili ujedno i najviši državni službenici (namesnici, predsednici vlade, ministri, diplomate i dr.), već i iz uloge koju su imali u modernizaciji srpskog društva onog vremena.
O generalu Mariću pisala je štampa Kraljevine Srbije, Kraljevine SHS, a potom Jugoslavije, kao i mnogi posle Drugog svetskog rata.
Poznato je da je general Ljubomir Marić bio veoma privržen svojoj porodici. Ostao je u živom sećanju svojih unuka čija će kazivanja, kroz uspomene i opise, dati karakteristične crte i osnovni pečat godina provedenih sa njim. Ova priča će nam približiti vreme i događaje, a time i upoznati potomke, naučnu i širu javnost kako je bilo živeti sa njihovim dedom, generalom i jednim od ministara vojnih Kraljevine Jugoslavije.
Kako se kod prikazivanja istorijskih ličnosti teži oslikavanju njihovih autentičnih portreta, ovom ćemo prilikom generala Marića predstaviti, pored dela o poreklu porodice i sećanja, i kroz autentičan rukopis njegovih Memoara i dela kućne arhive.
Memoari u rukopisu pod naslovom „Ko sam i šta sam bio” pisani su u dva dela, sa podnaslovima „Moje uspomene” i „II deo, Odlomci iz Mojih uspomena”. U prvom delu je opisao svoje detinjstvo, vezano za Užički okrug, a naročito istoriju Kosjerića i okoline. Istorija ovog kraja nije u potpunosti istražena, posebno ne ona u navedenom periodu, pa će obilje interesantnih podataka svakako koristiti u istraživanjima vezanim za školstvo, društveni život i običaje Kosjerića i okoline.
Iz prvog dela Memoara može se rekonstruisati značaj života u zadruzi i izvan nje, uticaj rađanja muškog deteta na kasniji život familije, kao i razmišljanja ljudi pred kraj XIX veka. Posebnu pažnju pobuđuju progresivne težnje tadašnje omladine za novim saznanjima putem školovanja o kojima je detaljne, autentične opise dao general Marić. Ovaj deo Memoara napisan je na osnovu sećanja, a nastavlja se školovanjem u Valjevu i Beogradu i prvim vojnim službama, problemima sa kojima se susretao u radu, ženidbom, napredovanjima u službi i učešćem u Prvom i Drugom balkanskom ratu. U njima je jasno naglašeno da je postojao dnevnik, koji je propao prilikom bugarskog napada na Veles u Prvom svetskom ratu, a koji je general tokom 1920. godine, na osnovu sećanja, ponovo ispisao. Primetno je da je i drugi deo Memoara pisan na osnovu Dnevnika I, II, i III koji se više puta pominju u rukopisu.