Godina izdanja: 2016
ISBN: 978-86-89877-09-0
Jezik: Srpski
Autor: Strani

MOMČILO DIKLIĆ

`SVETAC` - MOŽE LI ALOJZIJE STEPINAC BITI SVETAC?

Izdavač - Institut za evropske studije, Beograd; Udruženje Srba iz Hrvatske, Beograd

Godina - 2016

305 strana

24 cm

ISBN - 978-86-89877-09-0

Povez - Broširan

Stanje - Kao na slici, tekst bez podvlačenja



SADRŽAJ:
UVOD

І PERIOD IZMEĐU DVA SVETSKA RATA
Pripreme za rušenje Kraljevine Jugoslavije i eliminacije srpske nacije
Uloga Katoličke crkve i Alojzija Stepinca u učvršćivanju režima NDH

II KATOLIČKO SVEŠTENSTVO REALIZUJE PROGRAMSKU POLITIKU NDH
Sudjelovanje katoličkih sveštenika u ustaškom klanju
Katolički sveštenici organizatori ustaških organizacija i članovi vlasti u NDH
Molitvenik „Hrvatski vojnik`
Katoličke organizacije su imale veliku odgojnu i propagandnu ulogu u NDH
Velika uloga štampe
Katolička štampa je propovedala krstaški rat protiv Saveznika
Nadbiskup Stepinaci katolički biskupi u NDH - glavna podrška nacističkom hrvatskom režimu
Preveravanje odnosno pokatoličavanje Srba u NDH
Pokušaj stvaranja Hrvatske pravoslavne crkve
Političko stanje u avnojevskoj Hrvatskoj pred kraj rata

IV OSLOBOĐENJE I ULAZAK U NOVU JUGOSLAVIJU
Stvaranje ustaško-križarskih organizacija
Neprijateljska uloga Karitasa
Skrivanja krvavog ustaškog zlata
Stepinčev dvor je bio centar ustaške koordinacije
Katolički kler pomaže teroriste i učestvuje u tim akcijama
Časne sestre i dalje pomažu ustaško-križarske grupe
Veza katoličkog klera s ustaškom emigracijom posle oslobođenja zemlje
Veliki zločini ustaško-križarskih grupa
Politika narodne vlade Hrvatske

V SUKOBI BROZOVOG REŽIMA SA KATOLIČKOM CRKVOM U HRVATSKOJ
Sukobi katoličke crkve s Novim vlastima
Suđenje licima koja su pripadala katoličkoj crkvi
Suđenje Aloziju Stepincu
Jakov Blažević naknadno o Stepincu
Vladimir Bakarić o susretu Tito-Stepinac
Vladimir Dedijer o Alojziju Stepincu
Neka viđenja vojnog istoričara Antona Miletića
Šime Balen o pokrštavanju
Iz teksta Jovana Mirkovića
Viđenja Srboljuba Živanovića
Neki delovi iz knjige Jovana Pejina
Stepinac balkanski Tomas de Torkemada`
O sudskom procesu Alojzija Stepinca
Tretman Stepinca u socijalističkoj Jugoslaviji

VІ POKUŠAJ REHABILITACIJE ALOJZIJA STEPINCA
Odnos prema Stepincu u Tuđmanovoj Hrvatskoj
Proglašavanje Stepinca za „sveca`
Koliko je Srba živelo i stradalo na teritoriju avnojevske Hrvatske
Neka viđenja dr Životija Đorđevića

VIІ ZAKLJUČAK

VIII POPIS KORIŠĆENE LITERATURE

ІH POPIS SKRATENICA

X INDEKS IMENA


`Na sceni je pokušaj revizije istorije za političke potrebe. Na širem planu pokušava se "umanjiti" doprinos ruskog naroda u pobedi nad nacizmom tokom Drugog svetskog rata. Odgovorniji istoričari upozoravaju ili postavljaju pitanje da li bi uopšte bilo moguće iskrcavanje zapadnih saveznika da pre toga nije sovjetska armija slomila ili uništila preko sto pedeset nemačkih divizija. Na užem geopolitičkom prostoru Balkanskog poluostrva desničarske strukture hrvatske nacionalnosti, kod kojih nije izvršen proces denacifikacije ili, preciznije rečeno, deustašizacije, a to su određeni političari, "naučnici", velik deo raznih struktura vezanih za Katoličku crkvu u Hrvatskoj, kao i značajan deo ostalih hrvatskih struktura koje hoće da učvrste nov istorijski falsifikat, tvrde da je hrvatska nacija prva antinacistička i antifašistička nacija Evrope. Apsurdnost ove tvrdnje je gotovo neverovatna kada se zna da je reč o narodu koji je sa najviše aplauza i cveća dočekao naciste. Istorijska je činjenica i to da nigde nije bilo lepšeg pisanja o Hitlerovu režimu i njegovom evropskom poretku kao u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj 1941–1945. godine. Teza o prvoj antinacističkoj naciji Evrope je kontradiktorna i sa današnjom praksom u samostalnoj državi Hrvatskoj. Od sticanja samostalnosti u Hrvatskoj je srušeno nekoliko hiljada antinacističkih i antifašističkih spomenika. Činjenica je i to da u današnjoj Hrvatskoj nekoliko desetina hiljada ljudi, na raznim okupljanjima a pre svega sportskim, nacistički pozdravlja ispruženom rukom i obaveznim usklikom "Za dom spremni", upravo onako kako su to radile vojne jedinice Ante Pavelića. Ostaje pitanje zašto to toleriše Evropska unija, ako se stalno ističe da su sve evropske integracije posle Drugog svetskog rata do danas nastajale na antifašizmu i antinacizmu. Međutim, treba priznati istorijsku činjenicu da se prvi antinacistički pokret u Evropi desio 1941. godine na teritoriju koji je tada bio u sastavu Pavelićeve Hrvatske. To je bio ustanak srpskog naroda koji se pobunio protiv hrvatskog režima, koji mu je namijenio potpunu eliminaciju sa njegovih vekovnih ognjišta. To je bila pobuna protiv najmračnije nacističke varijante, Pavelićeve hrvatske države. Ova država je 1941. godine dobila većinsku podršku svih slojeva hrvatskoa društva (sveštenstva i ostalih struktura katoličke provenijencije, inteligencije, seljaka, radnika i skoro svih slojeva iz politike). Danas hoće da Srbe optuže za genocid i da im pripišu da su sprovodili holokaust. Neviđen je apsurd optuživati srpski narod da je sprovodio genocid, a bio je prva žrtva genocida, a njegovi pripadnici prvi antifašisti i antinacisti Balkana i Evrope. Srpski narod je daleko najveći stradalnik na Balkanu u 20. veku. Upravo nad srpskim narodom je sprovođen genocid i upravo je srpski narod štitio jevrejski narod od holokausta. Zašto je i ovaj falsifikat potreban hrvatskim političkim desničarskim strukturama, na to je pred smrt odgovorio jedan od najvećih hrvatskih intelektualaca Vlado Gotovac, koji se borio za samostalnu državu Hrvatsku i zbog nje tamnovao još sedamdesetih godina. na kraju je ipak priznao 2.000 godine: "Zakazali smo na otvorenom i posve znanstvenom susretu sa povijesnom istinom... Hrvati su na taj način stekli potrebu za krivotvorenjem koje obuhvata gotovo sve što činimo. I to je naša velika nevolja i ona će dugo trajati. U ovom trenutku, mi nemamo ni političke ni državne hrabrosti da s tim prekinemo". Nešto slično je potvrdio i jedan od napoznatijih hrvatskih istoričara dr Dušan Bilandžić, koji je svim sredstvima i metodima rušio SFRJ i borio se za samostalnu državu Hrvatsku. Na kraju je ipak naveo, doduše u nešto uvijenijoj formi: "Tužna je činjenica da od smjene vlasti 1990. godine do danas nije obavljeno temeljno istraživanje nedavne prošlosti... Znanstvene institucije su pasivne, jer su zaposleni u njima politički podijeljeni...". Isti profesor, pet godina kasnije, između ostalog je naveo: "U proteklih petnaest godina nakon smjene vlasti 1990. godine, masovna povijesna svijest, pa i historiografija, do te mjere su se razdvojile i sukobile da su normalne rasprave gotovo nemoguće".

U sklopu revizije ili pokušaja relativizacije istorijskih događanja dvadesetog veka forsira se ili koristi prilika da se dr Alojzije Stepinac kanonizira ili proglasi za "sveca". Ova ideja je starija i pokušava se iskoristiti pogodan politički momenat. Nameće se pitanje može li Stepinac biti svetac. Formalno da, ako se donese takva odluka, ali stvarno ne. Postoje brojni dokumenti o njegovoj ulozi u Drugom svetskom ratu odnosno u režimu NDH, kao i o ulozi brojnih struktura katoličke provenijencije kojima je on bio direktno nadređen. On je duhovni otac genocida odnosno elimnacije srpskog pravoslavnog naroda, jevrejskog naroda i nekih drugih verskih grupacija u NDH. Dokumetacija o njegovoj i ulozi njegovih grupacija postoji u više velikih evropskih država, značajnih aktera Drugog svetskog rata, kao i u svim balkanskim državama nastalim na prostoru bivše SFRJ. Zatim postoje, ne na desetine nego na stotine iskaza lica hrvatske nacionalnosti, koji govore o njegovoj ulozi i ulozi njemu podređenih struktura za vreme NDH 1941–1945. godine.`



Ako Vas nešto zanima, slobodno pošaljite poruku.

Anton Akšamović Vladimr Bakarić Jakov Blažević Josip Broz Tito Mile Budak Viktor Burić Vladimir Dedijer Dionizije Juričev Eugen Kvaternik Ivan Stevo Krajačić Ivan Lah Erik Lisak Maks Vjekoslav Luburić Josip Ramiro Markone Vlatko Maček Ante Pavelić Papa Pije XII Jovan Pejin Franjo Salis-Sevis Franjo Tuđman Miroslav Majstorović Filipović Jure Francetić Andrija Hebrang Biskup Herli Ivan Čondrić Ivan Šalić Ivan Šarić Janko Šimrak Franko Šlafhauzer