Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine

Ranko Radovic - Originalni arhitektonski crtez (projekat) za Atelje 212.
Paus, dimenzije 72x52 cm.

Uz ovaj crtez ide i par projekata za kucu u Somboru, koji su potpisani, a bili su uz ovaj za Atelje 212.



Ranko Radović je rođen 18. avgusta 1935 godine u Podgorici.
Diplomirao je studije arhitekture u Beogradu, đe je i magistrirao 1971. godine kod prof. Olivera Minića.
Doktorirao je na pariškoj Sorboni 1980 godine kod prof. Bernarda Dorivala, sa temom “Kontinuitet ideja i oblika u savremenoj arhitekturi”.

Na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu je stekao sva univerzitetska zvanja.


Čitav svoj radni vijek proveo je kao univerzitetski profesor arhitekture i urbanizma u zemlji i inostranstvu.
U Novom Sadu je formirao `Odsek za arhitekturu` na Fakultetu tehničkih nauka.
Predavao je na postdiplomskim studijama u Zagrebu, Ljubljani, Skoplju, Prištini i Sarajevu, a po pozivu je bio gostujući profesor na Katedri za urbani dizajn u Tcukubi kraj Tokija u Japanu i na Međunarodnoj katedri za arhitekturu i urbanitet novih gradova u Helsinkiju.


Predavao je na postdiplomskim studijama arhitekture o održivom razvoju gradova i neophodnoj sintezi tradicije u skladu sa modernim kretanjima u urbanizmu u Rimu, Veroni, Stokholmu, Cirihu, Parizu, Lisabonu, Melburnu, Montrealu, Kjotu, Varšavi, Luksemburgu itd.
Kao grafičar, crtač i slikar imao je 26 samostalnih izložbi, među kojima su najznačajnije u Beogradu, Lisabonu, Helsinkiju, Palermu, Budimpešti, Hagu i Parizu.
Godine 1987. je dobio Nagradu Oktobarskog salona za grafiku.
Bio je član mnogih strukovnih organizacija u zemlji i inostranstvu i dobitnik vrijednih priznanja za svoje stvaralaštvo.


Jedini je jugoslovenski arhitekta čije je djelo (Spomen kuća bitke na Sutjesci, na Tjentištu) uvršćeno u knjigu Čarlsa Dženksa, Evolutivno stablo, 1991, 1993.
„Arhitektura jeste i mora ostati umjetnost, ali umjetnost duboko prožeta realnošću i životom, idealima i ljudskim težnjama, daleko od larpurlartizma i samozadovoljstva ... (ali nota bene)
... rad i istraživanje likovnog u arhitekturi i njenog jezika jeste i treba da ostane prirodna i legitimna dimenzija svakoga graditeljskoga posla.“

Profesor Ranko Radović je, treba i to reći, održao oko 150 predavanja, u više ciklusa, u velikoj Koncertnoj sali Kolarčevog narodnog univerziteta u Beogradu. Tokom devedesetih godina prošlog vijeka, tokom tih mračnih, ratnih godina, u vrijeme kada je živa arhitektonska riječ teško pronalazila put do kamenite uzvisine nad ušćem Save u Dunav, Radovićeva predavanja u Kolarcu su inspirisala čitave generacije studenata arhitekure, kojih je među publikom uvijek bilo najviše.


Mnogi ga pamte i po televizijskim emisijama o arhitekturi, iz TV serijala `Antologija kuća` u školskom programu.

Radović nije iskazivao interesovanje za politiku, ali je ipak januara 2003. godine izabran za ministra za zaštitu životne sredine i uređenje prostora u vladi Crne Gore.


Bio je potpuno nesvakidašnji i originalan ministar, kada je par dana po imenovanju zatražio da mu se kao službeno vozilo ministarstva dodijeli bicikl. Ostavku na mjesto ministra podnosi 11. septembra 2003., a svoj bicikl je poklonio najboljem učeniku jedne podgoričke osnovne škole.

Kao posthumno priznanje osnovana je 2006. godine Nagrada za arhitekturu “Ranko Radović”.


Međunarodna organizacija za urbanizam i stanovanje, IFHP, 2006. godine je ustanovila Međunarodnu nagradu “Ranko Radović”, za studentska ostvarenja u arhitekturi.


Sebe je smatrao Beograđaninom sa Dorćola, Crnogorcem i građaninom svijeta.


Po vlastitoj želji sahranjen je u Gornjim Martinićima kod Danilovgrada 19. februara 2005 godine.