ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1931
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Autor - osoba Knežević, Božidar, 1862-1905 = Knežević, Božidar, 1862-1905
Naslov Misli / Božidar Knežević ; s predgovorom Ksenije Atanasijević ; u redakciji Pauline Lebl-Albale
Vrsta građe kratka proza
Ciljna grupa odrasli, ozbiljna (nije lepa knjiž.)
Jezik srpski
Godina 1931
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Srpska književna zadruga, 1931 (Beograd : Narodna prosveta)
Fizički opis XXXIX, 171 str. ; 19 cm
Drugi autori - osoba Atanasijević, Ksenija, 1894-1981 (autor dodatnog teksta)
Atanasijević, Ksenija, 1894-1981 (autor dodatnog teksta)
Lebl-Albala, Paulina, 1891-1967 (urednik)
Lebl-Albala, Paulina, 1891-1967 (urednik)
Zbirka Srpska književna zadruga. ǂkolo ǂ34 ; ǂbr. ǂ228
ISBN (Karton)
Napomene Božidar Knežević: str. III-XXXVI.
Str. XXXVII-XXXIX: O ovome izdanju / P. L. A.
Predmetne odrednice Knežević, Božidar, 1862-1905 -- `Misli`

„Misli” (1902) Božidara Kneževića predstavljaju zbirku objedinjenih aforizama sa filozofskim, religioznim i moralističkim pogledima na svet. Najviše pažnje Knežević posvećuje kritici društva i pojedinca. Postavljanjem i tumačenjem različitih egzistencijalnih pitanja, „Misli” čitaoca čine mudrijim i razotkrivaju mu pojedine tajne...

Božidar Knežević (Ub, 7/19. mart 1862 – Beograd, 18. februar/3. mart 1905) bio je srpski filozof, istoričar filozofije, profesor istorije, prevodilac nekoliko stručnih radova sa engleskog. Književnosti pripada samo njegovo, obimom malo ali značajno delo, Misli.
Biografija
Otac mu je bio Stevan Knežević, a deda Knez Ivo od Semberije.
Gimnaziju je završio u Beogradu, a tu je i diplomirao na Istorijsko-filološkom odseku Velike škole u Beogradu. Godine 1884. je otišao u Užice i postao je nastavnik u tamošnjoj gimnaziji, gde je predavao francuski jezik, istoriju i filozofsku propedeutiku (uvod u filozofiju). Napustio je na kratko profesorski posao i 1885. godine učestvovao u srpsko-bugarskom ratu, kao četni komesar. Godine 1889. je bio premešten sa službom u Niš, a zatim je radio i u Čačku, Kragujevcu, Šapcu, da bi 1902. godine bio premešten u Beograd. Iste godine je polagao profesorski ispit sa temom Uticaj Istoka na civilizaciju evropskih naroda.
Živeo je i radio u izuzetno nepovoljnim prilikama. Dvadeset godina, najbolji deo svoga života, proveo je u unutrašnjosti, u teškim materijalnim uslovima. Ceo Kneževićev život je bio obeležen krajnjom nemaštinom, trošenjem u tegobnom radu da bi se izdržavao tokom školovanja, mukotrpnim profesorskim položajem i brigom i za svoju i za porodicu svoga brata, čestim premeštanjem po nalogu prosvetnih vlasti iz jedne u drugu gimnaziju (iz Užica u Niš, Čačak, Kragujevac, ponovo Čačak i Šabac), nedostatkom potrebnih sredstava za istraživački i prevodilački rad, što mu je, uz stalno saplitanje iz akademskih krugova, onemogućilo da se profesionalno izgradi i za života dobije potrebno priznanje naučnika i mislioca.
Ipak, uspeo je da sam nauči jezike, posvetio se dubljem izučavanju filozofije, istorije i sociologije, što je, s obzirom na lošu opskrbljenost tadašnjih bibliotečkih fondova i na neobrazovanost i intelektualnu nezainteresovanost palanačkog okruženja, bio veliki uspeh.
Pored drugih, značajni su njegovi prevodi sa engleskog „Istorije civilizacije“ u Engleskoj H. T. Berkla (Beograd, 1893–1894) i „O herojima“ Tomasa Karlajla (Beograd, 1903).
Godine 1902. došao je u Beograd, gde je umro 1905. godine kao profesor Prve beogradske gimnazije.
Po njemu se zove Biblioteka „Božidar Knežević” Ub.
Misli
„Misli“ Božidara Kneževića nisu misli i izreke po tipu uobičajenih aforizama, nisu ni saveti praktične moralne filozofije, po uzoru na stare moraliste. U „Mislima“ pisac često daje zaključke svojih istorijsko-filozofskih razmišljanja. U njima ima tragova filozofskog špekulisanja i istorijskih ideja. Terminologija je ponekad naučna, ali u delu ima vrlo mnogo i ličnog, gotovo autobiografskog.
Nezadovoljan svojim životom, duhovno i duševno vređan od okoline, bez pravog prijatelja i sagovornika, Knežević se povukao u sebe i odvojen od svojih savremenika i iznad svoje sredine tražio zaborav i utehu u čistim visinama misli.
Njegove omiljene ideje su: konstatovanje niske životinjske prirode ljudske, pesimističko shvatanje čoveka, razlika koja postoji između nižeg, animalnog i višeg, intelektualnog čoveka, borba ideala i stvarnosti, krajnji trijumf duha nad materijom i večnosti nad prolaznošću, kult i poezija misli, otkupljenje duše mišlju, ne besmrtnost duše nego besmrtnost duha.
Cela ova mala knjiga je lirika intelekta i apoteoza misli, Kneževićeve osloboditeljke i utešiteljke od čamotinje, niskosti, gluposti i nerazumevanja.
„Misli“ su prvo objavljene u Srpskom književnom glasniku (1901), a odštampane su u zasebnu knjigu najpre 1902, pa u drugom, dopunjenom izdanju u Beogradu 1914. godine...

MG P18 (N)