ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Godina izdanja: K300
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Izdavač: Slavija , Novi Sad


Pogledi i intrevjui dr. Jovana Raškovića na politiku, rat, položaj Srba u Hrvatskoj, 366 str. fotografije...


Jovan Rašković (Knin, 5. jul 1929 — Beograd, 28. jul 1992) bio je psihijatar, akademik, osnivač Srpske demokratske stranke (SDS) u Hrvatskoj

Živeo je u Kninu do početka Drugog svetskog rata (1941), kada kao dete beži u Kistanje, koje je anektirala Italija. Niže razrede gimnazije privatno polaže u Zadru i Kninu. Posle Drugog svetskog rata živi u Zagrebu, gde je 1948. godine maturirao.

U Zagrebu studira elektrotehniku i medicinu. Medicinu je završio 1956. godine, a specijalistički ispit iz neuropsihijatrije položio 1962. godine. Doktorsku disertaciju odbranio je 1975. godine na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Zagrebu.

Bio je direktor Opšte bolnice u Šibeniku (1959—1961), a zatim (1961—1962) prvi direktor novoformiranog medicinskog centra u istom gradu. Baveći se neurofiziologijom, istraživanja provodi u okviru Instituta za kliničku neurofiziologiju Medicinskog fakulteta u Ljubljani, u čijem je formiranju učestvovao.

Profesor je univerziteta u Ljubljani i Zagrebu, i gostujući profesor na mnogim uglednim univerzitetima u svetu (London, Hjuston, Pavia, Rim...). Bio je direktor Centra za naučno-istraživački rad bolnice „Sveti Sava“ u Beogradu, član Medicinske akademije Hrvatske, počasni član Čehoslovačkog udruženja psihijatara i Udruženja psihijatara Italije kao i član Srpske akademije nauka.

Jedan je od najuglednijih psihijatara u Jugoslaviji. Sarađivao je s mnogim uglednim pojedincima i ustanovama u svetu. Autor je preko stotinu medicinskih publikacija, stručnih i naučnih radova, te nekoliko monografija.

Politička delatnost
Iako nije imao isustva u oblasti politike, niti formalnog obrazovanja u oblasti državnog prava i istorije, počevši od 1989. godine počeo je da se ističe kao jedan od političkih lidera Srba u Hrvatskoj, među kojima je uživao veliki ugled, prvenstveno kao priznati naučnik i akademik. Zahvaljujući tom ugledu, izabran je za prvog predsednika Srpske demokratske stranke (SDS) u Hrvatskoj (1990). Knjiga pod nazivom Luda zemlja, koju je objavio 1990. godine, oslikava njegov politički kredo i preokupacije na planu politike. Njegov akademsko-teorijski pristup u rešavanju političkih problema pokazao se kao nedovoljan za ostvarivanje i zaštitu srpskih nacionalnih interesa u Hrvatskoj, što je do punog izražaja došlo tokom njegovih susreta i pregovora sa hrvatskim predsednikom Franjom Tuđmanom, koji je kao bivši general i istoričar imao daleko više iskustva u vođenju poslova od opšteg političkog značaja.

Nakon izbijanja rata, napustio je Hrvatsku i došao u Beograd nakon početka ratnih dešavanja i nakon pobede politike kojoj se oštro suprotstavljao. Srpsko pitanje u Hrvatskoj počeli su da rešavaju neki drugi ljudi, nekom drugačijom politikom i nekim drugačijim sredstvima. Rašković je strepeo i upozoravao na to, ali politički centri moći u Beogradu nailazili su na veće razumevanje u Srpskoj Krajini. Takva (drugačija) politika, neodgovorni potezi i vođe nedorasle istorijskom trenutku i izazovu, doprineli su da srpski narod doživi još veću nesreću.

Nasleđe
Posle smrti prijatelji su mu (predsednik Izdavačkog saveta Stojan Berber) u izdanju novosadske „Slavije“ objavili knjigu tekstova „Duša i sloboda“ (1995), koju je uredio Milutin Šljivančanin, a predgovor i pogovor napisali su Radovan Karadžić i akademik Dobrica Ćosić. Jedan je od ljudi kojima je Dobrica Ćosić posvetio poglavlje u svom romanu Prijatelji. Berber opisuje Raškovića i u svom nagrađenom romanu „Trifuneja“ (treća knjiga), u izdanju IP Matica srpska (2003).

Po Jovanu Raškoviću u znak zahvalnosti nazvane su ulice u Prijedoru, Trebinju, Banja Luci, Novim Banovcima i Smederevu, a narod sela Marićka ispod Kozare podigao je bistu neposredno uz Crkvu Svetog proroka Ilije na mestu gde je dr Rašković 2. avgusta 1989. održao govor pred više od 10.000 ljudi.