ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1982
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

Autor - osoba Zečević, Slobodan = Zečević, Slobodan
Naslov Kult mrtvih kod Srba / Slobodan Zečević
Vrsta građe knjiga
Jezik srpski
Godina 1982
Izdanje [1. izd.]
Izdavanje i proizvodnja Beograd : Vuk Karadžić : Etnografski muzej, 1982 (Beograd : Kultura)
Fizički opis 124 str. ; 21 cm
Zbirka ǂBiblioteka ǂSusretanja
(Karton)
Napomene Napomene: str. 107-113
Tiraž 3.000
Resume
Upotrebljena literatura: str. 121-125.
Predmetne odrednice Srbi -- Mitologija -- Kult mrtvih

Kult mrtvih kod Srba uobličavan je u više razvojnih faza koje su, sve zajedno, ostavile dubok i slojevit trag u našim pogrebnim običajima i verovanjima. Da je to bio jedan od veoma snažnih kultova u staroj srpskoj religiji vidi se i po tome što su pogrebni običaji i verovanja u svim srpskim krajevima prilično ujednačeni.

Srpska mitologija još nije podrobnije proučena niti je poznat njen celovit sistem. Smatralo se da ga je nemoguće otkriti. Međutim, dosadašnji radovi srpskih naučnika koji su proučavali našu mitologiju u njenim pojedinim delovima, pokazuju da put ka celini vodi kroz delimične rekonstrukcije. Posle knjige „Mitska bića srpskih predanja“, u kojoj je obrađena srpska demonologija, sada se sudu javnosti daje i ova studija o kultu mrtvih kod Srba. Nema nikakve sumnje da je taj kult bio jedna od važnih komponenata srpske mitologije, pa bi ova studija trebalo da doprinese upotpunjavaju sistema srpske mitologije.

Obožavanje predaka u nauci se naziva manizmom. Kult mrtvih kod Srba, kod drugih Slovena i svih indoevropskih naroda zasnivao se na animističkom shvatanju sveta. Prema tom poimanju, cela priroda je oduhovljena. Svako živo biće, svaka prirodna pojava ima svoga duha koji je vodi i pokreće. Kult mrtvih izrastao je iz poimanja ljudskog uma koji nije umeo da objasni pojave života i smrti. Prema animističkom shvatanju (od lat. anima – duša), ljudsko biće se sastoji od tela, kao materijalnog i opipljivog dela, i nematerijalne duše, koja telu daje život. Smrt se objašnjavala time što duša napušta telo, pa ono ostaje bez života, umire. Po tom shvatanju duša živi večito. Posle telesne smrti nastanjuje se na raznim mestima ili odlazi na drugi svet. Iz ovakvih shvatanja izniklo je nekada veoma rašireno verovanje u zagrobni život, život posle smrti...

MG159 (N)