ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1995
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

345 strana, dobro stanje, izdanje VDA Beograd 1995.

Aleksandar Obradović (12. januar 1956., Sarajevo, FNRJ) je jugoslovenski književnik i slikar.

Nakon studija žurnalistike i filozofije i dvogodišnje saradnje u dnevnim novinama `Oslobođenje`, radio je kao urednik redakcije za kulturu programa `Sarajevo 202`, Radio Televizije Sarajevo, gde je, istovremeno se baveći publicistikom i novinarstvom, ostao do početka rata u Bosni. U tom periodu završio je post-diplomski studij Estetike na Filozofskom fakultetu u Beogradu, objavio brojne kratke priče, eseje i stihove i učestvovao u realizaciji nekoliko predstava na binama sarajevskih teatara.

Napustivši ratom zahvaćenu zemlju, nastanio se 1992. u Frankfurtu na Majni, gde je obavljao različite poslove - kao kuhar, izbacivač u klubovima i telohranitelj. Nakon kraće saradnje u dnevnim novinama dijaspore `Vesti`, preuzima mesto glavnog i odgovornog urednika nedeljnog časopisa `Spona`. Ubrzo potom, objavio je svoj prvi roman `Na čijoj je strani Valter`, autobiografsku pripovest o iskustvu rata u svojoj domovini. Sledi roman `Ikarov san`, čiji sadržaj čine dve simultane priče - jedna izbjeglička u tuđini i jedna ratna u Sarajevu. Na osnovu literarnog stvaralaštva primljen je u članstvo Udruženja književnika Srbije. Pisac nastavlja svoj novinarski rad kao urednik inostranog izdanja beogradskog dnevnog lista `Ekspres Politika` i ujedno izlaže svoje slike, uglavnom akvarele, nastale u periodu njegovog boravka u Nemačkoj. Za svoj literarni opus dobija tri Zlatna i jedan Srebreni `Orfej`, Udruženja pisaca 7 iz Frankfurta (Podružnica Udruženja književnika Srbije) i Posebnu nagradu za književnost `Dečjih novina` iz Gornjeg Milanovca. Krajem 1999-te uvršten je u Antologiju savremenih bosansko-hercegovačkih pisaca pod nazivom `Evakuacija` i u izdanju `Feral Tribune` iz Splita. Ova Antologija je objavljena i u izdanju austrijskog izdavača `Drava Verlag`, a pod nazivom `Das Kind, Die Frau, Der Soldat, Die Stadt` (Dete, Žena, Vojnik, Grad).

Krajem 2002. seli se za Minhen i ponovo počinje da radi u svom prvobitnom mediju, kao urednik Balkanske redakcije Radio programa `Lora` i istovremeno, kao organizator kulturnih manifestacija u okviru udruženja `Jugoslovensko-nemačkog prijateljstva`. Tu objavljuje zbirku poezije `U tuđem žardinu` i roman na nemačkom jeziku `Im Schatten des Regenbogens`. Slijedi teoretska studija iz oblasti estetike likovne umjetnosti -`Oslobođenje forme i likovni formalizam`. Na osnovu uspeha ostvarenog izlaganjem akvarela i slika u ulju, na četiri samostalne i jednoj zajedničkoj izložbi, biva uvršten i u internacionalni katalog umetnika Akademije nacija, pod nazivom `Hände schaffen Heimat` (Ruke stvaraju domovinu).

Nakon 2000.-te, Obradović se kao autor bavi i snimanjem dokumentarnih filmova i reportaža, u okviru produkcijske firme `Preview Production` i između ostalog, učestvuje u realizaciji prvih epizoda serije `Die Ludolfs`, Pro7 reportaže `Die Gangs von Frankfurt` (Bande Frankfurta) i BR reportaže `Mit Alah im Kampf um Öl` (Sa Alahom u borbu za naftu).

Sa istekom prve decenije novog milenija, a nakon pune četiri godine pisanja, autor objavljuje poslednju knjigu antiratne trilogije pod nazivom `O Bogu i klikerima`. On u njoj podiže optužbu protiv ratnog zločina, protiv svakog zločina na nivo kolektivne savjesti i prisiljava nas na vlastito promišljanje o porijeklu i uzusima zla. Svojim romanom navodi nas na iskorak iz samodovoljnosti toplog i sigurnog kućišta, opominjući nas na egzistenciju mračne strane svakidašnjice i na istoriju koja se, bez da se koristimo stečenim iskustvom, neminovno ponavlja.

Kratke priče i stihovi iz piščevog Bloga, posvećenog onom predratnom Sarajevu, čije slike brižno čuva u svom nasušnom prtljagu vječnog putnika i pravcem kojeg nikada nije rušio mostove, našli su mjesto u njegovoj sedmoj knjizi „U potrazi za izgubljenim gradom“, koja je objavljena u ljeto 2016. godine.

Sa kratkim pričama, objavljenim krajem 2017. kao logičan nastavak prethodne knjige, on osmišljava i gradi sasvim novi ishod svojoj “Nedovršenoj bajci”, onoj sarajevskoj, te tako otvara virtualnu i prema vlastitoj viziji konstruisanu prošlost, kako uostalom i priliči bajkama.