ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1900 - 1949.
Autor: Domaći
Tematika: Istorija
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Jezik: Srpski

Autor:
Dimitrije-Mita Klicin

Izdavač:...............Štamparija Braće Grujića
Mesto izdanja:.....Novi Sad
Godina izdanja:...1937.
Format:...............15 x 23 cm
Povez:.................meki
Broj strana:.........168, ćirilica
Težina:................230 g
Stanje knjige:......krajevi hrbata su pohabani, korice prvih nekoliko listova imaju sitne uši, ostalo je potpuno očuvano

`Burne skupštine Matice srpske, naročito od 1929. godine, dale su povoda, da se u našem javnom mnjenju raširi nepovoljno mišljenje o ovoj našoj staroj književno-prosvetnoj ustanovi kao i o njenim članovima, koji su dolazili u skupštine, gde su bili burni prizori, neobični i nepoželjni za tako uglednu prosvetnu ustanovu, kao što je Matica srpska, a zabog takvih burnih prizora morala je jednu skupštinu policija da raspusti pre nego što se moglo preći na dnevni red. Ovakvi događaji u krilu Matice srpske morali su izazvati veliko čuđenje u našem narodu a javno mnjenje izvan Vojvodine Srpske nije moglo sve to da razume...`
(Umesto predgovora, str.3)

DIMITRIJE „MITA“ KLICIN (1869 — 1943) je bio srpski učitelj, publicista i narodni poslanik.
Osnovnu školu i nižu gimnaziju završio je u Vršcu, a Učiteljsku školu u Somboru (1888). Kao učitelj službovao je u Sarajevu, Mokrinu, Čereviću i Vršcu, gde je kao upravnik srpskih narodnih škola uvodio najmodernije metode.
Sa grupom istaknutih vršačkih radikala bio je pokretač i saradnik lista Srpstvo (1895-1900), kao i saradnik Rodoljuba i kikindskog Banaćanina. Pošto je napustio prosvetu bio je upravnik Manastirske štamparije u Sremskim Karlovcima i odgovorni urednik Školskog lista (1909-1910) koji je u njoj štampan. Kao bliski saradnik Jaše Tomića bio je glavni urednik Zastave (1911-1914). U svojim člancima kritikovao je ugarsku vlast, naročito nakon ukidanja crkveno-školske autonomije 1912. godine. Po izbijanju Prvog svetskog rata mađarske vlasti su ga internirale u Gornju Ugarsku, u Vac pa Segedin. Pred kraj rata vratio se u Novi Sad i uključio u rad Srpskog narodnog odbora. Bio je član Uređivačkog odbora i glavni i odgovorni urednik glasila Odbora Srpskog lista (1918), vlasnik i direktor beogradske Tribune (od 1920), odgovorni urednik Nove Srbije (Novi Sad, 1923-1924) i direktor disidentskog lista Radikal Stojana Novakovića.
Sarađivao je u listovima: Balkan, Dunav (1921), Severna Srbija (1925-1926) i dr. Autor je nekoliko udžbenika: Latinice, za srpske narodne osnovne škole (1905), Srpske čitanke, za drugi razred srpskih pravoslavnih veroispovednih osnovnih narodnih škola (1916) i Bukvara za srpske osnovne škole (1890).
Za poslanika Narodno-crkvenog sabora u Sremskim Karlovcima biran je od 1896. do 1910. Bio je vršački delegat na Velikoj narodnoj skupštini u Novom Sadu 1918. i poverenik Narodne uprave za privredu. Za narodnog poslanika na listi Radikalne stranke biran je 1920. godine. Stranku je napustio 1921. i do 1929. delovao je kao disident. Na oblasnim izborima 1927. izabran je za predsednika oblasnog odbora Bačke u Somboru, a po uvođenju diktature 1929. za komesara ove oblasti. Osnovao je Štedionicu Bačke oblasti.
Bio je član Upravnog odbora i književnog saveta Matice srpske i predsednik Novosadske sekcije Jugoslovenskog novinarskog udruženja (1923-1933).
Sahranjen je na Almaškom groblju u Novom Sadu.

(107/32-264-kp/798)