ISBN: Ostalo
Autor: Domaći
Tematika: Književnost
Godina izdanja: Posle 1950.
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Jezik: Srpski

Vojo Šindolić - dvanaest pesama za Svetozara Samurovića


Bibliofilsko, privatno izdanje.

Beograd, 1992. godine na 18. strana.


Knjiga je štampana u 24. primeraka, ovo je 20-ti.


Posveta autora na predlistu.


Knjiga je odlično očuvana.




Pjesnik, prevodilac i slikar Vojo Šindolić, “posljednji jugoslavenski bitnik”, kako mu na ovim prostorima tepaju, čovjek je s nevjerovatnom životnom pričom.

Rođen je 1955. u Dubrovniku, studirao je komparativnu književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu, sedamdesetih je bio jedan od urednika tada jedinog jugoslovenskog časopisa za rok muziku “Džuboks”.

Putovanja i intervjui odveli su ga krajem sedamdesetih preko “velike bare” u SAD, gdje je prijateljevao s Alenom Ginzbergom i drugim bitnicima, Čarlsom Bukovskim, kao i rok zvijezdama - pjesnicima - Peti Smit, Bobom Dilanom, Džerijem Garsijom…

Bio je gostujući predavač savremene američke književnosti na univerzitetu u San Francisku i Berkliju. Osim što se bavi prevođenjem, cijenjeni je autor poezije, a bavio se i likovnom umjetnošću koju je kako ističe izučavao u Fabrici kod Endija Vorhola.

Naizmjenično je živio u Beogradu, San Francisku, Veneciji, Trstu i Kopru, da bi se 2000. skrasio u rodnom Dubrovniku u kojem, kako otkriva, ne namjerava zauvijek da ostane. Trenutno boravi u Rijeci u književnoj rezidenciji Kamov, zajedno sa svojom partnerkom, zadarskom pjesnikinjom Stašom Nikolić Aras.

U Rijeci je postavio izložbu crteža Boba Dilana, Peti Smit i Džerija Garsije iz lične kolekcije u sklopu Impuls festivala, a prije toga održao je odlično posjećeno književno veče u knjižari “Ex libris”, uz džez pratnju riječkih muzičara, izloživši za tu priliku crteže Čarlsa Bukovskog, Alena Ginzberga i drugih bitnika.


Svetozar Samurović


Godine 1957. osnovana je grupa „Mediala“. koju su predstavljali mladi slikari, pisci, filozofi, arhitekte, kompozitori. Svim članovima Medijale bila je zajednička jedna jedina ideja: beskrajna ljubav prema umetnosti i beskrajno verovanje u njene sveukupne moći. Prva izložba pod nazivom „Medijalna istraživanja“ održana je u omladinskoj galeriji na Obilićevom vencu 1958. godine, a izlagali su Olja Ivanjicki, Leonid Šejka, Miro Glavurtić i Vladan Radovanović. Kasnije su se grupi pridružili Milovan Vidak, Svetozar Samurović, Kosta Bradić, Milić Stanković (Milić od Mačve), Siniša Vuković, Vladimir Veličković, Ljuba Popović, Uroš Tošković, Miodrag Dado Đurić. Mirne, blage prirode, Svetozar Samurović je slikar posebnog lirskog temperamenta. Njegove slike odišu harmonijom, spokojstvom i mirom koji nas ispunjava zadovoljstvom, a smireni tonovi njegove palete, koja je bogata i skladna, uvode nas u poseban svet ispunjenosti i dostižnosti davno prošlih ali i budućih vremena koja su pred nama. Bio je možda najdiskretniji član Mediale, ali koji je u svojim slikama s lakoćom i neosetno ispunjavao sve zahteve koje je Mediala proklamovala u svojim javnim nastupima i na izložbama. Spoj njegove imaginacije, metafizičke osećajnosti i svedenosti njegove figuracije na prefinjene forme koloristički obogaćene ostvario ga je kao izuzetnog umetnika koji je svojim ličnim stilom umnogome doprineo afirmaciji Mediale kao umetničke grupe.