ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1900 - 1949.
Jezik: Engleski
Kulturno dobro: Predmet koji prodajem nije kulturno dobro ili ovlašćena institucija odbija pravo preče kupovine
Tematika: Religija i duhovnost
Autor: Strani

zajedničke molitve
anglikanstvo
Teologija
Služba i bogosluženje
hrišćanstvo
Pozadina i istorija
Anglikanska zajednica
Nastavlja se anglikanstvo
ikona Hrišćanski portal
molitvenik koji se koristi u anglikanskoj zajednici i drugim hrišćanskim crkvama koje su istorijski povezane sa anglikanstvom. Prvi molitvenik, objavljen 1549. u vreme vladavine engleskog kralja Edvarda VI, bio je proizvod engleske reformacije nakon raskida sa Rimom. Delo iz 1549. bio je prvi molitvenik koji je obuhvatao kompletne oblike službe za svakodnevnu i nedeljnu bogosluženje na engleskom. Sadržao je jutarnju molitvu, večernju molitvu, Litiju i Sveto pričešće, a takođe i povremene službe u celini: naredbe za krštenje, krizmu, venčanje, „molitve sa bolesnicima“, i opelo. Takođe je u celosti izneo „pravila“ (to su delovi službe koji su se menjali iz nedelje u nedelju ili, ponekad, svakodnevno tokom cele Crkvene godine): uvode, zbornike i čitanja poslanica i jevanđelja za nedeljnu službu Pričešće. Starozavetna i novozavetna čitanja za svakodnevnu molitvu navedena su u tabelarnom formatu, kao i psalmi i pesme, uglavnom biblijske, koje je bilo predviđeno da se izgovaraju ili pevaju između čitanja.[1]

Knjigu iz 1549. ubrzo je nasledila revizija iz 1552. koja je bila više reformisana, ali iz iste uređivačke ruke, one Tomasa Krenmera, nadbiskupa od Kenterberija. Korišćen je samo nekoliko meseci, pošto je posle smrti Edvarda VI 1553. njegova polusestra Marija I obnovila rimokatoličko bogosluženje. Marija je umrla 1558. godine, a 1559. godine Elizabeta I je ponovo predstavila knjigu iz 1552. sa modifikacijama kako bi je učinila prihvatljivom za vernike i sveštenstvo koji su više tradicionalno nastrojeni.

Jakov I je 1604. naredio neke dalje izmene, od kojih je najznačajnija dopuna katihizisa jednog odeljka o Tajnama; ovo je rezultiralo Knjigom zajedničkih molitava iz 1604. godine. Nakon burnih događaja oko Engleskog građanskog rata, kada je Molitvenik ponovo ukinut, objavljena je još jedna revizija kao molitvenik iz 1662. godine.[2] To izdanje ostaje zvanični molitvenik Engleske crkve, iako su tokom kasnijeg dvadesetog veka alternativni oblici koji su bili tehnički dopuni u velikoj meri istisnuli Knjigu zajedničkih molitvi za glavno nedeljno bogosluženje većine engleskih parohijskih crkava.

Različite permutacije Knjige zajedničkih molitvi sa lokalnim varijacijama se koriste u crkvama unutar i izvan anglikanske zajednice u preko 50 zemalja i preko 150 različitih jezika.[3] U mnogim od ovih crkava, molitvenik iz 1662. ostaje merodavan čak i ako su ga druge knjige ili obrasci zamenili u redovnom bogosluženju.

Tradicionalni luteranski, metodistički i prezbiterijanski molitvenici na engleskom jeziku pozajmljeni su iz Knjige zajedničkih molitvi, a obredi venčanja i sahrane našli su svoj put u onima drugih denominacija i na engleskom jeziku. Poput verzije Biblije kralja Džejmsa i Šekspirovih dela, mnoge reči i fraze iz Knjige zajedničkih molitvi ušle su u uobičajeni govor.

kozni povez 1912
469 + 207 strana
prvih par listova ima fleku kao sto se vidi na jednoj od slika
unutra dobro ocuvana