ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 2022
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

STARA SRBIJA I MAKEDONIJA - Spiridon Gopčević
Reprint izdanja iz 1890.

Ćirilica, broširani povez, format 20x14cm, strana 370, ilustrovano

Stanje odlično - kao nova, bez posvete i bilo kakvih tragova olovke.

O autoru:
Spiridon Gopčević je rođen 19. jula 1855. u Trstu u porodici jednog od najbogatijih i najmoćnijih tršćanskih brodovlasnika – Spiridona Gopčevića starijeg, porijeklom iz sela Podi kraj Herceg Novog .

Trst je tada uz Beč bio duhovni centar srpskog naroda i srpske zajednice, nauke i umjetnosti, pa je tako Spiridon znao što su srpstvo, Srbija, Crna Gora i što je Boka. Već 1875 . godine kada je počeo hercegovački rat , ponudio je Kralju Nikoli da preuzme komanadu nad jednim bataljonom.

Ovaj poligliota , svjetski i evropski čovjek iz doba romantizma, posvetio se istorijskim, zemljopisnim, vojničkim i mornarskim studijama, pri čemu je pokazao nevjerovatnu svestranost, širinu uma i intelekt koji mu je omogućio da pored ostaloga, nauči da tečno govori i piše čak 13 jezika. Pored toga, mladi Gopčević je potpuno ili djelimično, razumio i služio se sa još 14 jezika. Živio je na svim meridijanima, pa čak i u San Franciku , obišao cijeli svijet, napisao ogroman broj knjiga .

Spiridon Gopčević je pomagao srspki narod i pisanjem i žitom i diplomatijoim, dgje god da je bio. Jedno njegovo zapažanje o problemu Srbije u doba Obrenovića ukazuje na podjele uzrokovane postojanjem brojnih partija, zbog čega Srbi gube jer su im partijski interesi preči, a što se pokazalo i danas. Tako su i razlozi za objavljivanje djela, skoro iste okolnosti danas kao i onda kada je u vreme kraja otomanske mperije, nastajala ova knjiga. Oko srpskog, kao najvećeg etnosa na Balkanu, otimali su se Grci, Bugari, Turci i Rusi , svako iz svojih nteresa. Sama Srbija bila je najmanje angažovana za svoj narod na prostoru Stare Srbije i Makedonije, zbog austrofilske politike Obrenovića .

Istraživanje Spiridona Gopčevića na ovom prostoru је brzo izašlo na njemačkom jeziku, ali mu je dugo trebalo da izađe na srpskom, jer Srbi nisu odmah shvatili značaj knjige u kojoj su dati običaji, etnografska karta i sukob Srba i Bugara oko stanovništva i teritorije.

Ovo bi trebalo da je najbolja antropogeografska studija tadašnje Stare Srbije i Makedonije, ali kao geografskog prostora čiji je glavni grad Solun“,

Po pseudonimu Leo Brener koji je Spiridon Gopčević koristio, nosi ime i jedan od najvećih kratera na vidljivoj strani mjeseca. Naime, njegov doprinos astronomiji bio je dovoljan da Gopčevićev prijatelj, čuveni njemački astronom Filip Fot (1867-1941) imenom Leo Brener nazove ovaj prostor na zemljinom satelitu.

Već 1877. u Lajpcigu on izdaje svoje prvo djelo – knjigu nazvanu „Crna Gora i Crnogorci“, koje je prevedeno i na francuski jezik.
Kako je pored književnog imao i nesumnjivi vojno-analitički dar u narednim godinama piše djela poput „Istorije crnogorsko-turskog rata 1876- 1878“, sa kojima dostiže evropsku slavu. Napisao je i knjige „Gornja Albanija i njena liga“ (1881), „Srbija i Srbi“ (1888), “Stara Srbija i Makedonija“ (1889), „Istorija Crne Gore i Albanije“ (1914), “Rusija i Srbija 1804-1815“ (1916), „Turci i njihovi prijatelji“, „Bugarska i Rumelija“.

Kao dopisnik raznih autstijskih i njemačkih listova sa ratišta na Balkanu, već tada se potpisivao pseudonimom Leo Brener.

Gopčević je bio poznati geograf, etnograf, istoričar, vojni i politički pisac, pomorski stručnjak, putopisac, pripovjedač, pjesnik i humorista. Prema jednom podatku , Gopčević je napisao 77 knjiga i 836 rasprava u 775 svjetskih novina, te oko 1,5 hiljada većih i manjih priloga u 11 vojnih i pomorskih listova.

Oženio se bogatom austrijskom plemkinjom Franciskom Prasković sa kojom se 1893. godine seli na Mali Lošinj , a na krovu vile gradi poseban prostor namijenjen astronomskoj opservatoriji a predmet njegove pažnje u narednim godinama su Mjesec i planete Venera, Mars, Jupiter, te Saturn sa svojim prstenovima. Brener objavljuje i brojne članke o svojim istraživanjima u najpriznatijim stručnim časopisima tog vremena poput “Astronomische Nachrtrichten”, “Observatory”, “The Journal of the British Astronomical Association”, “The English Mechanic” i “World od Science”.Nakon preseljenja u SAD, Gopčević je nekoliko godina živio u San Francisku gdje je ponovno dokazao nesvakidašnju raznovrsnost svog umjetnčkog i naučnog dara, komponovavši 1912. godine dvije opere - “The Paris September Days” i “The Life Saver”.

Neposredno pred Prvi svjetski rat Gopčević se vraća u Evropu i u Berlinu uređuje jedan vojni časopis, a kasnije piše i političke pamflete sa idejom ujedinjenja svih južnoslovenskih naroda pod okriljem Austro-Ugarske.

Nakon rata pada u siromaštvo i jedva preživljava u Beču pišući romane i novele, ali ga istraživački duh ne napušta pa se 1922. po tamošnjim novinama bavio i problematikom potonulih civilizacija i zemalja Atlantidom i Lemuriom. Ovaj nemirni istraživač, analitičar, kompozitor, plodan pisac i pustolov umire 1936. godine u Beču, daleko od svog zavičaja i materijalnog bogatstva koje mu je otac priuštio na početku života.