Henrik Markjevič Nauka o književnostiTvrdi povezIzdavač NolitKnjiga Henrika Markjeviča, redov­nog profesora Jagjelonskog univerzi­teta u Krakovu, predstavlja pokušaj analize i razvijanja osnovnih pojmo­va marksističke nauke o književno­sti. Pri tome on krajnje nedogmatično i otvoreno stupa u dijalog sa drugim savremenim pravcima književnoteorijskih istraživanja, spreman da i iz nemarksističkih književnoteorijskih pravaca preuzme ono što po njegovom uverenju predstavlja stva­ran doprinos savremenom proučava­nju književnosti. Treba priznati da marksistička književna kritika i teo­rija književnosti nije uvek bila spremna za takav dijalog, bez koga je nemoguće danas izgraditi jednu marksističku nauku o književnosti, spremnu da relevantno govori o osnovnim problemima književnoteorijskog proučavanja. U tom pogledu, knjiga profesora Markjeviča ima izuzetan značaj kao pokušaj da se na širokoj osnovi modernog teorij­skog proučavanja književnosti iz­gradi jedna otvorena marksistička nauka o književnosti.Nolit 1974.390 strana, tvrdi platneni povezHenrik Markievicz, prvobitno Herman Markievicz (rođen 16. novembra 1922. u Krakovu, umro 31. oktobra 2013, tamo [1]) - poljski filolog, profesor humanističkih nauka (1956), teoretičar i istoričar književnosti, od 1956 profesor Jagelonskog univerziteta u 1989–2002 glavni urednik Poljskog biografskog rečnikaRođen je u Krakovu u asimiliranoj jevrejskoj porodici, kao sin Adolfa (Abraham) Markievicz i Debora Leia rođena Horovitz.Profesor Jagelonskog univerziteta, aktivni član Poljske akademije nauka i nauka, stvarni član Poljske akademije nauka, bivši direktor Instituta za poljsku filologiju (danas Fakultet za poljske studije) Jagelonskog univerziteta. Bavio se istorijom poljske književnosti u godinama 1864–1939, teorijom literature, metodologijom literarnog istraživanja, istorijom književnosti i književnom kritikom. U godinama 1946-1948 pripadao je Poljskoj radničkoj stranci, a od 1948. godine PZPR [2]. 1953. godine potpisao je rezoluciju ZLP-a o suđenju u Krakovu.Dugo godina zamjenik glavnog urednika `Dziennik Literature` i urednik Poljskog biografskog rječnika, urednik serije `Biblioteka književnih studija`, član glavnog urednika `Slika poljske književnosti 19. i 20. stoljeća`.Sahranjen je 7. novembra 2013. godine na vojnom groblju u ul. Prandoti u Krakovu. Njegov sin Riszard Markievicz je profesor pravnih nauka, dugi niz godina šef Katedre (ranije Instituta) za intelektualno vlasništvo Jagelonskog univerziteta [3].publikacijePrus i Jeromski (1954, 1964)Tradicije i revizije (1957)monografija o literaturi pozitivizma:Literatura pozitivizma, 1986Pozitivizam, 1978, 1999radi iz oblasti književne teorije i metodologije književnosti:Glavni problemi znanja o književnosti, 1965Umetnost interpretacije, 1971Stari i novi preseci i aproksimacije, 1976Dimenzije književnog dela, 1984Literatura i njeno okruženje, 1989Teorija romana u inostranstvu, 1995Poljske teorije romana, 1998radovi iz istorije nauke o književnosti i književne kritike:Poljske studije književnosti, 1981Književna svest, 1985Koautor (zajedno sa Andžejem Romanovskim) rečnika krilaticanih reči (druga serija - 1998). Izabrana dela Henrika Markievicza pojavila su se u šest svezaka u periodu 1995-1998.Bio je takođe autor autobiografske knjige Moja poljska biografija - sa istorijom u pozadini (2002), dopunjene intervjuom Barbare Šopienske.Ordenima, nagradama i nagradama2000. godine odlikovan je Komandnim krstom Zvezdom reda Polonia Restituta [4]. U januaru 2007. godine nagrađena je Zlatnom medaljom za zasluge u kulturi - Gloria Artis [5]. U junu 2001. godine, biografska knjiga „Boi-Zelenski“ dobila je nagradu „Krakovska knjiga meseca“. 2010. godine dobio je specijalnu počasnu nagradu od Kazimierz Viki [6]. Počasni doktorat Pedagoškog univerziteta (trenutno Pedagoški univerzitet) u Krakovu (1996) i Univerziteta u Gdanjsku (1996)strukturalizam americka francuska nova kritika velek i voren teorija knjizevnosti kriticki pojmovi avangarda semiotika poljska poljski mukarzovski roman jakobson formalizam4/7