"Prokleta avlija" je remek-delo Iva Andrića, koje je započeto između dva svetska rata, a dovršeno i objavljeno 1954. godine. Roman je komponovan narativnim postupkom "upričavanja priče" u formi prstenaste, okvirne strukture, sa više pripovedača koji preuzimaju kazivačku poziciju jedan od drugoga. Andrić je uspeo da isplete priču kroz sliku koncentričnih krugova koji se skupljaju do samog jezgra priče. "Prokleta avlija" je knjiga okrenuta istoriji na specifičan način, smirenim i nepristrasnim tonom, težeći objektivizaciji, što je već običaj i pravilo kod Andrića. Centralna priča iz XI veka o tragičnoj sudbini Džem-sultana ispripovedana je posredno, kroz priču mladog polu-Turčina Ćamila, kojeg toliko fascinira Džem-sultan da u njemu vidi svog sudbinskog srodnika i preteču. S druge strane, o Ćamilu pripoveda prestravljeni Jevrejin Haim, dok je sve to zapravo samo uspomena fra Petra na dane provedene u stambolskom zatvoru, "prokletoj avliji". Svi protagonisti, ma koliko različiti, čuvaju u sebi iskustvo sužnja, i svet osećaju kao ograničen, teskoban prostor. "Prokleta avlija" postaje simbol za zamenu sveta koji traje u vremenu i ne obazire se na pojedinačne ljudske sudbine koje ga tvore. Avlija živi sama za sebe, sa stotinu promena, i uvek ista, beleži Andrić. Ovaj roman je duboka i slojevita studija ljudske prirode, moralnih dilema i univerzalnih tema kao što su sloboda, sudbina i sužanjstvo. Andrićev izuzetni pripovedački dar oživljava likove i događaje na način koji ostavlja neizbrisiv trag u svesti čitaoca.