Oblast: Ostalo
ISBN: Ostalo
Godina izdanja: K50
Jezik: Srpski
Autor: Strani

U dobrom stanju!

Nadahnuta i ekstatična Joganadina obraćanja Bogu, sa osvrtom na prepreke na duhovnoj Stazi: Posvećenost i bogosluženje; Meditacije o Bogu; Širenje svesnosti; O pronalaženju Boga; O materijalnim brigama; O samopoboljšanju; Božićne meditacije

Izdavač: Esotheria
Godina izdavanja: 2010
Broj strana: 115
Povez: Mek
Format: 20 x 14 cm


Paramahansa Jogananda (পরমহংস যোগানন্দ) (5. januar 1893. – 7. mart 1952), rođen kao Mukunda Lal Goš (মুকুন্দলাল ঘোষ), bio je indijski jogi i guru koji je upoznao milione Indijaca i zapadnjaka sa učenjima meditacije i krija joga putem organizovanja Indijskog društva Jogode Satsange i Društva za samoostvarenje. Godine 1946, on je objavio autobiografiju sa naslovom Autobiografija učitelja joge koja je na spisku „100 najboljih spiritualnih knjiga 20. veka” organizacije Harper San Francisko, koja je divizija izdavačke kuće Harper Kolins.[2][3] Ova knjiga je bila ponovo štampana mnogo puta, te je postala poznata kao „knjiga koja je promenila milione života”.



Životopis
Jogananda se rodio i dobio ime Mukunda Lal Goš u Gorakpuru u Indiji, u pobožnoj porodici. Od svojih najranijih dana pokazivao je veliku sklonost prema duhovnosti i Bogu. U svojoj mladosti želeo je da upozna učitelja koji će ga voditi duhovnim putem prema Bogu, pa je tako kao mladić upoznao mnogo indijskih lutajućih svetaca i gurua. Jednom je čak pobegao od kuće želeći da poseti područje Himalaja, gde su prema indijskoj tradiciji odlazili mnogi koji su se u samoći i meditaciji želeli približiti Bogu.

Svog učitelja i gurua, Svami Sri Juktesvar, Jogananda je upoznao 1910. godine kad mu je bilo 17 godina. Kasnije je postao Sri Juktesvarov najistaknutiji učenik. Kad je 1915. godine diplomirao religiozne studije na Fakultetu Serampor,[6] preuzeo je formalne zavete i postao član Reda Svamija. Godine 1917. godine Jogananda je počeo da vodi školu za dečake u jednom malom bengalskom mestu po imenu Dihika, koje se nalazi na obali reke Damodar. Tu je dečake podučavao jogi i duhovnim disciplinama. Škola je kasnije premeštena u mesto Ranči.

Godine 1920. Jogananda je otišao u SAD, u duhovnu misiju koju mu je ranije protumačio njegov guru Sri Juktesvar.[7][8] Njegov cilj je bio da na Zapad prenese duhovnu praksu krija joge, te da pokaže kako su temeljne religiozne istine hrišćanstva, te indijskih religioznih učenja u biti iste, samo izražene u različitim formama.[9][10][11]

U Sjedinjenim Državama je Yogananda utemeljio Društvo za samoostvarenje koje je imalo za cilj promovisanje kriya joge kao duhovne prakse. Jogananda je takođe želio da približi indijska duhovna učenja Zapadu, želeći da pokaže kako se ona u svojoj biti ne razlikuju od hrišćanskih. Nakon nekoliko godina tokom kojih je putovao po SAD i održavao razna predavanja, 1925. godine Jogananda je u Los Anđelesu utemeljio međunarodno sedište Društva za samoostvarenje.[8][12][13][14]

Nakon 15 godina duhovne službe na Zapadu, njegov učitelj Sri Juktesvar dodelio mu je ime „Paramahansa”, što znači „vrhovni labud”. Labud je u indijskoj tradiciji simbol mudrosti.

Dela
Paramahansa Jogananda je autor niza dela duhovne tematike. Najpoznatije mu je delo njegova autobiografija pod nazivom „Autobiografija učitelja joge”, koja je vrenom postala nezaobilazan klasik na području duhovne književnosti. Prevedena je na četrnaest jezika i obavezno je štivo za kolegije komparativne religije, psihologije, književnosti, filozofije, sociologije, pa čak i biologije, na više od stotinu univerziteta i koledža.

U tom delu Jogananda pripoveda o svom životu i svojim susretima sa indijskim svecima i učiteljima joge, kao što su „svetac sa dva tela”, „lebdeći svetac”, „mirisni svetac”, „svetac bez sna”, „tigar svami” i slično, te o druženju s Rabindranatom Tagorom, Jagadisom Čandrom Boseom i Mahatmom Gandijem. Važna poglavlja posvećena su „zakonu o čudima” i „krija jogi” - drevnoj indijskoj nauci o bogospoznaji.

U delu „Drugi Hristov dolazak: Uskrsnuće Hrista u tebi samom”, Jogananda je na opširan i veoma intuitivan način protumačio temeljne istine Isusovog učenja sadržanog u jevanđeljima. Tu ne govori o doslovnom povratku Isusa na Zemlju, već o ostvarenju kosmičke mudrosti odnosno hristovske svesti kroz iskustvo unutar čoveka. Za mnoge je ovo kapitalno Joganandino delo, jer smatraju da su s ovim delom evanđelja originalno protumačena u smislu dubljeg prepoznavanja večnih istina Hristovog učenja. Jogananda takođe pojašnjava da titula „Hrist” predstavlja hristovsku svest, odnosno sveznajuću inteligenciju Boga prožetu ljubavlju i božjim blaženstvom, a koja se očituje unutar neke osobe. Pošto je i u njemu samome očitovana hristovska svest, Jogananda je napisao ovu knjigu kako bi Isusovo učenje pojasnio na autentičan duhovan način, budući da su se pojavila brojna iskrivljena tumačenja Isusovih poruka.