Godina izdanja: 2016
ISBN: 978-86-6053-195-9
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Autor - osoba Kunert, Ginter, 1929-
Naslov Sudbinska opomena : izabrane pesme / Ginter Kunert ; izabrao i s nemačkog preveo Stevan Tontić
Jedinstveni naslov ǂSo ǂund nicht anders. ǂAls ǂdas Leben umsonst war. ǂFortgesetztes ǂVermächtnis. srpski jezik
Vrsta građe poezija
Ciljna grupa odrasli, opšte (lepa književnost)
Jezik srpski
Godina 2016
Izdanje 1. izd.
Izdavanje i proizvodnja Novi Sad ; Zrenjanin : Agora, 2016 (Novi Sad : Sajnos)
Fizički opis 107 str. ; 18 cm
Drugi autori - osoba Tontić, Stevan, 1946-2022 (priređivač, sakupljač) (prevodilac)
Zbirka ǂBiblioteka ǂArijel / [Agora, Zrenjanin] ; ǂknj. ǂ10
(karton)
Napomene Prevodi dela: 1. So und nicht anders ; 2. Als das Leben umsonst war ; 3. Fortgesetztes Vermächtnis
Tiraž 300
Beleška o pesniku: str. 99-101
Beleška o prevodiocu: str. 103-104.

Izbor iz poezije jednog od najznačajnijih nemačkih pesnika. Ginter Kunert objavio je ogroman broj (oko dve stotine!) naslova u gotovo svim žanrovima (poezija, proza, esej, kritika, putopis, radio-drama, filmski scenario, aforizam, glosa, satira, članak, reportaža, literature za decu), postavši jedan od najplodnijih i najuglednijih nemačkih pisaca. Čuveni nemački kritičar Marsel Rajh Ranicki pisao je da Kunertove pesme „formulišu pitanja jednog skeptičnog savremenika, njegov nemir, njegov strah”. Većina tumača Kunertova pesništva smatra da su ironija, skepticizam i pesimizam glavne oznake njegovog duhovnog i poetičkog profila. On sam negde se pak nazvao „vedrim melanholikom”. U svakom slučaju, reč je o pesniku sa ogromnim životnim iskustvom, u koje spada i presudno važno iskustvo dveju nemačkih diktatura – nacionalsocijalističke (nacističke) i komunističke. Stoga nije čudno što nam Kunertova poezija daje kritičku sliku razvoja civilizacije, društvenih i istorijskih procesa. Humani ideali i umni projekti retko se ostvaruju u istoriji, budući da se ona služi nasilnim sredstvima. Na objektivni cinizam takve istorije Kunert odgovara ironičnim, pa i ciničnim pesničkim komentarom, koji mu stoji na raspolaganju i kad je reč o ideologijama i idolatrijama svih vrsta.

Günter Kunert je rođen 6. marta 1929. u Berlinu, u porodici u kojoj je majka bila Jevrejka, zbog čega je tokom nacističkog perioda bilo onemogućeno njegovo dalje obrazovanje. Nakon završetka rata upisuje Akademiju primenjenih umetnosti u Berlin-Weiße­see, gde studira grafiku oko pet semestara, ali ubrzo prekida studije da bi se posvetio pisanju. Dve godine kasnije objavljuje svoju prvu zbirku pesama i već u ranim pedesetim godinama postaje vidljiva figura književnog života u Istočnoj Nemačkoj.
Tokom pedesetih i šezdesetih godina priključuje se glavnoj političkoj partiji u DDR-u, ali istovremeno razvija refleksivni i kritički pristup jeziku, društvenim promenama i svakodnevici. Njegova poetika se od početka karakteriše stremljenjem ka pročišćenom jeziku, ispitivanju identiteta i granice između ličnog i univerzalnog. U svojim delima obrađuje teme iz posleratnog života, urbana iskustva, prekid tradicije i osećaj otuđenosti modernog čoveka.
Krajem sedamdesetih godina dolazi do prekretnice: nakon što je 1976. godine potpisao apel protiv izbacivanja pisca Wolf Biermanna iz DDR-a i izgubio članstvo u partiji, iste godine suočava se s pritiskom vlasti. Godine 1979. dobija vizu kojom napušta Istočnu Nemačku i preseljava se u Zapadnu, gde živi sa suprugom Marianne u Kaisborstelu kod Itzehoea. Ovaj korak označava i umetničku transformaciju – jezik mu postaje još introspektivniji, slobodniji od partijske kontrole, i počinje da se bavi univerzalnijim temama koje nadilaze specifičnosti DDR-a.
Kunert je bio izrazito svestran autor: pisao je poeziju, kratke priče, eseje, radio- i filmske scenarije, romane, satiru, dečju literaturu i aforizme. Njegovo stvaralaštvo odlikuje se metaforičnošću, često suptilnim humorom i snažnom refleksijom o jeziku i smislu, a nije izbegavao ni angažovane tonove – kritički je ispitao ideologije, urbano i ruralno, istoriju i savremeni čovekov položaj.
Za svoj doprinos književnosti dobio je brojne nagrade i priznanja: postao je među najcenjenijim nemačkim autorima druge polovine 20. veka, aktivan član različitih književnih i jezičkih institucija, i ostavio bogat opus koji traje decenijama. Umro je 21. septembra 2019. u Kaisborstelu u 90. godini.
Kunertovo mesto u literaturi je ono pisca koji je istovremeno bio svestan istorijskih trauma, ali i zanesen mogućnošću jezika da otvara nova značenja. Njegov glas ostaje relevantan kao primer kako književnost može da reflektuje osobeno iskustvo, a da pritom bude univerzalna, i kako se mogu spojiti promišljanje o jeziku, kulturi i ljudskoj sudbini.

MG P40