ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 1973
Autor: Domaći
Jezik: Srpski

53711) SILIKATI CVETA , Slobodan Pavićević , Singidunum Beograd 1973 ,
Signalizam (lat. signum - znak) je neoavangardni književno-umetnički pokret, nastao u srpskoj kulturi sredinom šezdesetih, a pristalice na širem jugoslovenskom prostoru stekao je krajem šezdesetih i početkom sedamdesetih godina. Počeci signalizma vezuju se za 1959. godinu, kada je njegov osnivač i teoretičar Miroljub Todorović počeo s eksperimentima u jeziku, uveren da nema revolucije u poeziji ukoliko se ona ne izvrši u njenom osnovnom medijumu — u jeziku.
Načela signalizma prihvataju brojni pesnici, prozni pisci i likovni umetnici, razvijajući dalje i šireći osnovne ideje ovog srpskog (jugoslovenskog) neoavangardnog pokreta.
Zbirka SILIKATI CVETA Slobodana Pavićevića pojavila se 1973. godine, kada je signalistički pokret već uveliko prisutan u srpskoj kulturi i kada se kritičkoj javnosti sve neizbežnije nameće susret sa zrelim umetničkim tvorevinama, sa signalističkim predznakom. I ova zbirka je trodelna, a od naslova ukazuje na svoju pripadnost scijentistickoj poeziji. U naslovu je, takođe, sadržana i ključna reč zbirke — cvet — reč koja je promovisana i u naslovu prve pesme zbirke KAMIČAK ZA KAMEN (Vraćanje na cvet). Cvet kao deo biljke, neposredno vezan za plod (plođenje, rađanje/množenje i trajanje), inače, nije promakao ni pažnji Miroljuba Todorovića (u zbirci TEXTUM), koji ga je opevao kao najznačajniji i najkarakterističniji deo biljke i dovodio ga u vezu sa semenom i večnim obnavljanjem (čak i u haiku poeziji). Slično u SILIKATIMA CVETA postupa i Slobodan Pavićević, ali je njegovo usredsređenje na ovaj poetski predmet drukčije i motivisano i drukčije realizovano: u autentičnost Pavićevićeve motivacije i realizacije ne može biti sumnje.
Za Pavićevićev scijentizam i scijentizam uopšte karakteristično je uvažavanje elektriciteta (kao i uređaja koji su vezani za ovaj pojam), ne samo kao fizičke pojave čijom će se primenom izmeniti postojeći svet i zasnovati nova tehnologija nego i kao vrste energije, koja je, opet, jedna od „sila” koje se ne gube nego neprekidno transformišu i deluju kao aktivni međučinioci — ako ne i principi — u trijadnom sistemu vreme– prostor–materija.
tvrd povez, format 17 x 23 cm , ćirilica, potpis i posveta autora na unutrašnjoj strani korice , 64 strane , ilustrovano,