ISBN: Ostalo
Godina izdanja: 309
Jezik: Srpski
Autor: Strani

Spoljašnjost kao na fotografijama, unutrašnjost u dobrom i urednom stanju!

’’Dvije godine nakon Tennesseejeve smrti, 1985. godine, objavljene su njegove Sabrane priče (Collected Stories, New Directions, New York). Tu su, u jednoj knjizi, sabrane sve njegove priče (osim kratkog romana Rimsko proljeće gospođe Stone), koje se često bave homoseksualnošću. Ali, za razliku od prikaza homoseksualaca u svojim dramama, gdje su oni zbog svoje homoseksualnosti stalno nesretni, tragični ili apsurdni, muškarci u Williamsovim kratkim pričama prikazani su s istim smjelim osobinama koje krase njegove dramske junakinje. Prema svjedočenju književnika Gore Vidala, njegova prisnog prijatelja, Tennessee Williams jednom mu je zgodom kazao: “Ne mogu napisati bilo kakvu priču ako u njoj nema barem jedan lik prema kojem ne osjećam tjelesnu strast.”

Williams se nikada nije uspio pomiriti sa svojim seksualnim uvjerenjem i upravo ta unutrašnja borba bila je dominantna tema kako njegovih priča tako i drama, preoblikovanih u heteroseksualne odnose. No, bez obzira na činjenicu što je njegov privatni život postao javan, njemu i dalje nije bilo dopušteno da u svojim djelima upotrijebi riječi “homoseksualac” ili “gay”.

Vojo Šindolić




Tomas Lanir Vilijams III (engl. Thomas Lanier Williams III; 26. mart 1911 — 25. februar 1983.), poznatiji pod pseudonimom Tenesi Vilijams, je bio veliki američki dramski pisac i jedan od najznačajnijih dramskih pisaca dvadesetog veka. Ime „Tenesi“ su mu nadenule kolege na koledžu inspirisane njegovim južnjačkim akcentom i činjenicom da mu je otac bio poreklom iz Tenesija. Osvojio je dve Pulicerove nagrade za dramu: za komad Tramvaj zvani želja 1948. i za dramu Mačka na usijanom limenom krovu 1955. Pored toga, njegove drame Staklena menažerija iz 1945. i Noć iguane iz 1961. osvojile su nagradu Njujorškog udruženja dramskih kritičara. Drama Tetovirana ruža (koju je posvetio svom ljubavniku, Frenku Marlouu) je 1952. osvojila nagradu Toni za najbolji pozorišni komad. Žanrovski kritičari su smatrali da je Vilijams pisao u južnjačkom gotskom stilu.


Odrastao je u problematičnoj porodici koja mu je poslužila kao inspiracija za većinu dela. Rođen je u Kolambusu, država Misisipi, u kući majčinog dede, lokalnog episkopalnog sveštenika (danas je ta kuća pretvorena u centar za dobrodošlicu u Misisipi i gradski centar za informacije za turiste). Njegov otac, Kornelijus Vilijams (Cornelius Williams), je bio trgovački putnik koji je postajao sve veći nasilnik kako su mu deca odrastala. Često je favorizovao Tenesijevog brata, Dejkina Vilijamsa (Dakin Williams). Njegova majka, Edvina Vilijams (Edwina Dakin Williams), bila je potomak plemenite južnjačke porodice.

U vreme kada je Tomas imao tri godine, porodica se preselila u Klarksdejl, u državi Misisipi. Sa pet godina mu je postavljena dijagnoza difterije, zbog čega su mu noge bile paralizovane dve godine, a posledica tog stanja je bila da nije mogao skoro ništa da radi. Potom ga je majka počela podsticati da koristi maštu, a u trinaestoj godini poklonila mu je pisaću mašinu.

Tenesi Vilijams je umro u sedamdeset prvoj godini od posledica gušenja poklopcem od bočice sa lekovima, u svojoj sobi u hotelu Elysee u Njujorku. Prema nekima, uključujući i brata Dejkina, slavni pisac je bio ubijen. Sa druge strane, prema policijskom izveštaju o njegovoj smrti, postoje indicije da su u pitanju bili lekovi; u njegovoj sobi je nađeno mnogo recepata, pa se smatra da je do nesrećnog završetka došlo pod uticajem alkohola i lekova.